Księga Psalmów 132

Biblia Tysiąclecia	LXX
1 Pieśń stopni. Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego:	1 ωδη των αναβαθμων τω δαυιδ ιδου δη τι καλον η τι τερπνον αλλ' η το κατοικειν αδελφους επι το αυτο
2 o tym, jak złożył przysięgę przed Panem, związał się ślubem przed Mocnym Jakuba:	2 ως μυρον επι κεφαλης το καταβαινον επι πωγωνα τον πωγωνα τον ααρων το καταβαινον επι την ωαν του ενδυματος αυτου
3 Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża,	3 ως δροσος αερμων η καταβαινουσα επι τα ορη σιων οτι εκει ενετειλατο κυριος την ευλογιαν και ζωην εως του αιωνος
4 nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,
5 póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba.
6 Otośmy słyszeli w Efrata o arce, znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
7 Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego!
8 Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia, Ty i Twoja arka pełna chwały!
9 Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują!
10 Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida, nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca!
11 Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, od której nie odstąpi: [Potomstwo] z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie.
12 Jeżeli zachowają twoi synowie moje przymierze i moje napomnienia, których im udzielę, także ich synowie na wieki zasiądą na twoim tronie.
13 Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie:
14 To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.
15 Będę szczodrze błogosławił jego zasobom, jego ubogich nasycę chlebem.
16 Jego kapłanów odzieję zbawieniem, a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować.
17 Wzbudzę tam moc dla Dawida, zgotuję światło dla mego pomazańca!
18 Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół, a nad nim zabłyśnie jego korona.