Jób könyve 19

KÁLDI-NEOVULGÁTA	Biblia Tysiąclecia
1 És felelt Jób, és ezt mondta:	1 Hiob na to odpowiedział i rzekł:
2 »Meddig akarjátok keseríteni lelkemet, és meddig őröltök engem beszéddel?	2 Dokąd mnie dręczyć będziecie i gnębić waszymi słowami?
3 Immár tízszer gyaláztok, és nem restelltek nyomorgatni engem.	3 Dziesiąty raz mnie znieważacie. Nie wstyd wam nade mną się pastwić?
4 Hisz ha tévedtem volna is, akkor is csak engem érintene tévedésem.	4 Gdybym naprawdę zbłądził, tkwiłaby we mnie nieprawość.
5 Ti azonban hivalkodtok velem szemben, és szememre vetitek gyalázatomat.	5 Jeśli naprawdę chcecie triumfować, próbujcie dowieść mi ohydy.
6 Nos tudjátok meg tehát, hogy Isten meg nem érdemelt ítélettel sújtott engem, és vett engem körül ostoraival.	6 Wiedzcie, że Bóg mnie pognębił, swe sieci rozstawił wokoło.
7 Ha kiáltom, hogy: ‘erőszak’! senki sem hallgat meg engem. Ha jajgatok, nincs aki igazságot tegyen.	7 Gdy krzyknę: Gwałt - nie ma echa, Ratunku! - ja nie mam prawa.
8 Elkerítette utamat, és nem mehetek tovább, sötétséget borított ösvényemre.	8 Drogę mi zamknął - nie przejdę; na ścieżkach ciemności roztoczył.
9 Jóhíremből kivetkőztetett engem, és fejemről levette a koronát.	9 Pozbawił mnie całkiem godności, koronę zerwał mi z głowy,
10 Megrontott engem körös-körül, és oda vagyok, elvette reményemet, mint a kitépett fáét.	10 wszystko poburzył. Odchodzę. Nadzieję mi podciął jak drzewo.
11 Haragja fellángolt ellenem, és ellenségei közé sorolt engem.	11 Zapłonął na mnie swym gniewem, za wroga mnie swego poczytał.
12 Együtt vonultak fel portyázó hadai, rajtam keresztül vették útjukat, és megszállták sátramat körös-körül.	12 Przybyły wszystkie hufce, wytyczyły drogę przeciwko mnie i oblegają mój namiot.
13 Messzire űzte tőlem testvéreimet: akik ismernek engem, elidegenedtek tőlem;	13 Bracia ode mnie uciekli, znajomi stronią ode mnie,
14 rokonaim elhagytak, és ismerőseim elfelejtettek;	14 najbliżsi zawiedli i domownicy, zapomnieli mnie goście mego domu.
15 házam zsellérei és szolgálóim idegennek néznek, jöttment vagyok szemükben;	15 Dla moich służebnic jam obcy, stałem się w ich oczach nieznany.
16 szólítom szolgámat és nem felel, és könyörgésre kell fognom szavamat;	16 Na sługę wołałem bez skutku, me usta musiały go prosić,
17 nőm undorodik a leheletemtől, bűzös vagyok tulajdon gyermekeim előtt;	17 żonie mój oddech niemiły, i cuchnę własnym dzieciom,
18 még a kisgyermekek is megvetnek; ha eltávozom tőlük, leszólnak engem;	18 gardzą mną nawet podrostki, szydzą, gdy staram się podnieść.
19 régi bizalmasaim undorodnak tőlem, s akit legjobban szerettem, ellenem fordult.	19 Odrazę wzbudzam u bliskich, nastają na mnie kochani.
20 Húsom fölemésztődött, a bőr csontjaimra tapadt, és ínyem elsorvadt fogaim körül.	20 Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, ocaliłem (tylko) ciało moich dziąseł.
21 Szánjatok meg! Szánjatok meg legalább ti, barátaim! Mert az Úr keze érintett engem.	21 Zlitujcie się, przyjaciele, zlitujcie, gdyż Bóg mnie dotknął swą ręką.
22 Miért üldöztök engem úgy, mint Isten, és mért nem tudtok betelni húsommal?	22 Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie? Nie syci was wygląd ciała?
23 Bárcsak felírnák szavaimat, vajha könyvbe jegyeznék azokat,	23 Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić?
24 vas íróvesszővel ólomtáblára, vagy vésővel sziklába metszenék őket!	24 Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki?
25 Mert tudom, hogy megváltóm él, s a végső napon felkelek a földről;	25 Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni.
26 és ismét körülvesz a bőröm, és saját testemben látom meg Istenemet;	26 Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.
27 én magam látom meg őt, és önnön szemem nézi őt, és nem más! E reményem van eltéve keblemben!	27 To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty.
28 Nos, miért mondjátok tehát: ‘Vegyük őt üldözőbe, hadd találjuk meg benne a dolog gyökerét!?’	28 Powiecie: Po cóż nalegać? Czyż powód oskarżeń znajdziemy?
29 Fussatok a kard éle elől, mert a kard a jogtalanság megtorlója, és tudjátok meg, hogy van ítélet!«	29 Wy sami drżyjcie przed mieczem, bo gniew za grzechy zapłonie. Wiedzcie, że sądy istnieją.