ΝΕΕΜΙΑΣ - Neemia - Ezra-Nehemiah 9

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Και εν τη εικοστη τεταρτη ημερα τουτου του μηνος συνηχθησαν οι υιοι Ισραηλ με νηστειαν και με σακκους και με χωμα εφ' εαυτους.	1 Le vingt-quatrième jour de ce mois, les Israélites se réunirent pour un jeûne; ils venaient habillés de sacs et couverts de terre.
2 Και εχωρισθη το σπερμα του Ισραηλ απο παντων των ξενων? και σταθεντες εξωμολογηθησαν τας αμαρτιας αυτων και τας ανομιας των πατερων αυτων.	2 La race Israël se sépara de tous les étrangers, ils se présentèrent et confessèrent leurs péchés et les fautes de leurs pères.
3 Και σταθεντες εν τω τοπω αυτων, ανεγνωσαν εν τω βιβλιω του νομου Κυριου του Θεου αυτων, εν τεταρτον της ημερας? και εν τεταρτον, εξωμολογουντο και προσεκυνουν Κυριον τον Θεον αυτων.	3 Ils se levèrent sur place et on fit la lecture du livre de la Loi de Yahvé leur Dieu, pendant le quart de la journée. Pendant un autre quart, ils confessèrent leurs péchés et se prosternèrent devant Yahvé leur Dieu.
4 Τοτε εσηκωθη επι το βημα των Λευιτων Ιησους και Βανι, Καδμιηλ, Σεβανιας, Βουννι, Σερεβιας, Βανι και Χανανι, και ανεβοησαν μετα φωνης μεγαλης προς Κυριον τον Θεον αυτων.	4 Josué, Binnouï, Kadmiel, Chebanyas, Bouni, Chérébyas, Bani, Kénani, se placèrent sur l’estrade des lévites et, à haute voix, ils crièrent vers Yahvé leur Dieu.
5 Και οι Λευιται, Ιησους και Καδμιηλ, Βανι, Ασαβνιας, Σερεβιας, Ωδιας, Σεβανιας και Πεθαια, ειπον, Σηκωθητε, ευλογησατε Κυριον τον Θεον υμων απο του αιωνος εως του αιωνος? και ας ηναι, Θεε, ευλογημενον το ενδοξον σου ονομα, το υπερτερον πασης ευλογιας και αινεσεως.	5 Les lévites Josué, Kadmiel, Bani, Hachabnéyas, Chérébyas, Hodiyas, Chebanyas, Petahya dirent: - “Levez-vous et bénissez Yahvé votre Dieu! Béni sois-tu, Yahvé notre Dieu, pour les éternités d’éternités! Qu’on bénisse ton Nom glorieux, car il surpasse toute bénédiction et louange!”
6 Συ αυτος εισαι Κυριος μονος? συ εποιησας τον ουρανον, τους ουρανους των ουρανων, και πασαν την στρατιαν αυτων, την γην και παντα τα επ' αυτης, τας θαλασσας και παντα τα εν αυταις, και συ ζωοποιεις παντα ταυτα? και σε προσκυνουσιν αι στρατιαι των ουρανων.	6 Toi, Yahvé, tu es l’Unique! Tu as fait les cieux, les cieux des cieux, et tout ce qu’ils contiennent, la terre et tout ce qu’elle porte, les mers et tout ce qui s’y trouve; tu donnes la vie à tous, et devant toi se prosterne l’armée des cieux.
7 Συ εισαι Κυριος ο Θεος, οστις εξελεξας τον Αβραμ και εξηγαγες αυτον απο της Ουρ των Χαλδαιων, και εδωκας εις αυτον το ονομα Αβρααμ?	7 Toi, Yahvé, tu es Dieu; tu as choisi Abram, tu l’as tiré d’Our en Kaldée et tu lui as donné le nom d’Abraham.
8 και ευρηκας την καρδιαν αυτου πιστην ενωπιον σου, και εκαμες προς αυτον διαθηκην, οτι θελεις δωσει την γην των Χαναναιων, των Χετταιων, των Αμορραιων και των Φερεζαιων και των Ιεβουσαιων και των Γεργεσαιων, οτι θελεις δωσει αυτην εις το σπερμα αυτου? και εξετελεσας τους λογους σου? διοτι δικαιος εισαι συ.	8 Tu l’as trouvé fidèle et tu as fait alliance avec lui. Tu lui as donné le pays du Cananéen, du Hittite et de l’Amorite, du Périsite, du Jébusite et du Guirgachite. Tu as tenu tes promesses, car tu es juste.
9 Και ειδες την θλιψιν των πατερων ημων εν Αιγυπτω, και ηκουσας την κραυγην αυτων επι την Ερυθραν θαλασσαν?	9 Tu as vu la détresse de nos pères en Égypte, tu as entendu leurs cris au bord de la mer des Roseaux,
10 και εδειξας σημεια και τερατα επι τον Φαραω και επι παντας τους δουλους αυτου και επι παντα τον λαον της γης αυτου? επειδη εγνωρισας οτι υπερηφανευθησαν εναντιον αυτων. Και εκαμες εις σεαυτον ονομα, ως την ημεραν ταυτην.	10 tu as accompli des signes et des prodiges contre Pharaon, contre tous ses serviteurs et tout le peuple de son pays dont tu connaissais l’orgueil; et tu t’es fait un nom qui dure encore.
11 Και διεσχισας την θαλασσαν ενωπιον αυτων, και διεβησαν δια ξηρας εν μεσω της θαλασσης? τους δε καταδιωκοντας αυτους ερριψας εις τα βαθη, ως λιθον εις υδατα ισχυρα?	11 Tu as ouvert la mer devant eux, ils ont passé au milieu de la mer, à pied sec, et tu as jeté au fond des eaux ceux qui les poursuivaient, comme une pierre dans des eaux déchaînées.
12 και ωδηγησας αυτους την ημεραν δια στυλου νεφελης, την δε νυκτα δια στυλου πυρος, δια να φωτιζης εις αυτους την οδον δι' ης εμελλον να διελθωσι.	12 Tu les as guidés le jour par une colonne de nuée et la nuit par une colonne de feu, pour éclairer devant eux la route sur laquelle ils s’avançaient.
13 Και κατεβης επι το ορος Σινα, και ελαλησας μετ' αυτων εξ ουρανου, και εδωκας εις αυτους ευθειας κρισεις και αληθινους νομους, διαταγματα και εντολας αγαθας?	13 Tu es descendu sur le mont Sinaï et du haut du ciel tu leur as parlé, tu leur as donné des commandements, des lois vraies, des préceptes et des décisions excellentes.
14 και το αγιον σου σαββατον εκαμες γνωστον εις αυτους, και προσεταξας εις αυτους εντολας και διαταγματα και νομους, δια χειρος Μωυσεως του δουλου σου.	14 Tu leur as fait connaître ton saint sabbat et tu leur as ordonné commandements, préceptes et lois par la bouche de Moïse, ton serviteur.
15 Και αρτον εξ ουρανου εδωκας εις αυτους εις την πειναν αυτων, και υδωρ εκ πετρας εξηγαγες εις αυτους εις την διψαν αυτων? και ειπας προς αυτους να εισελθωσι δια να κληρονομησωσι την γην, περι ης υψωσας την χειρα σου οτι θελεις δωσει αυτην εις αυτους.	15 Du haut du ciel tu leur as donné le pain pour apaiser leur faim, et du rocher tu as fait jaillir l’eau pour leur soif. Tu leur as dit de partir à la conquête du pays que tu avais juré de leur donner;
16 Εκεινοι δε και οι πατερες ημων υπερηφανευθησαν και εσκληρυναν τον τραχηλον αυτων και δεν υπηκουσαν εις τας εντολας σου?	16 mais nos pères se sont rebiffés, ils ont fait la forte tête et n’ont pas obéi à tes ordres.
17 και ηρνηθησαν να υπακουσωσι και δεν ενεθυμηθησαν τα θαυμασια σου τα οποια εκαμες εις αυτους? αλλ' εσκληρυναν τον τραχηλον αυτων, και εν τη αποστασια αυτων διωρισαν αρχηγον δια να επιστρεψωσιν εις την δουλειαν αυτων. Αλλα συ εισαι Θεος συγχωρητικος, ελεημων και οικτιρμων, μακροθυμος και πολυελεος, και δεν εγκατελιπες αυτους.	17 Ils ont refusé d’obéir; ils ont oublié les merveilles que tu avais accomplies pour eux et il leur a pris de vouloir retourner en Égypte à leur esclavage. Mais toi, tu es un Dieu de pardon, plein de pitié et de tendresse, lent à la colère et riche en bonté, et tu ne les as pas abandonnés.
18 Μαλιστα, οτε εκαμον εις εαυτους χωνευτον μοσχον και ειπον, Ουτος ειναι ο Θεος σου οστις σε ανηγαγεν εξ Αιγυπτου, και επραξαν μεγαλους παροργισμους?	18 Ils se sont fabriqué un veau en métal fondu, ils ont dit: Voilà ton dieu qui t’as fait monter d’Égypte! Et ils ont prononcé toutes sortes de blasphèmes.
19 συ ομως, εν τοις οικτιρμοις σου τοις μεγαλοις, δεν εγκατελιπες αυτους εν τη ερημω? ο στυλος της νεφελης δεν εξεκλινεν απ' αυτων την ημεραν, δια να οδηγη αυτους εν τη οδω, ουδε ο στυλος του πυρος την νυκτα, δια να φωτιζη εις αυτους και την οδον δι' ης εμελλον να διελθωσι.	19 Toi cependant, dans ton immense tendresse, tu ne les as pas abandonnés au milieu du désert; la colonne de nuée ne les a pas quittés. Elle les guidait de jour sur la route, et la nuit la colonne de feu illuminait devant eux la route où ils s’avançaient.
20 Και εδωκας εις αυτους το αγαθον σου πνευμα, δια να συνετιζη αυτους? και δεν εστερησας το μαννα σου απο του στοματος αυτων, και υδωρ εδωκας εις αυτους εις την διψαν αυτων.	20 Tu leur as donné ton bon esprit pour les rendre sages, tu ne leur as pas refusé la manne et tu leur as donné l’eau pour leur soif.
21 Και τεσσαρακοντα ετη εθρεψας αυτους εν τη ερημω? δεν ελειψεν εις αυτους ουδεν? τα ιματια αυτων δεν επαλαιωθησαν και οι ποδες αυτων δεν επρησθησαν.	21 Pendant quarante ans tu as pris soin d’eux dans le désert, ils n’ont manqué de rien, leurs vêtements ne se sont pas usés et leurs pieds n’ont pas gonflé.
22 Και εδωκας εις αυτους βασιλεια και λαους, και διεμερισας εις αυτους δια μεριδας? και εκληρονομησαν την γην του Σηων και την γην του βασιλεως της Εσεβων και την γην του Ωγ βασιλεως της Βασαν.	22 Tu leur as livré des royaumes et des peuples, et tu leur as donné ces territoires comme une province-frontière. Ils se sont emparés du pays de Sihon roi de Heshbon, et du pays d’Og roi du Bashan.
23 Και τους υιους αυτων επληθυνας ως τα αστρα του ουρανου? και εφερες αυτους εις την γην, εις την οποιαν ειπας προς τους πατερας αυτων να εισελθωσι, δια να κληρονομησωσιν αυτην.	23 Tu as multiplié leurs fils autant que les étoiles du ciel et tu les as fait entrer dans le pays dont tu avais parlé à leurs pères, pour qu’ils y entrent et en prennent possession.
24 Και εισηλθον οι υιοι αυτων και εκληρονομησαν την γην? και υπεταξας εμπροσθεν αυτων τους κατοικους της γης, τους Χαναναιους, και παρεδωκας αυτους εις τας χειρας αυτων, και τους βασιλεις αυτων και τους λαους της γης, δια να καμωσιν εις αυτους κατα την θελησιν αυτων.	24 Leurs fils y sont entrés, ils ont conquis ce pays; tu as abaissé devant eux les Cananéens habitants du pays, tu as livré entre leurs mains les rois et les peuples du pays pour qu’ils les traitent comme ils le voulaient.
25 Και εκυριευσαν πολεις ισχυρας και γην παχειαν, και εκληρονομησαν οικους πληρεις παντων των αγαθων, φρεατα ωρυγμενα, αμπελωνας και ελαιωνας και δενδρα καρπιμα εν αφθονια? και εφαγον και εχορτασθησαν και επαχυνθησαν και ενετρυφησαν, εν τη μεγαλη σου αγαθοτητι.	25 Ils se sont emparés de villes fortifiées et d’une bonne terre, ils ont hérité de maisons où rien ne manquait, de citernes déjà creusées, de vignes, d’oliviers, d’arbres fruitiers en quantité; ils ont mangé autant qu’ils voulaient, ils ont fait leur joie de tes bienfaits sans nombre.
26 Και ηπειθησαν και επανεστατησαν εναντιον σου, και ερριψαν τον νομον σου οπισω των νωτων αυτων, και τους προφητας σου εφονευσαν, οιτινες διεμαρτυροντο εναντιον αυτων δια να επιστρεψωσιν αυτους προς σε, και επραξαν μεγαλους παροργισμους.	26 Mais ils ont été rebelles, ils se sont révoltés contre toi, ils ont rejeté derrière eux ta Loi. Ils ont tué les prophètes qui les invitaient à revenir vers toi et ils ont commis de grands crimes.
27 Δια τουτο παρεδωκας αυτους εις την χειρα των θλιβοντων αυτους, και κατεθλιψαν αυτους? και εν τω καιρω της θλιψεως αυτων ανεβοησαν προς σε, και συ εισηκουσας εξ ουρανου? και κατα τους πολλους οικτιρμους σου εδωκας σωτηρας εις αυτους, και εσωσαν αυτους εκ της χειρος των θλιβοντων αυτους.	27 Alors tu les a livrés aux mains de leurs ennemis qui les ont opprimés. Ils ont crié vers toi au temps de leur oppression, et toi, du haut du ciel, tu les a entendus. Dans ton immense tendresse tu leur as donné des libérateurs pour les délivrer des mains de leurs ennemis.
28 Αλλ' αφου ανεπαυθησαν, εστραφησαν εις το να πραττωσι πονηρα ενωπιον σου? οθεν εγκατελιπες αυτους εις την χειρα των εχθρων αυτων, και εξουσιασαν αυτους? οτε ομως επεστρεψαν και ανεβοησαν προς σε, συ εισηκουσας εξ ουρανου? και πολλακις ηλευθερωσας αυτους κατα τους οικτιρμους σου.	28 Mais à peine la paix retrouvée, ils recommençaient à faire le mal devant toi. Alors de nouveau tu les abandonnais aux mains de leurs oppresseurs. Eux, de nouveau, criaient vers toi, et toi, du haut du ciel, tu les entendais. Que de fois dans ta tendresse ne les as-tu pas ainsi délivrés!
29 Και διεμαρτυρηθης εναντιον αυτων, δια να επιστρεψης αυτους εις τον νομον σου? πλην αυτοι υπερηφανευθησαν και δεν υπηκουσαν εις τας εντολας σου, αλλ' ημαρτησαν εις τας κρισεις σου, τας οποιας εαν τις εκτελη, θελει ζησει δι' αυτων? και εδωκαν νωτον απειθη και εσκληρυναν τον τραχηλον αυτων και δεν ηκουσαν.	29 Tu les as avertis pour les ramener à ta Loi, mais dans leur orgueil ils n’ont pas observé tes ordres; ils ont péché contre ces commandements qui donnent la vie à quiconque les met en pratique. Ils ne t’ont offert qu’une épaule rebelle et une nuque raide: ils n’ont pas obéi.
30 Και ομως ετη πολλα παρεκτεινας επ' αυτους, και διεμαρτυρηθης εναντιον αυτων δια του πνευματος σου δια των προφητων σου? αλλα δεν εδωκαν ακροασιν? δια τουτο παρεδωκας αυτους εις την χειρα των λαων των τοπων.	30 Pourtant, tu as été patient avec eux durant des années, tu les as avertis par ton esprit, par la bouche de tes prophètes, mais ils n’ont pas écouté. Alors tu les as livrés aux mains des nations païennes;
31 Πλην δια τους πολλους οικτιρμους σου δεν συνετελεσας αυτους, ουδε εγκατελιπες αυτους? διοτι Θεος οικτιρμων και ελεημων εισαι.	31 mais dans ton immense tendresse, tu ne les as pas fait disparaître, tu ne les as pas abandonnés, car tu es un Dieu plein de pitié et de tendresse.
32 Τωρα λοιπον, Θεε ημων, ο μεγας, ο ισχυρος και φοβερος Θεος, ο φυλαττων την διαθηκην και το ελεος, ας μη λογισθη μικρα ενωπιον σου πασα η θλιψις ητις ευρηκεν ημας, τους βασιλεις ημων, τους αρχοντας ημων και τους ιερεις ημων και τους προφητας ημων και τους πατερας ημων και παντα τον λαον σου, απο των ημερων των βασιλεων της Ασσυριας μεχρι της ημερας ταυτης.	32 Maintenant, ô notre Dieu, toi le Dieu grand, puissant et redoutable, qui toujours maintiens ton alliance et ta bonté, ne sois pas insensible à toutes ces épreuves qui sont tombées sur nous, sur nos rois, nos chefs, nos prêtres, nos prophètes et tout notre peuple depuis les jours des rois d’Assyrie jusqu’à aujourd’hui.
33 Δικαιος βεβαιως εισαι εις παντα τα επελθοντα εφ' ημας? διοτι συ μεν αληθειαν εκαμες, ημεις δε ησεβησαμεν.	33 Tu as été juste dans tout ce qui nous est arrivé, car tu as agi selon la vérité, et nous, nous nous sommes mal conduits.
34 Και οι βασιλεις ημων, οι αρχοντες ημων, οι ιερεις ημων και οι πατερες ημων, δεν εφυλαξαν τον νομον σου και δεν εδωκαν προσοχην εις τας εντολας σου και εις τα μαρτυρια σου, με τα οποια διεμαρτυρηθης εναντιον αυτων.	34 Oui, nos rois, nos chefs, nos prêtres et nos pères n’ont pas suivi ta Loi, ils ont oublié tes commandements et les ordonnances que tu leur avais donnés.
35 Διοτι αυτοι, εν τη βασιλεια αυτων και εν τη μεγαλη σου αγαθωσυνη την οποιαν εδωκας εις αυτους, και εν τη γη τη πλατεια και παχεια, την οποιαν εδωκας ενωπιον αυτων, δεν σε εδουλευσαν ουδε εστραφησαν απο των πονηρων εργων αυτων.	35 Tout le temps où ils ont été dans leur royaume, jouissant de tant de bienfaits que tu leur donnais, dans ce pays vaste et fertile que tu avais mis à leur disposition, ils ne t’ont pas servi et ils ne se sont pas détournés de leurs actions mauvaises.
36 Ιδου, δουλοι ειμεθα την ημεραν ταυτην? και εν τη γη, την οποιαν εδωκας εις τους πατερας ημων, δια να τρωγωσι τον καρπον αυτης και τα αγαθα αυτης, ιδου, δουλοι ειμεθα επ' αυτης?	36 Aussi nous voilà aujourd’hui comme des esclaves, nous sommes esclaves en ce pays que tu avais donné à nos pères et dont tous les fruits, tous les biens, devraient être à nous.
37 και αυτη διδει πολλην αφθονιαν εις τους βασιλεις, τους οποιους επεβαλες εφ' ημας δια τας αμαρτιας ημων? και κατεξουσιαζουσιν επι των σωματων ημων και επι των κτηνων ημων κατα την αρεσκειαν αυτων? και ειμεθα εν θλιψει μεγαλη.	37 Ces produits sont aujourd’hui entre les mains des rois que tu nous as imposés à cause de nos péchés et qui disposent selon leur volonté de nos personnes et de nos troupeaux. Et pendant ce temps notre détresse est grande.
38 Οθεν δια παντα ταυτα ημεις καμνομεν διαθηκην πιστην και γραφομεν αυτην? και επισφραγιζουσιν αυτην οι αρχοντες ημων, οι Λευιται ημων και οι ιερεις ημων.