Scrutatio

Domenica, 19 maggio 2024 - San Celestino V - Pietro di Morrone ( Letture di oggi)

Jó 14


font
VULGATABIBBIA TINTORI
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
1 « L'uomo nato di donna vive poco tempo e pieno di molte miserie.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
2 Come un fiore sboccia e secca, fugge qual ombra, senza mai fermarsi.
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium ?
3 E tu stimi degno aprire i tuoi occhi sopra tal essere, e chiamarlo al tuo tribunale?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ?
nonne tu qui solus es ?
4 Chi può render puro colui che fu concepito d'immonda semenza? Non forse tu che sei l'unico?
5 Breves dies hominis sunt :
numerus mensium ejus apud te est :
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
5 I giorni dell'uomo son brevi, il numero dei suoi mesi è presso di te. Gli hai fissato un termine che non può essere oltrepassato.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
6 Ritirati un poco da lui e lascialo in pace, finché non venga, come quello d'un mercenario, il suo giorno bramato.
7 Lignum habet spem :
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
7 Per la pianta c'è una speranza: anche tagliata, rimette e ritorna ad avere i suoi rami;
8 Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
8 ed anche quando sarà invecchiata sotto la terra la sua radico, quando il suo tronco sarà morto nella polvere,
9 ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
9 appena sente l'acqua rinverdisce e fa le fronde come pianta novella.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est ?
10 Ma l'uomo morto che sia, non ha più nulla. E' finito. Di grazia, che ne resta?
11 Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat :
11 Simile alle acque sparite dal lago, al fiume che inaridisce e secca.
12 sic homo, cum dormierit, non resurget :
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
12 L'uomo quando si sarà addormentato non risorgerà, finché non cada il cielo non si sveglierà, nè si scuoterà dal suo sonno.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?
13 Oh! potessi ottenere che tu mi seppellisca nell'Abisso, e mi faccia star laggiù nascosto finché non passi il tuo furore, finché tu non abbia fissato il giorno in cui ti ricorderai di me!
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
14 Pensi forse che l'uomo morto torni a vivere? Tutti i giorni del mio presente battagliare aspetto che venga il mio cambiamento.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi :
operi manuum tuarum porriges dexteram.
15 Allora mi chiamerai ed io risponderò, e tu porgerai la destra all'opera delle tue mani.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti :
sed parce peccatis meis.
16 Tu hai certamente contati i miei passi; ma perdona i miei peccati.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
17 Tu hai sigillati come in un sacco i miei delitti, ma hai dato un rimedio alle mie iniquità.
18 Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo :
18 Il monte cade e sparisce, il masso è divelto dal suo posto,
19 lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur :
et hominem ergo similiter perdes.
19 le acque scavan le pietre, la terra a poco a poco è portata via dalla inondazione, e così farai sparire anche l'uomo.
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret :
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
20 Gli darai per un po' di tempo il vigore, e lo farai passare per sempre, ne sfigurerai il volto, lo caccerai.
21 Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
21 Abbiano onori i suoi figli o siano dispregiati, egli non lo saprà;
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.
22 ma la sua carne soffrirà finché egli avrà vita, ed egli piangerà sopra se stesso ».