Jó 39

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris vel parturientes cervas observasti?	1 Γνωριζεις τον καιρον του τοκετου των αγριων αιγων του βραχου; δυνασαι να σημειωσης ποτε γεννωσιν αι ελαφοι;
2 Dinumerasti menses conceptus earum et scisti tempus partus earum?	2 Δυνασαι να αριθμησης τους μηνας τους οποιους πληρουσιν; η γνωριζεις τον καιρον του τοκετου αυτων;
3 Incurvantur ad fetum et pariunt et fetus suos emittunt.	3 Αυται συγκαμπτονται, γεννωσι τα παιδια αυτων, ελευθερονονται απο των ωδινων αυτων.
4 Impinguantur filii earum et adolescunt in campo, egrediuntur et non revertuntur ad eas.	4 Τα τεκνα αυτων ενδυναμουνται, αυξανουσιν εν τη πεδιαδι? εξερχονται και δεν επιστρεφουσι πλεον εις αυτας.
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ipsius quis solvit?	5 Τις εξαπεστειλεν ελευθερον τον αγριον ονον; η τις ελυσε τους δεσμους αυτου;
6 Cui dedi in solitudine domum et tabernacula eius in terra salsuginis.	6 του οποιου οικιαν εκαμον την ερημον, και την αλμυριδα κατοικιαν αυτου.
7 Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit.	7 Καταγελα του θορυβου της πολεως? δεν ακουει την κραυγην του εργοδιωκτου.
8 Explorat montes pascuae suae et virentia quaeque perquirit.	8 Κατασκοπευει τα ορη δια βοσκην αυτου, και υπαγει ζητων κατοπιν παντος ειδους χλοης.
9 Numquid volet taurus ferus servire tibi aut morabitur ad praesepe tuum?	9 Θελει ευχαριστηθη ο μονοκερως να σε δουλευη, η θελει διανυκτερευσει εν τη φατνη σου;
10 Numquid alligabis taurum ferum ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te?	10 Δυνασαι να δεσης τον μονοκερων με τον δεσμον αυτου προς αροτριασιν; η θελει ομαλιζει τας πεδιαδας οπισω σου;
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius et derelinques ei labores tuos?	11 Θελεις βαλει το θαρρος σου εις αυτον, διοτι η δυναμις αυτου ειναι μεγαλη; η θελεις αφησει την εργασιαν σου επ' αυτον;
12 Numquid credes illi quod revertatur et sementem in aream tuam congreget?	12 Θελεις εμπιστευθη εις αυτον να σοι φερη τον σπορον σου και να συναξη αυτον εν τω αλωνιω σου;
13 Ala struthionis laeta est, penna vero ciconiae et avolat.	13 Εδωκας συ τας ωραιας πτερυγας εις τους ταωνας; η πτερυγας και πτερα εις την στρουθοκαμηλον;
14 Quando derelinquit ova sua in terra, in pulvere calefiunt.	14 ητις αφινει τα ωα αυτης εις την γην και θαλπει αυτα επι του χωματος,
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.	15 και λησμονει οτι ο πους ενδεχεται να συντριψη αυτα, η το θηριον του αγρου να καταπατηση αυτα?
16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui; frustra laborans nullo timore anxiatur.	16 σκληρυνεται κατα των τεκνων αυτης, ως να μη ησαν αυτης? ματαιως εκοπιασε, μη φοβουμενη?
17 Privavit enim eam Deus sapientia nec dedit illi intellegentiam.	17 διοτι ο Θεος εστερησεν αυτην απο σοφιας και δεν εμοιρασεν εις αυτην συνεσιν?
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit, deridet equum et ascensorem eius.	18 οσακις σηκονεται ορθιος, καταγελα του ιππου και του αναβατου αυτου.
19 Numquid praebebis equo fortitudinem aut circumdabis collo eius iubam?	19 Συ εδωκας δυναμιν εις τον ιππον; περιενεδυσας τον τραχηλον αυτου με βροντην;
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? Gloria hinnitus eius terror;	20 συ καμνεις αυτον να πηδα ως ακρις; το γαυριαμα των μυκτηρων αυτου ειναι τρομερον?
21 vallem ungula fodit, exsultat audacter, in occursum pergit armatis.	21 ανασκαπτει εν τη κοιλαδι και αγαλλεται εις την δυναμιν αυτου? εξερχεται εις απαντησιν των οπλων?
22 Contemnit pavorem nec territur neque cedit gladio.	22 καταγελα του φοβου και δεν τρομαζει? ουδε στρεφει απο προσωπου ρομφαιας?
23 Super ipsum sonabit pharetra, micat hasta et acinaces.	23 η φαρετρα κροταλιζει κατ' αυτου, η εξαστραπτουσα λογχη και το δορυ.
24 Fervens et fremens sorbet terram nec consistet, cum tubae sonaverit clangor.	24 Καταπινει την γην εν αγριοτητι και μανια? και δεν πιστευει οτι ηχει σαλπιγξ?
25 Ubi audierit bucinam, dicit: “Uah!”. Procul odoratur bellum, exhortationem ducum et ululatum exercitus.	25 αμα δε τη φωνη της σαλπιγγος, λεγει, Α, α και μακροθεν οσφραινεται την μαχην, την κραυγην των στρατηγων και τον αλαλαγμον.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?	26 Δια της σοφιας σου πετα ο ιεραξ και απλονει τας πτερυγας αυτου προς νοτον;
27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila et in arduis ponet nidum suum?	27 Εις την προσταγην σου ανυψουται ο αετος και καμνει την φωλεαν αυτου εν τοις υψηλοις;
28 In petris manet et in praeruptis silicibus commoratur atque in culmine et arce.	28 Κατοικει επι βραχου και διατριβει, επι αποτομου βραχου και επι αβατων τοπων?
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt.	29 εκειθεν αναζητει τροφην? οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσι μακροθεν?
30 Pulli eius lambent sanguinem; et, ubicumque cadaver fuerit, statim adest ”.	30 και οι νεοσσοι αυτου αιμα πινουσι? και οπου πτωματα, εκει και αυτος.