| 1 Il cuor mi trema eziandio di questo, E si muove dal luogo suo. | 1 A na to drży moje serce, zda się, że z piersi wyskoczy. |
| 2 Udite pure il suo tremendo tuono, E il mormorare ch’esce dalla sua bocca. | 2 Tego huku pilnie słuchajcie, grzmotu, co z ust Jego wychodzi. |
| 3 Egli lo lancia sotto tutti i cieli, E la sua fiamma sopra le estremità della terra; | 3 Pod całym niebem latać każe błyskawicy, po krańce ziemi jej światło. |
| 4 Dopo la quale rugge il tuono; egli tuona con la voce della sua altezza, E non indugia quelle cose, dopo che la sua voce è stata udita. | 4 Potem nastaje huk straszny, to grzmot zesłał Wszechmocny; nie wstrzymał go, bo ciągle go słychać. |
| 5 Iddio tuona maravigliosamente con la sua voce; Egli fa cose tanto grandi, che noi non possiam comprenderle | 5 A Bóg cudownie grzmi swoim głosem, działając cuda niepojęte. |
| 6 Perciocchè egli dice alla neve: Cadi in su la terra; E parimente al nembo della pioggia, al nembo delle sue forti piogge. | 6 Śniegowi mówi: Padaj na ziemię!, ulewie i deszczowi: Bądźcie mocne! |
| 7 Egli rinchiude ogni uomo in casa, Come per riconoscer tutti i suoi lavoratori. | 7 Ludzi zamyka po domach, by każdy rozważał Jego dzieła. |
| 8 E le fiere se n’entrano ne’ lor nascondimenti, E dimorano ne’ lor ricetti. | 8 Zwierzęta zaszyte w kryjówkach nocują w swych legowiskach. |
| 9 La tempesta viene dall’Austro, E il freddo dal Settentrione. | 9 Burza przychodzi z komory, zima nadciąga z północy, |
| 10 Iddio, col suo soffio, produce il ghiaccio, E fa che le acque che si diffondevano diventano come di metallo. | 10 mróz dany z tchnienia Bożego i lodem ścięta powierzchnia wody. |
| 11 Egli stanca eziandio le nuvole in adacquar la terra, E disperge le nubi con la sua luce. | 11 Blask Jego chmury rozpędza, słońce rozprasza obłoki. |
| 12 Ed esse si rivolgono in molti giri, secondo gli ordini suoi Intorno a ciò che hanno a fare, Secondo tutto quello ch’egli comanda loro di fare In su la faccia del mondo, nella terra; | 12 Tu i tam ono krąży, idzie, by spełnić zlecenia. Wszystkie nakazy wykona na całej powierzchni ziemi, |
| 13 Facendole venire, o per castigo, O per la sua terra, o per alcun beneficio | 13 jako upomnienie czy łaska lub jako miłosierdzie wysłane. |
| 14 Porgi l’orecchio a questo, o Giobbe; Fermati, e considera le maraviglie di Dio. | 14 Posłuchaj, Hiobie, zaczekaj! A cuda Boże zrozumiesz. |
| 15 Sai tu, come Iddio dispone di esse, E come egli fa risplender la luce della sua nuvola? | 15 Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje, jak świeci z chmur błyskawicą? |
| 16 Intendi tu come le nuvole son bilanciate? Conosci tu le maraviglie di colui che è perfetto in ogni scienza? | 16 Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą? Te cuda są pełne mądrości. |
| 17 Come i tuoi vestimenti son caldi, Quando egli acqueta l’Austro in su la terra? | 17 Ubranie twoje gorące, gdy ziemia spoczywa bez wiatru. |
| 18 Hai tu con lui distesi i cieli, I quali son sodi, come uno specchio di metallo? | 18 Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać, twarde jak lustro z metalu? |
| 19 Insegnaci ciò che noi gli diremo; Poichè, per cagione delle nostre tenebre, noi non possiam bene ordinare i nostri ragionamenti. | 19 Poucz nas, co Mu odpowiedzieć, w ciemności nie możemy się bronić. |
| 20 Gli sarebbe egli rapportato quando io avessi parlato? Se vi fosse alcuno che ne parlasse, certo egli sarebbe abissato | 20 Czy trzeba Mu zgłosić: Chcę mówić? Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie? |
| 21 Ecco pure gli uomini non possono riguardare il sole, Quando egli risplende nel cielo, Dopo che il vento è passato, e l’ha spazzato; | 21 Nie widać teraz światłości, jaśnieje poza chmurami. Zawieje wiatr i je rozpędzi. |
| 22 E che dal Settentrione è venuta la dorata serenità; Or Iddio ha intorno a sè una tremenda maestà. | 22 Z północy przychodzi blask złoty, to Boga straszliwy majestat. |
| 23 Egli è l’Onnipotente, noi non possiam trovarlo; Egli è grande in forza, Ed in giudicio, ed in grandezza di giustizia; Egli non oppressa alcuno; | 23 Wszechmocny jest - któż Go dosięże? Pełen potęgi, świętości, bogaty w prawość, nie w ucisk. |
| 24 Perciò gli uomini lo temono; Alcun uomo, benchè savio di cuore, no ‘l può vedere | 24 Stąd Go się ludzie lękają. Nie zważa na wszystkich mądrych sercem. |