ΙΩΒ - Giobbe - Job 36

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?	1 Addens quoque Eliu haec locutus est:
2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.	2 “ Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.
3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?	3 Repetam scientiam meam a longe et Factori meo tribuam iustitiam.
4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.	4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfectus scientia adest tecum.
5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.	5 Deus potens est; non abicit, potens virtute cordis.
6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.	6 Non vivere faciet impium, sed iudicium pauperibus tribuit.
7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.	7 Non auferet a iusto oculos suos et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.
8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,	8 Et si fuerint vincti compedibus et vinciantur funibus paupertatis,
9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,	9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum, quia violenti fuerunt.
10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.	10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat, et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.
11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.	11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono et annos suos in deliciis.
12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.	12 Si autem non audierint, transibunt per canalem mortis et consumentur in stultitia.
13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?	13 Impii corde sibi reponent iram Dei neque clamabunt, cum vincti fuerint.
14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.	14 Morietur in iuventute anima eorum, et vita eorum in adulescentia.
15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?	15 Eripiet de angustia sua pauperem et revelabit in tribulatione aurem eius.
16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.	16 Igitur salvabit te de ore angusto, amplitudo et non angustiae erunt sub te; requies autem mensae tuae erit plena pinguedine.
17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.	17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque tenebunt.
18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.	18 Cave, ne te seducat abundantia, nec multitudo donorum inclinet te.
19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;	19 Nonne proferetur clamor tuus nisi in angustia? Et omnes conatus roboris?
20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.	20 Ne inhies nocti, ut ascendat turba pro eis.
21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.	21 Cave, ne declines ad iniquitatem; propter hoc enim expertus es miseriam.
22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;	22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua. Quis ei similis doctor?
23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;	23 Quis poterit scrutari vias eius, aut quis potest ei dicere: “Operatus es iniquitatem”?
24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.	24 Memento, ut magnifices opus eius, de quo cecinerunt viri.
25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.	25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.
26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.	26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram; numerus annorum eius inaestimabilis.
27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,	27 Qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar fluminis,
28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.	28 quos nubes effundunt, stillantes super homines multos.
29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;	29 Profecto quis intellegit dilatationem nubium, strepitum tabernaculi eius?
30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?	30 Ecce extendit circum se lumen suum et fundamenta maris texit.
31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.	31 Per haec enim iudicat populos et dat escas copiose.
32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.	32 In manibus abscondit lucem et praecipit ei, ut percutiat.
33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.	33 Fragor eius de eo annuntiat, zelans ira contra iniquitatem.