Iob 29

BIBBIA VOLGARE	GREEK BIBLE
1 E aggiunse ancora Iob, riassumendo la parola sua', e disse:	1 Και εξηκολουθησεν ο Ιωβ την παραβολην αυτου και ειπεν?
2 Chi mi darà ch' io sia appresso li mezi dinanzi, secondo li dì ne' quali guardava me Iddio,	2 Ω να ημην ως εις τους παρελθοντας μηνας, ως εν ταις ημεραις οτε ο Θεος με εφυλαττεν?
3 quando splendeva la lucerna sua sopra lo mio capo, e al lume suo andava nelle tenebre?	3 οτε ο λυχνος αυτου εφεγγεν επι της κεφαλης μου, και δια του φωτος αυτου περιεπατουν εν τω σκοτει?
4 Sì come io fui ne' dì della mia giovinezza, quando secreto era Iddio nel mio tabernacolo;	4 καθως ημην εν ταις ημεραις της ακμης μου, οτε η ευνοια του Θεου ητο επι την σκηνην μου?
5 quando era l' Onnipotente meco, e dintorno a me li miei figliuoli;	5 οτε ο Παντοδυναμος ητο μετ' εμου, και τα παιδια μου κυκλω μου?
6 quando lavava li piedi miei di butirro, e la pietra spandeva a me li rivi dell' olio;	6 οτε επλυνον τα βηματα μου με βουτυρον, και ο βραχος εξεχεε δι' εμε ποταμους ελαιου?
7 quando andava alla porta della cittade, e nella piazza apparecchiavano la cattedra a me?	7 οτε δια της πολεως εξηρχομην εις την πυλην, ητοιμαζον την καθεδραν μου εν τη πλατεια
8 Vedeano me i giovani, e nascondevansi; e li vecchii si rizzavano e stavano.	8 Οι νεοι με εβλεπον και εκρυπτοντο? και οι γεροντες εγειρομενοι ισταντο.
9 Li principi cessavano di favellare, e lo dito si ponevano alla sua bocca.	9 Οι αρχοντες επαυον ομιλουντες και εβαλλον χειρα επι το στομα αυτων.
10 Li duchi constrigneano la loro voce, e la lingua loro s'accostava allo loro gorguzzolo.	10 Η φωνη των εγκριτων εκρατειτο, και η γλωσσα αυτων εκολλατο εις τον ουρανισκον αυτων.
11 E le orecchie udenti beatificavano me, e l'occhio vedente rendea testimonianza a me.	11 Οτε το ωτιον ηκουε και με εμακαριζε, και ο οφθαλμος εβλεπε και εμαρτυρει υπερ εμου?
12 Chè io avea deliberato lo povero gridante, e lo pupillo il quale non avea aiuto.	12 διοτι ηλευθερουν τον πτωχον βοωντα και τον ορφανον τον μη εχοντα βοηθον.
13 La benedizione di colui, che sì dovea perire, sopra me venìa; e ho consolato lo cuore della vedova.	13 Η ευλογια του απολλυμενου ηρχετο επ' εμε? και την καρδιαν της χηρας ευφραινον.
14 Di giustizia sono vestito; e vesti’mi, sì come di vestimento e di corona, del mio giudicio.	14 Εφορουν δικαιοσυνην και ενεδυομην την ευθυτητα μου ως επενδυτην και διαδημα.
15 Io fui occhio al cieco, e piede al zoppo.	15 Ημην οφθαλμος εις τον τυφλον και πους εις τον χωλον εγω.
16 Padre era de' poveri; e la cagione, ch' io non sapea, diligentemente la investigava.	16 Ημην πατηρ εις τους πτωχους, και την δικην την οποιαν δεν εγνωριζον εξιχνιαζον.
17 Tritava le mascelle delli malvagi, e delli denti suoi tolleva la preda.	17 Και συνετριβον τους κυνοδοντας του αδικου και απεσπων το θηραμα απο των οδοντων αυτου.
18 E dicea: nel mio piccolo nido mi morirò, e sì come palma moltiplicherò i dì.	18 Τοτε ελεγον, θελω αποθανει εν τη φωλεα μου και ως την αμμον θελω πολλαπλασιασει τας ημερας μου.
19 La mia radice aperta è appresso l'acque, e la rugiada starà nella mia mietitura.	19 Η ριζα μου ητο ανοικτη προς τα υδατα, και η δροσος διενυκτερευεν επι των κλαδων μου.
20 La mia gloria sempre si rinnoverae, e l'arco mio nella mia mano (sempre) si ristorerà.	20 Η δοξα μου ανενεουτο εν εμοι, και το τοξον μου εκρατυνετο εν τη χειρι μου.
21 Coloro che mi udivano, aspettavano la mia sentenza, e intenti tacevano.	21 Με ηκροαζοντο προσεχοντες και εις την συμβουλην μου εσιωπων.
22 Allo mio consiglio niuna cosa ardivano d'aggiugnere, e la mia parola sopra loro stillava.	22 Μετα τους λογους μου δεν προσεθετον ουδεν, και η ομιλια μου εσταλαζεν επ' αυτους.
23 E aspettavano me, sì come la piova; e la bocca loro aprivano, sì come al vento piovoso serotino.	23 Και με περιεμενον ως την βροχην? και ησαν κεχηνοτες ως δια την οψιμον βροχην.
24 Si quando rideva a loro, non credevano; e la luce del mio volto non cadeva in terra.	24 Εγελων προς αυτους, και δεν επιστευον? και την φαιδροτητα του προσωπου μου δεν αφινον να πεση.
25 Se io avessi voluto ire a loro, sedeva nel primo luogo; e quando sedea, era sì come re, stanteli dintorno l'oste, ed era consolatore delli piagnenti.	25 Εαν ηρεσκομην εις την οδον αυτων, εκαθημην πρωτος, και κατεσκηνουν ως βασιλευς εν τω στρατευματι, ως ο παρηγορων τους τεθλιμμενους.