ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 17

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ' αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.	1 Melior est buccella sicca cum pace quam domus plena victimis cum iurgio.
2 Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.	2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis et inter fratres hereditatem dividet.
3 Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.	3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
4 Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη? ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.	4 Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci.
5 Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.	5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius; et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.
6 Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων? και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.	6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
7 Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα? πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.	7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
8 Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου? οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.	8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius; quocumque se verterit, prospere aget.
9 Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν? αλλ' οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.	9 Qui celat delictum, quaerit amicitias; qui sermone repetit, separat foederatos.
10 Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.	10 Plus proficit correptio apud prudentem quam centum plagae apud stultum.
11 Ο κακος ζητει μονον στασεις? δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ' αυτου.	11 Semper iurgia quaerit malus; angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.	12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.	13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.
14 Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα? οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.	14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum; et, antequam exacerbetur contentio, desere.
15 Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.	15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Dominum.
16 Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;	16 Ad quid pretium in manu stulti? Ad emendam sapientiam, cum careat corde?
17 Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.	17 Omni tempore diligit, qui amicus est, et frater ad angustiam natus est.
18 Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.	18 Stultus homo iungit manus, cum spoponderit pro amico suo.
19 Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα? ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.	19 Qui diligit delictum, diligit rixas; et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.
20 Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον? και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.	20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum; et, qui vertit linguam, incidet in malum.
21 Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου? και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.	21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi, sed nec pater in fatuo laetabitur.
22 Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον? το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.	22 Animus gaudens aetatem floridam facit, spiritus tristis exsiccat ossa.
23 Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.	23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.
24 Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια? αλλ' οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.	24 In facie prudentis lucet sapientia, oculi stultorum in finibus terrae.
25 Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.	25 Ira patris filius stultus et dolor matris, quae genuit eum.
26 Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.	26 Non est bonum multam inferre iusto nec percutere principem contra rectitudinem.
27 Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος? ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.	27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam, et lenis spiritu est vir prudens.
28 Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος? και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.	28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur et, si compresserit labia sua, intellegens.