ΙΩΒ - Giobbe - Job 20

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Και απεκριθη Σωφαρ ο Νααμαθιτης και ειπε?	1 Da antwortete Zofar von Naama und sprach:
2 Δια τουτο οι στοχασμοι μου με κινουσιν εις το να αποκριθω, και δια τουτο σπευδω.	2 Darum drängt mich meine Erregung zur Antwort und deswegen stürmt es in mir.
3 Ηκουσα την εις εμε ονειδιστικην επιπληξιν, και το πνευμα της συνεσεως μου με καμνει να αποκριθω.	3 Schmähende Rüge muss ich hören, doch der Geist meiner Einsicht lässt mich entgegnen.
4 Δεν γνωριζεις τουτο παλαιοθεν αφ' οτου ο ανθρωπος ετεθη επι της γης,	4 Weißt du das nicht von Urzeit her, seit Gott Menschen auf die Erde gesetzt hat:
5 οτι ο θριαμβος των ασεβων ειναι ολιγοχρονιος, και η χαρα του υποκριτου στιγμαια.	5 dass kurz nur währt der Frevler Jubel, einen Augenblick nur des Ruchlosen Freude?
6 Και αν το μεγαλειον αυτου αναβη εις τους ουρανους και η κεφαλη αυτου φθαση εως των νεφελων,	6 Steigt auch sein Übermut zum Himmel und rührt sein Kopf bis ans Gewölk,
7 θελει αφανισθη διαπαντος ως κοπρος αυτου? οσοι εβλεπον αυτον θελουσι λεγει, Που εκεινος;	7 wie sein Kot vergeht er doch für immer; die ihn gesehen haben, werden fragen: Wo ist er?
8 θελει πεταξει ως ονειρον και δεν θελει ευρεθη? και, ως ορασις της νυκτος θελει εξαφανισθη.	8 Wie ein Traum verfliegt er und ist nicht mehr zu finden, wird weggescheucht wie ein Gesicht der Nacht.
9 Και ο οφθαλμος οστις εβλεπεν αυτον δεν θελει ιδει αυτον πλεον? και ο τοπος αυτου δεν θελει πλεον γνωρισει αυτον.	9 Das Auge, das ihn sah, erblickt ihn nicht wieder, seine Stätte schaut ihn nie mehr.
10 Οι υιοι αυτου θελουσι ζητησει την ευνοιαν των πτωχων, και αι χειρες αυτου θελουσιν επιστρεψει τα αγαθα αυτων.	10 Seine Söhne müssen bei Armen betteln, ihre Hände geben seine Habe zurück.
11 Τα οστα αυτου γεμουσιν απο των αμαρτηματων της νεοτητος αυτου, και θελουσι κοιμηθη μετ' αυτου εν χωματι.	11 Strotzen von Jugendkraft auch seine Glieder, sie betten sich doch mit ihm in den Staub.
12 Αν και η κακια ηναι γλυκεια εν τω στοματι αυτου, κρυπτη αυτην υπο την γλωσσαν αυτου?	12 Schmeckt süß das Böse in seinem Mund, birgt er es unter seiner Zunge,
13 αν και περιθαλπη αυτην και δεν αφινη αυτην, αλλα κρατη αυτην εν τω μεσω του ουρανισκου αυτου?	13 spart er es auf und will nicht von ihm lassen, hält er es auch tief in seinem Gaumen fest,
14 ομως η τροφη αυτου θελει αλλοιωθη εις τα εντοσθια αυτου? χολη ασπιδων θελει γεινει εν αυτω.	14 in seinem Innern verwandelt sich die Speise, sie wird in seinem Leib ihm zu Natterngift.
15 Τα πλουτη οσα κατεπιε, θελει εξεμεσει? ο Θεος θελει εκσπασει αυτα απο της κοιλιας αυτου.	15 Das Gut, das er verschlungen hat, speit er aus; aus seinem Leib treibt Gott es heraus.
16 Φαρμακιον ασπιδων θελει θηλασει? γλωσσα εχιδνης θελει θανατωσει αυτον.	16 Das Gift von Nattern saugt er ein, es tötet ihn der Viper Zunge.
17 Δεν θελει ιδει τους ποταμους, τους ρυακας τους ρεοντας μελι και βουτυρον.	17 Nicht darf er Bäche von Öl schauen, nicht Flüsse, die von Milch und Honig fließen.
18 Εκεινο, δια το οποιον εκοπιασε, θελει αποδωσει και δεν θελει καταπιει αυτο? κατα την αποκτησιν θελει γεινει η αποδοσις αυτου, και δεν θελει χαρη.	18 Zurückgeben muss er seinen Gewinn, genießen darf er ihn nicht, darf sich nicht freuen am ertauschten Gut.
19 Διοτι κατεθλιψεν, εγκατελιπε τους πενητας? ηρπασεν οικιαν, την οποιαν δεν ωκοδομησε.	19 Denn Arme schlug er nieder, ließ sie liegen, raubte das Haus, das er nicht gebaut.
20 Βεβαιως δεν θελει γνωρισει αναπαυσιν εν τη κοιλια αυτου? δεν θελει διασωσει ουδεν εκ των επιθυμητων αυτου.	20 Denn kein Genug kennt er in seinem Bauch, drum entkommt er nicht mit seinen Schätzen.
21 Δεν θελει μεινει εις αυτον ουδεν προς τροφην? οθεν δεν θελει ελπισει επι τα αγαθα αυτου.	21 Nichts entgeht seinem Fraß, darum hält sein Glück auch nicht stand.
22 Εν τη πληρει αφθονια αυτου θελει επελθει επ' αυτον στενοχωρια? πασα η δυναμις της ταλαιπωριας θελει επιπεσει επ' αυτον.	22 Trotz vollen Überflusses kommt er in Not, die ganze Wucht des Elends fällt ihn an.
23 Ενω καταγινεται να εμπληση την κοιλιαν αυτου, ο Θεος θελει αποστειλει τον θυμον της οργης αυτου επ' αυτον, και θελει επιβρεξει αυτον κατ' αυτου ενω τρωγει.	23 Und so geschieht es: Um des Frevlers Bauch zu füllen, lässt Gott auf ihn die Gluten seines Zornes los, lässt auf ihn regnen seine Schläge.
24 Ενω φευγει το οπλον το σιδηρουν, το χαλκινον τοξον θελει διαπερασει αυτον.	24 Flieht er vor dem Eisenpanzer, durchbohrt ihn der Bogen aus Bronze.
25 Το βελος συρεται και διαπερα το σωμα, και η αστραπτουσα ακμη εξερχεται εκ της χολης αυτου. Τρομοι ειναι επ' αυτον,	25 In den Rücken fährt ihm Gottes Geschoss, ein Blitz in seine Galle. Schrecken gehen über ihn hin.
26 παν σκοτος κρυπτεται εν τοις ταμειοις αυτου? πυρ ασβεστον θελει κατατρωγει αυτον? οσοι εναπελειφθησαν εν τη σκηνη αυτου θελουσι δυστυχει.	26 Nur finsteres Unheil ist für ihn aufbewahrt, Feuer, von niemand entfacht, verzehrt ihn, frisst noch den letzten Mann in seinem Zelt.
27 Ο ουρανος θελει ανακαλυψει την ανομιαν αυτου? και η γη θελει σηκωθη κατ' αυτου.	27 Der Himmel enthüllt seine Schuld, die Erde bäumt sich gegen ihn auf.
28 Η περιουσια του οικου αυτου θελει αφανισθη? θελει διαρρευσει εν τη ημερα της κατ' αυτου οργης.	28 Die Flut wälzt sein Haus hinweg, Wasserströme am Tag seines Zorns.
29 Αυτη ειναι η παρα του Θεου μερις του ασεβους ανθρωπου, και η κληρονομια η διωρισμενη εις αυτον παρα του Θεου.	29 Das ist des Frevlers Anteil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zuspricht.