ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 74

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;	1 Poème. D'Asaph. Pourquoi, ô Dieu, rejeter jusqu'à la fin, fumer de colère contre le troupeau de tonbercail?
2 Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης? την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας? τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.	2 Rappelle-toi ton assemblée que tu as acquise dès l'origine, que tu rachetas, tribu de ton héritage, etce mont Sion où tu fis ta demeure.
3 Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.	3 Elève tes pas vers ce chaos sans fin: il a tout saccagé, l'ennemi, au sanctuaire;
4 Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου? εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.	4 dans le lieu de tes assemblées ont rugi tes adversaires, ils ont mis leurs insignes au fronton del'entrée, des insignes
5 Γνωστον εγεινεν? ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,	5 qu'on ne connaissait pas. Leurs cognées en plein bois,
6 ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.	6 abattant les vantaux, et par la hache et par la masse ils martelaient;
7 Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους? εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.	7 ils ont livré au feu ton sanctuaire, profané jusqu'à terre la demeure de ton nom.
8 Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου? κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.	8 Ils ont dit en leur coeur: "Ecrasons-les d'un coup! " Ils ont brûlé dans le pays tout lieu d'assembléesainte.
9 Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν? δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.	9 Nos signes ont cessé, il n'est plus de prophètes, et nul parmi nous ne sait jusques à quand.
10 Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;	10 Jusques à quand, ô Dieu, blasphémera l'oppresseur? L'ennemi va-t-il outrager ton nom jusqu'à lafin?
11 Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.	11 Pourquoi retires-tu ta main, tiens-tu ta droite cachée en ton sein?
12 Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.	12 Pourtant, ô Dieu, mon roi dès l'origine, l'auteur des délivrances au milieu du pays,
13 Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν? συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.	13 toi qui fendis la mer par ta puissance, qui brisas les têtes des monstres sur les eaux;
14 Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν? εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.	14 toi qui fracassas les têtes de Léviathan pour en faire la pâture des bêtes sauvages,
15 Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους? εξηρανας ποταμους δυνατους.	15 toi qui ouvris la source et le torrent, toi qui desséchas des fleuves intarissables;
16 Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ? συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.	16 à toi le jour, et à toi la nuit, toi qui agenças la lumière et le soleil,
17 Συ εθεσας παντα τα ορια της γης? συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.	17 toi qui posas toutes les limites de la terre, l'été et l'hiver, c'est toi qui les formas.
18 Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον? και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.	18 Rappelle-toi, Yahvé, l'ennemi blasphème, un peuple insensé outrage ton nom.
19 Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου? την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.	19 Ne livre pas à la bête l'âme de ta tourterelle, la vie de tes malheureux, ne l'oublie pas jusqu'à la fin.
20 Επιβλεψον επι την διαθηκην σου? διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.	20 Regarde vers l'alliance. Ils sont pleins, les antres du pays, repaires de violence.
21 Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος? ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.	21 Que l'opprimé ne rentre pas couvert de honte, que le pauvre et le malheureux louent ton nom!
22 Αναστα, Θεε? δικασον την δικην σου? μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.	22 Lève-toi, ô Dieu, plaide ta cause, rappelle-toi l'insensé qui te blasphème tout le jour!
23 Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου? ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.	23 N'oublie pas le vacarme de tes adversaires, la clameur de tes ennemis, qui va toujours montant!