Jó 14
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. | 1 el hombre, nacido de mujer, corto de días y harto de tormentos. |
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet. | 2 Como la flor, brota y se marchita, y huye como la sombra sin pararse. |
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium ? | 3 ¡Y sobre un ser tal abres tú los ojos, le citas a juicio frente a ti! |
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? nonne tu qui solus es ? | 4 Mas ¿quién podrá sacar lo puro de lo impuro? ¡Ninguno! |
5 Breves dies hominis sunt : numerus mensium ejus apud te est : constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt. | 5 Si es que están contados ya sus días, si te es sabida la cuenta de sus meses, si un límite le has fijado que no franqueará, |
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus. | 6 aparta de él tus ojos, déjale, hasta que acabe, como un jornalero, su jornada. |
7 Lignum habet spem : si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. | 7 Una esperanza guarda el árbol: si es cortado, aún puede retoñar, y no dejará de echar renuevos. |
8 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, | 8 Incluso con raíces en tierra envejecidas, con un tronco que se muere en el polvo, |
9 ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est. | 9 en cuanto siente el agua, reflorece y echa ramaje como una planta joven. |
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est ? | 10 Pero el hombre que muere queda inerte, cuando un humano expira, ¿dónde está? |
11 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat : | 11 Podrán agotarse las aguas del mar, sumirse los ríos y secarse, |
12 sic homo, cum dormierit, non resurget : donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo. | 12 que el hombre que yace no se levantará, se gastarán los cielos antes que se despierte, antes que surja de su sueño. |
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ? | 13 ¡Ojalá en el seol tú me guardaras, me escondieras allí mientras pasa tu cólera, y una tregua me dieras, para acordarte de mí luego |
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. | 14 - pues, muerto el hombre, ¿puede revivir? - todos los días de mi milicia esperaría, hasta que llegara mi relevo! |
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi : operi manuum tuarum porriges dexteram. | 15 Me llamarías y te respondería; reclamarías la obra de tus manos. |
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti : sed parce peccatis meis. | 16 En lugar de contar mi pasos, como ahora, no te cuidarías más de mis pecados; |
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam. | 17 dentro de un saco se sellaría mi delito, y blanquearías mi falta. |
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo : | 18 Ay, como el monte acabará por derrumbarse, la roca cambiará de sitio, |
19 lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur : et hominem ergo similiter perdes. | 19 las aguas desgastarán las piedras, inundará una llena los terrenos, así aniquilas tú la esperanza del hombre. |
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret : immutabis faciem ejus, et emittes eum. | 20 Le aplastas para siempre, y se va, desfiguras su rostro y le despides. |
21 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget. | 21 Que sean honrados sus hijos, no lo sabe; que sean despreciados, no se entera. |
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit. | 22 Tan solo por él sufre su carne, sólo por él se lamenta su alma. |