Hošeah(הושע) - Osea 14

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	NOVA VULGATA
1 תֶּאְשַׁם שֹׁמְרֹון כִּי מָרְתָה בֵּאלֹהֶיהָ בַּחֶרֶב יִפֹּלוּ עֹלְלֵיהֶם יְרֻטָּשׁוּ וְהָרִיֹּותָיו יְבֻקָּעוּ׃ פ	1 Beatus vir, qui non est lapsus verbo ex ore suo et non est stimulatus in tristitia delicti.
2 וּבָה יִשְׂרָאֵל עַד יְהוָה אֱלֹהֶיךָ כִּי כָשַׁלְתָּ בַּעֲוֹנֶךָ	2 Felix, quem non condemnat anima sua, et non excidit a spe sua.
3 קְחוּ עִמָּכֶם דְּבָרִים וְשׁוּבוּ אֶל־יְהוָה אִמְרוּ אֵלָיו כָּל־תִּשָּׂא עָוֹן וְקַח־טֹוב וּנְשַׁלְּמָה פָרִים שְׂפָתֵינוּ	3 Viro tenaci sine ratione est substantia; et homini livido ad quid aurum?
4 אַשּׁוּר ׀ לֹא יֹושִׁיעֵנוּ עַל־סוּס לֹא נִרְכָּב וְלֹא־נֹאמַר עֹוד אֱלֹהֵינוּ לְמַעֲשֵׂה יָדֵינוּ אֲשֶׁר־בְּךָ יְרֻחַם יָתֹום	4 Qui denegat animo suo iniuste, aliis congregat, et in bonis illius alius luxuriabitur.
5 אֶרְפָּא מְשׁוּבָתָם אֹהֲבֵם נְדָבָה כִּי שָׁב אַפִּי מִמֶּנּוּ	5 Qui sibi nequam est, cui alii bonus erit? Et non iucundabitur in bonis suis.
6 אֶהְיֶה כַטַּל לְיִשְׂרָאֵל יִפְרַח כַּשֹּׁושַׁנָּה וְיַךְ שָׁרָשָׁיו כַּלְּבָנֹון	6 Qui sibi invidet, nihil est illo nequius; et haec redditio est malitiae illius.
7 יֵלְכוּ יֹנְקֹותָיו וִיהִי כַזַּיִת הֹודֹו וְרֵיחַ לֹו כַּלְּבָנֹון	7 Et, si bene fecerit, ignoranter et non volens facit et in novissimo manifestat malitiam suam.
8 יָשֻׁבוּ יֹשְׁבֵי בְצִלֹּו יְחַיּוּ דָגָן וְיִפְרְחוּ כַגָּפֶן זִכְרֹו כְּיֵין לְבָנֹון׃ ס	8 Nequam est oculus lividi et avertens faciem suam et despiciens animas.
9 אֶפְרַיִם מַה־לִּי עֹוד לָעֲצַבִּים אֲנִי עָנִיתִי וַאֲשׁוּרֶנּוּ אֲנִי כִּבְרֹושׁ רַעֲנָן מִמֶּנִּי פֶּרְיְךָ נִמְצָא	9 Insatiabilis oculus cupidi in parte non satiabitur, donec consumat arefaciens animam suam.
10 מִי חָכָם וְיָבֵן אֵלֶּה נָבֹון וְיֵדָעֵם כִּי־יְשָׁרִים דַּרְכֵי יְהוָה וְצַדִּקִים יֵלְכוּ בָם וּפֹשְׁעִים יִכָּשְׁלוּ בָם	10 Oculus malus lividus irruit in panem et neglegens est mensae suae.
	11 Fili, si habes, benefac tecum et Deo dignas oblationes offer.
	12 Memor esto quoniam mors non tardat, et decretum inferorum quia non demonstratum est tibi; decretum enim huius mundi: morte morietur.
	13 Ante mortem benefac amico tuo et secundum vires tuas exporrigens da ei.
	14 Non defrauderis a bono diei, et particula desiderii boni non te praetereat.
	15 Nonne aliis relinques res dolore partas et labores tuos in divisione sortis?
	16 Da et accipe et oblecta animam tuam;
	17 ante obitum tuum operare iustitiam, quoniam non est apud inferos quaerere voluptates.
	18 Omnis caro sicut vestimentum veterascet et sicut folium fructificans in arbore viridi: alia generantur, et alia deiciuntur;
	19 sic generatio carnis et sanguinis: alia finitur, et alia nascitur.
	20 Omne opus corruptibile in fine deficiet, et, qui illud operatur, ibit cum illo;
	21 et omne opus electum iustificabitur, et, qui operatur illud, honorabitur in illo.
	22 Beatus vir, qui in sapientia morabitur et qui in iustitia sua meditabitur et in sensu cogitabit circumspectionem Dei;
	23 qui excogitat vias illius in corde suo et in absconditis suis intellegens, vadens post illam quasi investigator et in viis illius consistens;
	24 qui respicit per fenestras illius et in ianuis illius audiens;
	25 qui requiescit iuxta domum illius et in parietibus illius figens palum, statuet casulam suam ad manus illius et requiescet in deversorio bonorum per aevum.
	26 Statuet filios suos sub tegmine illius et sub ramis eius morabitur;
	27 protegetur sub tegmine illius a fervore et in gloria eius requiescet.