Psalmi 55

VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth.	1 Kierownikowi chóru. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca. Dawidowa.
2 Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo ; tota die impugnans, tribulavit me.	2 Boże, nakłoń ucha na moją modlitwę i nie odwracaj się od mojej prośby,
3 Conculcaverunt me inimici mei tota die, quoniam multi bellantes adversum me.	3 zwróć się ku mnie i wysłuchaj mnie! Szamocę się w moim ucisku, jęczę
4 Ab altitudine diei timebo : ego vero in te sperabo.	4 pod wpływem głosu nieprzyjaciela, pod wpływem wołania grzesznika, bo sprowadzają na mnie niedolę i napastują mnie w gniewie.
5 In Deo laudabo sermones meos ; in Deo speravi : non timebo quid faciat mihi caro.	5 Drży we mnie moje serce i ogarnia mnie lęk śmiertelny.
6 Tota die verba mea execrabantur ; adversum me omnes cogitationes eorum in malum.	6 Przychodzą na mnie strach i drżenie i przerażenie mną owłada.
7 Inhabitabunt, et abscondent ; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,	7 I mówię sobie: gdybym miał skrzydła jak gołąb, to bym uleciał i spoczął -
8 pro nihilo salvos facies illos ; in ira populos confringes.	8 oto bym uszedł daleko, zamieszkał na pustyni.
9 Deus, vitam meam annuntiavi tibi ; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua :	9 Prędko bym wyszukał sobie schronienie od szalejącej wichury, od burzy.
10 tunc convertentur inimici mei retrorsum. In quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es.	10 O Panie, rozprosz, rozdziel ich języki; bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.
11 In Deo laudabo verbum ; in Domino laudabo sermonem. In Deo speravi : non timebo quid faciat mihi homo.	11 Obchodzą je w ciągu dnia i nocy po jego murach, a złość i ucisk są w pośrodku niego.
12 In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi :	12 Pośrodku niego jest zagłada, a z jego placu nie znika krzywda i podstęp.
13 quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium.	13 Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił; gdybyż przeciw mnie powstawał ten, który mnie nienawidzi, ukryłbym się przed nim.
	14 Lecz jesteś nim ty, równy ze mną, przyjaciel mój zaufany,
	15 z którym żyłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy po domu Bożym w orszaku świątecznym.
	16 Niechaj śmierć na nich spadnie, niechaj żywcem zstąpią do Szeolu, bo w ich mieszkaniach jest wśród nich nikczemność!
	17 A ja wołam do Boga i Pan mnie ocali.
	18 Wieczorem, rano i w południe narzekam i jęczę, a głosu mego [On] wysłucha.
	19 Ześle pokój - uratuje moje życie od tych, co na mnie nastają: bo wielu mam przeciwników.
	20 Usłyszy Bóg i poniży ich Ten, który zasiada na tronie od początku, bo nie ma dla nich opamiętania i nie boją się Boga.
	21 [Każdy] podnosi ręce na domowników, umowę swoją łamie.
	22 Jego twarz jest gładsza niż masło, lecz serce gotowe do walki. Jego mowy łagodniejsze niż olej, lecz są to obnażone miecze.
	23 Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.
	24 Ty, o Boże, ich wtrącisz do studni zatracenia; mężowie krwawi, podstępni nie dożyją połowy dni swoich, ja zaś nadzieję pokładam w Tobie.