ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 1974
1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.	1 Ora invece si ridono di me i più giovani di me in età, i cui padri non avrei degnato di mettere tra i cani del mio gregge.
2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;	2 Anche la forza delle loro mani a che mi giova? Hanno perduto ogni vigore;
3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?	3 disfatti dalla indigenza e dalla fame, brucano per l'arido deserto,
4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.	4 da lungo tempo regione desolata, raccogliendo l'erba salsa accanto ai cespugli e radici di ginestra per loro cibo.
5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.	5 Cacciati via dal consorzio umano, a loro si grida dietro come al ladro;
6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.	6 sì che dimorano in valli orrende, nelle caverne della terra e nelle rupi.
7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?	7 In mezzo alle macchie urlano e sotto i roveti si adunano;
8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.	8 razza ignobile, anzi razza senza nome, sono calpestati più della terra.
9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.	9 Ora io sono la loro canzone, sono diventato la loro favola!
10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.	10 Hanno orrore di me e mi schivano e non si astengono dallo sputarmi in faccia!
11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.	11 Poiché egli ha allentato il mio arco e mi ha abbattuto, essi han rigettato davanti a me ogni freno.
12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.	12 A destra insorge la ragazzaglia; smuovono i miei passi e appianano la strada contro di me per perdermi.
13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.	13 Hanno demolito il mio sentiero, cospirando per la mia disfatta e nessuno si oppone a loro.
14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.	14 Avanzano come attraverso una larga breccia, sbucano in mezzo alle macerie.
15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.	15 I terrori si sono volti contro di me; si è dileguata, come vento, la mia grandezza e come nube è passata la mia felicità.
16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.	16 Ora mi consumo e mi colgono giorni d'afflizione.
17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.	17 Di notte mi sento trafiggere le ossa e i dolori che mi rodono non mi danno riposo.
18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.	18 A gran forza egli mi afferra per la veste, mi stringe per l'accollatura della mia tunica.
19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.	19 Mi ha gettato nel fango: son diventato polvere e cenere.
20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.	20 Io grido a te, ma tu non mi rispondi, insisto, ma tu non mi dai retta.
21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.	21 Tu sei un duro avversario verso di me e con la forza delle tue mani mi perseguiti;
22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.	22 mi sollevi e mi poni a cavallo del vento e mi fai sballottare dalla bufera.
23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.	23 So bene che mi conduci alla morte, alla casa dove si riunisce ogni vivente.
24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.	24 Ma qui nessuno tende la mano alla preghiera, né per la sua sventura invoca aiuto.
25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;	25 Non ho pianto io forse con chi aveva i giorni duri e non mi sono afflitto per l'indigente?
26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.	26 Eppure aspettavo il bene ed è venuto il male, aspettavo la luce ed è venuto il buio.
27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.	27 Le mie viscere ribollono senza posa e giorni d'affanno mi assalgono.
28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.	28 Avanzo con il volto scuro, senza conforto, nell'assemblea mi alzo per invocare aiuto.
29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.	29 Sono divenuto fratello degli sciacalli e compagno degli struzzi.
30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.	30 La mia pelle si è annerita, mi si stacca e le mie ossa bruciano dall'arsura.
31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.	31 La mia cetra serve per lamenti e il mio flauto per la voce di chi piange.