Psalms 5

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 Unto the end, for her that obtaineth the inheritance. A psalm of David.	1 εις το τελος υπερ της κληρονομουσης ψαλμος τω δαυιδ
2 Give ear, O Lord, to my words, understand my cry.	2 τα ρηματα μου ενωτισαι κυριε συνες της κραυγης μου
3 Hearken to the voice of my prayer, O my King and my God.	3 προσχες τη φωνη της δεησεως μου ο βασιλευς μου και ο θεος μου οτι προς σε προσευξομαι κυριε
4 For to thee will I pray: O Lord, in the morning thou shalt hear my voice.	4 το πρωι εισακουση της φωνης μου το πρωι παραστησομαι σοι και εποψομαι
5 In the morning I will stand before thee, and will see: because thou art not a God that willest iniquity.	5 οτι ουχι θεος θελων ανομιαν συ ει ουδε παροικησει σοι πονηρευομενος
6 Neither shall the wicked dwell near thee: nor shall the unjust abide before thy eyes.	6 ου διαμενουσιν παρανομοι κατεναντι των οφθαλμων σου εμισησας παντας τους εργαζομενους την ανομιαν
7 Thou hatest all the workers of iniquity: Thou wilt destroy all that speak a lie. The bloody and the deceitful man the Lord will abhor.	7 απολεις παντας τους λαλουντας το ψευδος ανδρα αιματων και δολιον βδελυσσεται κυριος
8 But as for me in the multitude of thy mercy, I will come into thy house; I will worship towards thy holy temple, in thy fear.	8 εγω δε εν τω πληθει του ελεους σου εισελευσομαι εις τον οικον σου προσκυνησω προς ναον αγιον σου εν φοβω σου
9 Conduct me, O Lord, in thy justice: because of my enemies, direct my way in thy sight.	9 κυριε οδηγησον με εν τη δικαιοσυνη σου ενεκα των εχθρων μου κατευθυνον ενωπιον μου την οδον σου
10 for there is no truth in their mouth; their heart is vain.	10 οτι ουκ εστιν εν τω στοματι αυτων αληθεια η καρδια αυτων ματαια ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν
11 Their throat is an open sepulchre: they dealt deceitfully with their tongues: judge them, O God. Let them fall from their devices: according to the multitude of their wickedness cast them out: for they have provoked thee, O Lord.	11 κρινον αυτους ο θεος αποπεσατωσαν απο των διαβουλιων αυτων κατα το πληθος των ασεβειων αυτων εξωσον αυτους οτι παρεπικραναν σε κυριε
12 But let all them be glad that hope in thee: they shall rejoice for ever, and thou shalt dwell in them. And all they that love thy name shall glory in thee:	12 και ευφρανθητωσαν παντες οι ελπιζοντες επι σε εις αιωνα αγαλλιασονται και κατασκηνωσεις εν αυτοις και καυχησονται εν σοι παντες οι αγαπωντες το ονομα σου
13 For thou wilt bless the just. O Lord, thou hast crowned us, as with a shield of thy good will.	13 οτι συ ευλογησεις δικαιον κυριε ως οπλω ευδοκιας εστεφανωσας ημας