Psalmi 51

VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 In finem. Intellectus David,	1 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida,
2 cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli : Venit David in domum Achimelech.	2 gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą.
3 Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate ?	3 Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
4 Tota die injustitiam cogitavit lingua tua ; sicut novacula acuta fecisti dolum.	4 Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!
5 Dilexisti malitiam super benignitatem ; iniquitatem magis quam loqui æquitatem.	5 Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną.
6 Dilexisti omnia verba præcipitationis ; lingua dolosa.	6 Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.
7 Propterea Deus destruet te in finem ; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium.	7 Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.
8 Videbunt justi, et timebunt ; et super eum ridebunt, et dicent :	8 Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
9 Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum ; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua.	9 Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
10 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei ; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.	10 Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył!
11 Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti ; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.	11 Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!
	12 Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
	13 Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
	14 Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!
	15 Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
	16 Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!
	17 Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
	18 Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
	19 Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
	20 Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem!
	21 Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.