| 1 וַיַּעַן אִיֹּוב וַיֹּאמַר | 1 Hiob na to odpowiedział i rzekł: |
| 2 מֶה־עָזַרְתָּ לְלֹא־כֹחַ הֹושַׁעְתָּ זְרֹועַ לֹא־עֹז | 2 Ależ pomogłeś choremu, wzmocniłeś ramię osłabłe! |
| 3 מַה־יָּעַצְתָּ לְלֹא חָכְמָה וְתוּשִׁיָּה לָרֹב הֹודָעְתָּ | 3 Tyś niemądremu doradził, ujawniłeś pełnię rozumu! |
| 4 אֶת־מִי הִגַּדְתָּ מִלִּין וְנִשְׁמַת־מִי יָצְאָה מִמֶּךָּ | 4 Do kogo kierujesz te słowa, czyjże to duch wionie z ciebie? |
| 5 הָרְפָאִים יְחֹולָלוּ מִתַּחַת מַיִם וְשֹׁכְנֵיהֶם | 5 Umarli drżą w podziemiu, ocean i jego mieszkańcy. |
| 6 עָרֹום שְׁאֹול נֶגְדֹּו וְאֵין כְּסוּת לָאֲבַדֹּון | 6 Szeol dla Niego jest nagi, Abaddon jest bez zasłony. |
| 7 נֹטֶה צָפֹון עַל־תֹּהוּ תֹּלֶה אֶרֶץ עַל־בְּלִי־מָה | 7 Dach rozciąga nad pustką, ziemi niczym nie umacnia, |
| 8 צֹרֵר־מַיִם בְּעָבָיו וְלֹא־נִבְקַע עָנָן תַּחְתָּם | 8 wody chmurami krępuje, nie pękną pod nimi obłoki. |
| 9 מְאַחֵז פְּנֵי־כִסֵּה פַּרְשֵׁז עָלָיו עֲנָנֹו | 9 Zakrywa oblicze księżyca rozciągając nad nim chmury. |
| 10 חֹק־חָג עַל־פְּנֵי־מָיִם עַד־תַּכְלִית אֹור עִם־חֹשֶׁךְ | 10 Wodom nakreślił granice, oddzielił światło od mroku. |
| 11 עַמּוּדֵי שָׁמַיִם יְרֹופָפוּ וְיִתְמְהוּ מִגַּעֲרָתֹו | 11 Słupy niebieskie się chwieją, drżące przed Jego groźbą. |
| 12 בְּכֹחֹו רָגַע הַיָּם [וּבִתוּבְנָתֹו כ] (וּבִתְבוּנָתֹו ק) מָחַץ רָהַב | 12 Potęgą wzburzył pramorze, roztrzaskał Rahaba swą mocą, |
| 13 בְּרוּחֹו שָׁמַיִם שִׁפְרָה חֹלֲלָה יָדֹו נָחָשׁ בָּרִיחַ | 13 wichurą oczyszcza strop nieba i Węża Zbiega niszczy swą ręką. |
| 14 הֶן־אֵלֶּה ׀ קְצֹות [דַּרְכֹּו כ] (דְּרָכָיו ק) וּמַה־שֵּׁמֶץ דָּבָר נִשְׁמַע־בֹּו וְרַעַם [גְּבוּרָתֹו כ] (גְּבוּרֹותָיו ק) מִי יִתְבֹּונָן׃ ס | 14 Oto są ślady dróg Jego; jak mało o Nim się słyszy! Któż zdoła pojąć grom Jego mocy? |