1 וַאֲנִי אַחַי אוֹדִיעֲכֶם אֶת־הַבְּשׂוֹרָה אֲשֶׁר בִּשַׂרְתִּי אֶתְכֶם אֲשֶׁר גַּם־קִבַּלְתֶּם אֹתָהּ וְגַם־עֲמַדְתֶּם בָּהּ | 1 Σας φανερονω δε, αδελφοι, το ευαγγελιον, το οποιον εκηρυξα προς εσας, το οποιον και παρελαβετε, εις το οποιον και ιστασθε, |
2 אֲשֶׁר גַּם־תִּוָּשְׁעוּ בָהּ אִם־תַּחֲזִיקוּ בַדָּבָר אֲשֶׁר בִּשַׂרְתִּי אֶתְכֶם אַךְ אִם לֹא־לַשָּׁוְא הֶאֱמַנְתֶּם | 2 δια του οποιου και σωζεσθε, τινι τροπω σας εκηρυξα αυτο, αν φυλαττητε αυτο, εκτος εαν επιστευσατε ματαιως. |
3 כִּי מָסַרְתִּי לָכֶם בָּרִאשׁוֹנָה אֵת אֲשֶׁר גַּם־קִבַּלְתִּי כִּי־הַמָּשִׁיחַ מֵת בְּעַד חַטֹּאתֵינוּ כְּפִי הַכְּתוּבִים | 3 Διοτι παρεδωκα εις εσας εν πρωτοις εκεινο, το οποιον και παρελαβον, οτι ο Χριστος απεθανε δια τας αμαρτιας ημων κατα τας γραφας, |
4 וְכִי נִקְבַּר וְכִי הוּקַם בַּיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי כְּפִי הַכְּתוּבִים | 4 και οτι εταφη, και οτι ανεστη την τριτην ημεραν κατα τας γραφας, |
5 וְכִי נִרְאָה אֶל־כֵּיפָא וְאַחֲרָיו אֶל־שְׁנֵים הֶעָשָׂר | 5 και οτι εφανη εις τον Κηφαν, επειτα εις τους δωδεκα? |
6 וְאַחֲרֵי־כֵן נִרְאָה לְיוֹתֵר מֵחֲמֵשׁ מֵאוֹת אַחִים כְּאֶחָד אֲשֶׁר רֻבָּם עוֹדָם בַּחַיִּים וּמִקְצָתָם יָשֵׁנוּ | 6 μετα ταυτα εφανη εις πεντακοσιους και επεκεινα αδελφους δια μιας, εκ των οποιων οι πλειοτεροι μενουσιν εως τωρα, τινες δε και εκοιμηθησαν? |
7 וְאַחֲרֵי־כֵן נִרְאָה אֶל־יַעֲקֹב וְאַחֲרָיו אֶל־כָּל־הַשְּׁלִיחִים | 7 επειτα εφανη εις τον Ιακωβον, επειτα εις παντας τους αποστολους? |
8 וְאַחֲרֵי כֻלָּם נִרְאָה גַם־אֵלַי כְּמוֹ אֶל־הַנָּפֶל | 8 τελευταιον δε παντων εφανη και εις εμε ως εις εκτρωμα. |
9 כִּי אֲנִי הַצָּעִיר בַּשְּׁלִיחִים וְאֵינֶנִּי רָאוּי לְהִקָּרֵא שָׁלִיחַ בַּאֲשֶׁר רָדַפְתִּי אֶת־קְהַל הָאֱלֹהִים | 9 Διοτι εγω ειμαι ο ελαχιστος των αποστολων, οστις δεν ειμαι αξιος να ονομαζωμαι αποστολος, διοτι κατεδιωξα την εκκλησιαν του Θεου? |
10 אֲבָל בְּחֶסֶד אֱלֹהִים הָיִיתִי מַה־שֶּׁהָיִיתִי וְחַסְדּוֹ עָלַי לֹא־הָיָה לָרִיק כִּי־יוֹתֵר מִכֻּלָּם עָבַדְתִּי וְלֹא אֲנִי כִּי־אִם־חֶסֶד אֱלֹהִים אֲשֶׁר עִמָּדִי | 10 αλλα χαριτι Θεου ειμαι οτι ειμαι? και η εις εμε χαρις αυτου δεν εγεινε ματαια, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, πλην ουχι εγω, αλλ' η χαρις του Θεου η μετ' εμου. |
11 וְהִנֵּה גַּם־אֲנִי גַּם־הֵמָּה כָּכָה מַשְׁמִיעִים וְכָכָה הֶאֱמַנְתֶּם | 11 Ειτε λοιπον εγω ειτε εκεινοι, ουτω κηρυττομεν και ουτως επιστευσατε. |
12 וְאִם־הֻגֵּד הֻגַּד כִּי־הוּקַם הַמָּשִׁיחַ מִן־הַמֵּתִים אֵיךְ יֹאמְרוּ אֲנָשִׁים מִכֶּם כִּי־אֵין תְּחִיָּה לַמֵּתִים | 12 Εαν δε ο Χριστος κηρυττηται οτι ανεστη εκ νεκρων, πως τινες μεταξυ σας λεγουσιν οτι αναστασις νεκρων δεν ειναι; |
13 אִם־אֵין תְּחִיָּה לַמֵּתִים גַּם־הַמָּשִׁיחַ לֹא הוּקָם | 13 Και εαν αναστασις νεκρων δεν ηναι, ουδ' ο Χριστος ανεστη? |
14 וְאִם־הַמָּשִׁיחַ לֹא הוּקָם כִּי עַתָּה רִיק שְׁמוּעָתֵנוּ וְגַם־רִיק אֱמוּנַתְכֶם | 14 και αν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαιον αρα ειναι το κηρυγμα ημων, ματαια δε και η πιστις σας. |
15 וְגַם־נִמָּצֵא עֵדֵי שֶׁקֶר לֵאלֹהִים יַעַן אֲשֶׁר־הֲעִידֹנוּ אֶת־הָאֱלֹהִים כִּי הֵקִים אֶת־הַמָּשִׁיחַ אֲשֶׁר־לֹא הֱקִימוֹ אִם־אֱמֶת הוּא שֶׁהַמֵּתִים לֹא יָקוּמוּ | 15 Ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του Θεου, διοτι εμαρτυρησαμεν περι του Θεου οτι ανεστησε τον Χριστον, τον οποιον δεν ανεστησεν, εαν καθ' υποθεσιν δεν ανασταινωνται νεκροι. |
16 כִּי אִם־הַמֵּתִים לֹא יָקוּמוּ גַּם־הַמָּשִׁיחַ לֹא קָם | 16 Διοτι εαν δεν ανασταινωνται νεκροι, ουδ' ο Χριστος ανεστη? |
17 וְאִם־הַמָּשִׁיחַ לֹא קָם הֶבֶל אֱמוּנַתְכֶם וְעוֹדְכֶם בְּחַטֹּאתֵיכֶם | 17 αλλ' εαν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαια η πιστις σας? ετι εισθε εν ταις αμαρτιαις υμων. |
18 אֲזַי גַּם־אֲשֶׁר יָשְׁנוּ בַמָּשִׁיחַ אָבֹד אָבָדוּ | 18 Αρα και οι κοιμηθεντες εν Χριστω απωλεσθησαν. |
19 וְאִם־בַּחַיִּים הָאֵלֶּה לְבַד בֹּטְחִים אֲנַחְנוּ בַּמָּשִׁיחַ אֻמְלָלִים אֲנַחְנוּ מִכָּל־אָדָם | 19 Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον, ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων. |
20 וְעַתָּה הַמָּשִׁיחַ הוּקַם מִן־הַמֵּתִים וַיְהִי לְרֵאשִׁית הַיְשֵׁנִים | 20 Αλλα τωρα ο Χριστος ανεστη εκ νεκρων, εγεινεν απαρχη των κεκοιμημενων. |
21 כִּי אַחֲרֵי אֲשֶׁר־בָּא הַמָּוֶת עַל־יְדֵי אָדָם אֶחָד גַּם־תְּחִיַּת הַמֵּתִים בָּאָה עַל־יְדֵי אָדָם אֶחָד | 21 Διοτι επειδη ο θανατος ηλθε δι' ανθρωπου, ουτω και δι' ανθρωπου η αναστασις των νεκρων. |
22 כִּי כַּאֲשֶׁר בָּאָדָם מֵתִים כֻּלָּם כֵּן גַּם־יִחְיוּ כֻלָּם בַּמָּשִׁיחַ | 22 Επειδη καθως παντες αποθνησκουσιν εν τω Αδαμ, ουτω και παντες θελουσι ζωοποιηθη εν τω Χριστω. |
23 וְכָל־אֶחָד וְאֶחָד בְּסִדְרוֹ רֵאשִׁית כֻּלָּם הַמָּשִׁיחַ וְאַחֲרֵי כֵן אֲשֶׁר־הֵם לַמָּשִׁיחַ בְּבֹאוֹ | 23 Εκαστος ομως κατα την ιδιαν αυτου ταξιν? ο Χριστος ειναι η απαρχη, επειτα οσοι ειναι του Χριστου εν τη παρουσια αυτου? |
24 וְאַחֲרֵי כֵן הַקֵּץ כְּשֶׁיִּמְסֹר אֶת־הַמַּלְכוּת אֶל־הָאֱלֹהִים הָאָב אַחֲרֵי בַטְּלוֹ כָּל־מִשְׂרָה וְכָל־שָׁלְטָן וּגְבוּרָה | 24 Υστερον θελει εισθαι το τελος, οταν παραδωση την βασιλειαν εις τον Θεον και Πατερα, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν. |
25 כִּי־הוּא מָלֹךְ יִמְלֹךְ עַד כִּי־יָשִׁית אֶת־כָּל־אֹיְבָיו תַּחַת רַגְלָיו | 25 Διοτι πρεπει να βασιλευη εωσου θεση παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου. |
26 וְאַחֲרוֹן הָאֹיְבִים אֲשֶׁר יְבֻטָּל הוּא הַמָּוֶת | 26 Εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος? |
27 כִּי־כֹל שָׁת תַּחַת רַגְלָיו וּבְאָמְרוֹ כֹּל הוּשַׁת תַּחְתָּיו בָּרוּר הוּא שֶׁהַשָּׁת כֹּל תַּחְתָּיו אֵינֶנּוּ בַכְּלָל | 27 διοτι παντα υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. Οταν δε ειπη οτι παντα ειναι υποτεταγμενα, φανερον οτι εξαιρειται ο υποταξας εις αυτον τα παντα. |
28 וְכַאֲשֶׁר יוּשַׁת הַכֹּל תַּחְתָּיו אָז הַבֵּן גַּם־הוּא יוּשַׁת תַּחַת הַשָּׁת־כֹּל תַּחְתָּיו לְמַעַן יִהְיֶה הָאֱלֹהִים הַכֹּל בַּכֹּל | 28 Οταν δε υποταχθωσιν εις αυτον τα παντα, τοτε και αυτος ο Υιος θελει υποταχθη εις τον υποταξαντα εις αυτον τα παντα, δια να ηναι ο Θεος τα παντα εν πασιν. |
29 כִּי מַה־יַּעֲשֹוּ הַנִּטְבָּלִים בְּעַד הַמֵּתִים אִם־אֱמֶת הוּא שֶׁהַמֵּתִים קוֹם לֹא־יָקוּמוּ לָמָּה־זֶּה יִטָּבְלוּ בְּעַד הַמֵּתִים | 29 Επειδη τι θελουσι καμει οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων, εαν τωοντι οι νεκροι δεν ανασταινωνται, δια τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων; |
30 וְלָמָּה זֶּה אֲנַחְנוּ בְסַכָּנָה בְּכָל־שָׁעָה | 30 δια τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν; |
31 בִּתְהִלָּתֵנוּ אֲשֶׁר יֶשׁ־לִי בַּמָּשִׁיחַ יֵשׁוּעַ אֲדֹנֵינוּ מֵעִיד אֲנִי עָלַי כִּי־מֵת אָנֹכִי בְּכָל־יוֹם וָיוֹם | 31 Καθ' ημεραν αποθνησκω, μα την εις εσας καυχησιν μου, την οποιαν εχω εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων. |
32 אִם־לְפִי דַרְכּוֹ שֶׁל־אָדָם נִלְחַמְתִּי עִם־הַחַיּוֹת הָרָעוֹת בְּאֶפְסוֹס מַה־תּוֹעֶלֶת יֶשׁ־לִי אִם־הַמֵּתִים לֹא יָקוּמוּ נֹאכְלָה וְנִשְׁתֶּה כִּי־מָחָר נָמוּת | 32 Εαν κατα ανθρωπον επολεμησα με θηρια εν Εφεσω, τι το οφελος εις εμε; αν οι νεκροι δεν ανασταινωνται, ας φαγωμεν και ας πιωμεν, διοτι αυριον αποθνησκομεν. |
33 אַל־נָא תִּתָּעוּ חֶבְרַת אֲנָשִׁים רָעִים מַשְׁחֶתֶת מִדּוֹת טֹבוֹת | 33 Μη πλανασθε? Φθειρουσι τα καλα ηθη αι κακαι συναναστροφαι. |
34 הָקִיצוּ בְּמֵישָׁרִים מִשִּׁכָּרוֹן וְאַל־תֶּחֱטָאוּ כִּי־יֵשׁ אֲנָשִׁים אֲשֶׁר אֵין־בָּהֶם דַּעַת אֱלֹהִים לְבָשְׁתְּכֶם אֲנִי אֹמֵר זֹאת | 34 Συνελθετε εις εαυτους κατα το δικαιον και μη αμαρτανετε? διοτι τινες εχουσιν αγνωσιαν Θεου? προς εντροπην σας λεγω τουτο. |
35 וְאִם־יֹאמַר אִישׁ אֵיךְ יָקוּמוּ הַמֵּתִים וּבְאֵיזֶה גוּף יָבוֹאוּ | 35 Αλλα θελει τις ειπει? Πως ανασταινονται οι νεκροι; και με ποιον σωμα ερχονται; |
36 אַתָּה הַסָּכָל הֵן מַה־שֶּׁתִּזְרַע לֹא יִחְיֶה בִּלְתִּי אִם־יָמוּת | 36 Αφρον, εκεινο το οποιον συ σπειρεις, δεν ζωογονειται εαν δεν αποθανη? |
37 וּמַה־שֶּׁתִּזְרַע אֵינְךָ זֹרֵעַ אֶת־הַגּוּף אֲשֶׁר יִהְיֶה כִּי אִם־כְּגַרְגֵּר עָרֹם שֶׁל־חִטָּה אוֹ שֶׁל־אַחַד הַזְּרָעִים | 37 και εκεινο το οποιον σπειρεις, δεν σπειρεις το σωμα το οποιον μελλει να γεινη, αλλα γυμνον κοκκον, σιτου τυχον η τινος των λοιπων. |
38 וְהָאֱלֹהִים יִתֶּן־לוֹ גוּף כְּפִי רְצוֹנוֹ וּלְכָל־זֶרַע וָזֶרַע אֶת־גּוּפוֹ לְמִינֵהוּ | 38 Ο δε Θεος διδει εις αυτο σωμα καθως ηθελησε, και εις εκαστον των σπερματων το ιδιαιτερον αυτου σωμα. |
39 לֹא כָל־הַבָּשָׂר בָּשָׂר אֶחָד הוּא כִּי מִין אַחֵר הוּא בְּשַׂר הָאָדָם וּמִין אַחֵר בְּשַׂר הַבְּהֵמָה וּמִין אַחֵר בְּשַׂר הַדָּגָה וּמִין אַחֵר בְּשַׂר הָעוֹף | 39 Πασα σαρξ δεν ειναι η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν σαρξ των ανθρωπων, αλλη δε σαρξ των κτηνων, αλλη δε των ιχθυων και αλλη των πτηνων. |
40 וְיֵשׁ גּוּפוֹת שֶׁבַּשָּׁמַיִם וְגוּפוֹת שֶׁבָּאָרֶץ אֲבָל אַחֵר הוּא כְּבוֹד הַגּוּפוֹת שֶׁבַּשָּׁמַיִם וְאַחֵר הוּא כְּבוֹד הַגּוּפוֹת שֶׁבָּאָרֶץ | 40 Ειναι και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια? πλην αλλη μεν η δοξα των επουρανιων, αλλη δε η των επιγειων. |
41 אַחֵר הוּא כְּבוֹד הַשֶּׁמֶשׁ וְאַחֵר הוּא כְּבוֹד הַיָּרֵחַ וְאַחֵר הוּא כְּבוֹד הַכּוֹכָבִים כִּי־כוֹכָב מִכּוֹכָב נִבְדָּל בִּכְבוֹדוֹ | 41 Αλλη δοξα ειναι του ηλιου, και αλλη δοξα της σεληνης, και αλλη δοξα των αστερων? διοτι αστηρ διαφερει αστερος κατα την δοξαν. |
42 וְכֵן גַּם־בִּתְחִיַּת הַמֵּתִים הֵן יִזָּרַע בְּכִלָּיוֹן וְיָקוּם בְּלֹא־כִלָּיוֹן | 42 Ουτω και η αναστασις των νεκρων. Σπειρεται εν φθορα, ανισταται εν αφθαρσια? |
43 יִזָּרַע בְּבִזָּיוֹן וְיָקוּם בְּכָבוֹד יִזָּרַע בְּחֻלְשָׁה וְיָקוּם בִּגְבוּרָה | 43 σπειρεται εν ατιμια, ανισταται εν δοξη? σπειρεται εν ασθενεια, ανισταται εν δυναμει? |
44 יִזָּרַע גּוּף נַפְשִׁי וְיָקוּם גּוּף רוּחָנִי יֵשׁ גּוּף נַפְשִׁי וְיֵשׁ גּוּף רוּחָנִי | 44 σπειρεται σωμα ζωικον, ανισταται σωμα πνευματικον. Ειναι σωμα ζωικον, και ειναι σωμα πνευματικον. |
45 כֵּן גַּם־כָּתוּב וַיְהִי הָאָדָם הוּא אָדָם הָרִאשׁוֹן לְנֶפֶשׁ חַיָּה אָדָם הָאַחֲרוֹן לְרוּחַ מְחַיָּה | 45 Ουτως ειναι και γεγραμμενον? Ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εγεινεν εις ψυχην ζωσαν? ο εσχατος Αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν. |
46 אֲבָל לֹא שֶׁל־הָרוּחַ הִיא הָרִאשׁוֹנָה אֶלָּא שֶׁל־הַנָּפֶשׁ וְאַחֲרֵי־כֵן שֶׁל־הָרוּחַ | 46 Πλην ουχι πρωτον το πνευματικον, αλλα το ζωικον, επειτα το πνευματικον. |
47 הָאָדָם הָרִאשׁוֹן מִן־הָאֲדָמָה הוּא שֶׁל־עָפָר וְהָאָדָם הַשֵּׁנִי הוּא הָאָדוֹן מִן־הַשָּׁמָיִם | 47 Ο πρωτος ανθρωπος ειναι εκ της γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ο Κυριος εξ ουρανου. |
48 וּכְמוֹ אֲשֶׁר הוּא מֵעָפָר כָּכָה גַּם־אֲשֶׁר הֵם מֵעָפָר וּכְמוֹ אֲשֶׁר הוּא מִן־הַשָּׁמָיִם כָּכָה גַּם־אֲשֶׁר הֵם מִן־הַשָּׁמָיִם | 48 Οποιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οποιος ο επουρανιος, τοιουτοι και οι επουρανιοι? |
49 וְכַאֲשֶׁר לָבַשְׁנוּ דְּמוּת הָאָדָם אֲשֶׁר מֵעָפָר כֵּן נִלְבַּשׁ גַּם־דְּמוּת הָאָדָם אֲשֶׁר מִן־הַשָּׁמָיִם | 49 και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, θελομεν φορεσει και την εικονα του επουρανιου. |
50 וְזֹאת אֲנִי אֹמֵר אַחַי כִּי־בָשָׂר וָדָם לֹא־יוּכַל לָרֶשֶׁת אֶת־מַלְכוּת הָאֱלֹהִים וַאֲשֶׁר יִכְלֶה לֹא יִירַשׁ אֵת אֲשֶׁר לֹא־יִכְלֶה | 50 Τουτο δε λεγω, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν Θεου δεν δυνανται να κληρονομησωσιν, ουδε η φθορα κληρονομει την αφθαρσιαν. |
51 הִנֵּה סוֹד אַגִּידָה לָכֶם הֵן לֹא כֻלָּנוּ נִישַׁן הַמָּוֶת אֲבָל כֻּלָּנוּ נִתְחַלָּף | 51 Ιδου, μυστηριον λεγω προς εσας? παντες μεν δεν θελομεν κοιμηθη, παντες ομως θελομεν μεταμορφωθη, |
52 בְּרֶגַע אֶחָד כְּהֶרֶף עַיִן כִּתְקֹעַ הַשּׁוֹפָר הָאַחֲרוֹן כִּי יִתָּקַע בַּשּׁוֹפָר וְהַמֵּתִים יִחְיוּ בְּלִי כִלָּיוֹן וַאֲנַחְנוּ נִתְחַלָּף | 52 εν μια στιγμη, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι? διοτι θελει σαλπισει, και οι νεκροι θελουσιν αναστηθη αφθαρτοι, και ημεις θελομεν μεταμορφωθη. |
53 כִּי מַה־שֶּׁעַתָּה לַכִּלָּיוֹן לָבוֹשׁ יִלְבַּשׁ אַל־כִּלָּיוֹן וַאֲשֶׁר יָמוּת לָבוֹשׁ יִלְבַּשׁ אַל־מָוֶת | 53 Διοτι πρεπει το φθαρτον τουτο να ενδυθη αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο να ενδυθη αθανασιαν. |
54 וּכְשֶׁיִּלְבַּשׁ מַה־שֶּׁעַתָּה לַכִּלָּיוֹן אַל־כִּלָּיוֹן וּמַה־שֶּׁעַתָּה לַמָּוֶת יִלְבַּשׁ אַל־מָוֶת אָז יִהְיֶה דְּבַר־הַכָּתוּב בֻּלַּע הַמָּוֶת לָנֶצַח | 54 Οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυθη αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυθη αθανασιαν, τοτε θελει γεινει ο λογος ο γεγραμμενος? Κατεποθη ο θανατος εν νικη. |
55 אַיֵּה עָקְצְךָ הַמָּוֶת אַיֵּה שְׁאוֹל נִצְחוֹנֶךָ | 55 Που, θανατε, το κεντρον σου; που, αδη, η νικη σου; |
56 עֹקֶץ הַמָּוֶת הוּא הַחֵטְא וְכֹחַ הַחֵטְא הִיא הַתּוֹרָה | 56 το δε κεντρον του θανατου ειναι η αμαρτια, και η δυναμις της αμαρτιας ο νομος. |
57 אֲבָל תּוֹדוֹת לֵאלֹהִים אֲשֶׁר נָתַן־לָנוּ הַנִּצָּחוֹן עַל־יְדֵי אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ | 57 Αλλα χαρις εις τον Θεον, οστις διδει εις ημας την νικην δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου. |
58 עַל־כֵּן אַחַי חֲבִיבַי הִתְכּוֹנֲנוּ בַּל־תִּמּוֹטוּ וְהַרְבּוּ בְכָל־עֵת בַּעֲבוֹדַת אֲדֹנֵינוּ מִדַּעְתְּכֶם כִּי־לֹא לָרִיק עֲמַלְכֶם בַּאֲדֹנֵינוּ | 58 Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, γινεσθε στερεοι, αμετακινητοι, περισσευοντες παντοτε εις το εργον του Κυριου, γινωσκοντες οτι ο κοπος σας δεν ειναι ματαιος εν Κυριω. |