Job 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Job tomó la palabra y dijo: | 1 Respondens autem Iob dixit: |
2 ¡He oído muchas cosas como ésas! ¡Consoladores funestos sois todos vosotros! | 2 “ Audivi frequenter talia! onsolatores molesti omnes vos estis. |
3 «¿No acabarán esas palabras de aire?» O: «¿qué es lo que te pica para responder?» | 3 Numquid habebunt finem verba ventosa, aut quid te exacerbat, ut respondeas? |
4 También yo podría hablar como vosotros, si estuvierais en mi lugar; contra vosotros ordenaría discursos, meneando por vosotros mi cabeza; | 4 Poteram et ego similia vestri loqui, si esset anima vestra pro anima mea! Concinnarem super vos sermones et moverem caput meum super vos. |
5 os confortaría con mi boca, y no dejaría de mover los labios. | 5 Roborarem vos ore meo et motum labiorum meorum non cohiberem. |
6 Mas si hablo, no cede mi dolor, y si callo, ¿acaso me perdona? | 6 Si locutus fuero, non quiescet dolor meus et, si tacuero, non recedet a me; |
7 Ahora me tiene ya extenuado; tú has llenado de horror a toda la reunión | 7 nunc autem defatigavit me dolor meus, et tu vastasti omnem coetum meum. |
8 que me acorrala; mi calumniador se ha hecho mi testigo, se alza contra mí, a la cara me acusa; | 8 Rugae meae testimonium dicunt contra me; et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi, |
9 su furia me desgarra y me persigue, rechinando sus dientes contra mí. Mis adversarios aguzan sobre mí sus ojos, | 9 Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me. |
10 abren su boca contra mí. Ultrajándome hieren mis mejillas, a una se amotinan contra mí. | 10 Aperuerunt super me ora sua et exprobrantes percusserunt maxillam meam, simul conferti contra me. |
11 A injustos Dios me entrega, me arroja en manos de malvados. | 11 Concludit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradit. |
12 Estaba yo tranquilo cuando él me golpeó, me agarró por la nuca para despedazarme. Me ha hecho blanco suyo: | 12 Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum. Tenuit cervicem meam, confregit me et posuit me sibi quasi in signum. |
13 me cerca con sus tiros, traspasa mis entrañas sin piedad y derrama por tierra mi hiel. | 13 Circumdedit me lanceis suis, scidit lumbos meos, non pepercit et effudit in terra iecur meum. |
14 Abre en mí brecha sobre brecha, irrumpe contra mí como un guerrero. | 14 Dirupit me rumpens et diruens, irruit in me quasi gigas. |
15 Yo he cosido un sayal sobre mi piel, he hundido mi frente en el polvo. | 15 Saccum consui super cutem meam et dimisi in terram cornu meum. |
16 Mi rostro ha enrojecido por el llanto, la sombra mis párpados recubre. | 16 Facies mea rubuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt; |
17 Y eso que no hay en mis manos violencia, y mi oración es pura. | 17 attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces. |
18 ¡Tierra, no cubras tú mi sangre, y no quede en secreto mi clamor! | 18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus. |
19 Ahora todavía está en los cielos mi testigo, allá en lo alto está mi defensor, | 19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis. |
20 que interpreta ante Dios mis pensamientos; ante él fluyen mis ojos: | 20 Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus. |
21 ¡Oh, si él juzgara entre un hombre y Dios, como entre un mortal y otro mortal! | 21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, sicut iudicatur filius hominis cum collega suo. |
22 Pues mis años futuros son contados, y voy a emprender el camino sin retorno. | 22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo. |