Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 33

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וְאוּלָם שְׁמַע־נָא אִיֹּוב מִלָּי וְכָל־דְּבָרַי הַאֲזִינָה	1 ولكن اسمع الآن يا ايوب اقوالي واصغ الى كل كلامي.
2 הִנֵּה־נָא פָּתַחְתִּי פִי דִּבְּרָה לְשֹׁונִי בְחִכִּי	2 هانذا قد فتحت فمي. لساني نطق في حنكي.
3 יֹשֶׁר־לִבִּי אֲמָרָי וְדַעַת פָתַי בָּרוּר מִלֵּלוּ	3 استقامة قلبي كلامي ومعرفة شفتيّ هما تنطقان بها خالصة.
4 רוּחַ־אֵל עָשָׂתְנִי וְנִשְׁמַת שַׁדַּי תְּחַיֵּנִי	4 روح الله صنعني ونسمة القدير احيتني.
5 אִם־תּוּכַל הֲשִׁיבֵנִי עֶרְכָה לְפָנַי הִתְיַצָּבָה	5 ان استطعت فاجبني. احسن الدعوى امامي. انتصب.
6 הֵן־אֲנִי כְפִיךָ לָאֵל מֵחֹמֶר קֹרַצְתִּי גַם־אָנִי	6 هانذا حسب قولك عوضا عن الله انا ايضا من الطين تقرصت.
7 הִנֵּה אֵמָתִי לֹא תְבַעֲתֶךָּ וְאַכְפִּי עָלֶיךָ לֹא־יִכְבָּד	7 هوذا هيبتي لا ترهبك وجلالي لا يثقل عليك
8 אַךְ אָמַרְתָּ בְאָזְנָי וְקֹול מִלִּין אֶשְׁמָע	8 انك قد قلت في مسامعي وصوت اقوالك سمعت.
9 זַךְ אֲנִי בְּלִי פָשַׁע חַף אָנֹכִי וְלֹא עָוֹן לִי	9 قلت انا بريء بلا ذنب. زكي انا ولا اثم لي.
10 הֵן תְּנוּאֹות עָלַי יִמְצָא יַחְשְׁבֵנִי לְאֹויֵב לֹו	10 هوذا يطلب عليّ علل عداوة. يحسبني عدوا له.
11 יָשֵׂם בַּסַּד רַגְלָי יִשְׁמֹר כָּל־אָרְחֹתָי	11 وضع رجليّ في المقطرة. يراقب كل طرقي
12 הֶן־זֹאת לֹא־צָדַקְתָּ אֶעֱנֶךָּ כִּי־יִרְבֶּה אֱלֹוהַ מֵאֱנֹושׁ	12 ها انك في هذا لم تصب. انا اجيبك. لان الله اعظم من الانسان.
13 מַדּוּעַ אֵלָיו רִיבֹותָ כִּי כָל־דְּבָרָיו לֹא־יַעֲנֶה	13 لماذا تخاصمه. لان كل اموره لا يجاوب عنها.
14 כִּי־בְאַחַת יְדַבֶּר־אֵל וּבִשְׁתַּיִם לֹא יְשׁוּרֶנָּה	14 لكن الله يتكلم مرة وباثنتين لا يلاحظ الانسان.
15 בַּחֲלֹום ׀ חֶזְיֹון לַיְלָה בִּנְפֹל תַּרְדֵּמָה עַל־אֲנָשִׁים בִּתְנוּמֹות עֲלֵי מִשְׁכָּב	15 في حلم في رؤيا الليل عند سقوط سبات على الناس في النعاس على المضجع
16 אָז יִגְלֶה אֹזֶן אֲנָשִׁים וּבְמֹסָרָם יַחְתֹּם	16 حينئذ يكشف آذان الناس ويختم على تاديبهم.
17 לְהָסִיר אָדָם מַעֲשֶׂה וְגֵוָה מִגֶּבֶר יְכַסֶּה	17 ليحول الانسان عن عمله ويكتم الكبرياء عن الرجل
18 יַחְשֹׂךְ נַפְשֹׁו מִנִּי־שָׁחַת וְחַיָּתֹו מֵעֲבֹר בַּשָּׁלַח	18 ليمنع نفسه عن الحفرة وحياته من الزوال بحربة الموت.
19 וְהוּכַח בְּמַכְאֹוב עַל־מִשְׁכָּבֹו [וְרִיב כ] (וְרֹוב ק) עֲצָמָיו אֵתָן	19 ايضا يؤدب بالوجع على مضجعه ومخاصمة عظامه دائمة
20 וְזִהֲמַתּוּ חַיָּתֹו לָחֶם וְנַפְשֹׁו מַאֲכַל תַּאֲוָה	20 فتكره حياته خبزا ونفسه الطعام الشهي.
21 יִכֶל בְּשָׂרֹו מֵרֹאִי [וּשְׁפִי כ] (וְשֻׁפּוּ ק) עַצְמֹותָיו לֹא רֻאּוּ	21 فيبلى لحمه عن العيان وتنبري عظامه فلا ترى
22 וַתִּקְרַב לַשַּׁחַת נַפְשֹׁו וְחַיָּתֹו לַמְמִתִים	22 وتقرب نفسه الى القبر وحياته الى المميتين.
23 אִם־יֵשׁ עָלָיו ׀ מַלְאָךְ מֵלִיץ אֶחָד מִנִּי־אָלֶף לְהַגִּיד לְאָדָם יָשְׁרֹו	23 ان وجد عنده مرسل وسيط واحد من الف ليعلن للانسان استقامته
24 וַיְחֻנֶּנּוּ וַיֹּאמֶר פְּדָעֵהוּ מֵרֶדֶת שָׁחַת מָצָאתִי כֹפֶר	24 يترءاف عليه ويقول اطلقه عن الهبوط الى الحفرة قد وجدت فدية.
25 רֻטֲפַשׁ בְּשָׂרֹו מִנֹּעַר יָשׁוּב לִימֵי עֲלוּמָיו	25 يصير لحمه اغض من لحم الصبي ويعود الى ايام شبابه.
26 יֶעְתַּר אֶל־אֱלֹוהַּ ׀ וַיִּרְצֵהוּ וַיַּרְא פָּנָיו בִּתְרוּעָה וַיָּשֶׁב לֶאֱנֹושׁ צִדְקָתֹו	26 يصلّي الى الله فيرضى عنه ويعاين وجهه بهتاف فيرد على الانسان بره.
27 יָשֹׁר ׀ עַל־אֲנָשִׁים וַיֹּאמֶר חָטָאתִי וְיָשָׁר הֶעֱוֵיתִי וְלֹא־שָׁוָה לִי	27 يغني بين الناس فيقول قد اخطأت وعوجت المستقيم ولم أجاز عليه.
28 פָּדָה [נַפְשִׁי כ] (נַפְשֹׁו ק) מֵעֲבֹר בַּשָּׁחַת [וְחַיָּתִי כ] (וְחַיָּתֹו ק) בָּאֹור תִּרְאֶה	28 فدى نفسي من العبور الى الحفرة فترى حياتي النور
29 הֶן־כָּל־אֵלֶּה יִפְעַל־אֵל פַּעֲמַיִם שָׁלֹושׁ עִם־גָּבֶר	29 هوذا كل هذه يفعلها الله مرتين وثلاثا بالانسان
30 לְהָשִׁיב נַפְשֹׁו מִנִּי־שָׁחַת לֵאֹור בְּאֹור הַחַיִּים	30 ليرد نفسه من الحفرة ليستنير بنور الاحياء.
31 הַקְשֵׁב אִיֹּוב שְׁמַע־לִי הַחֲרֵשׁ וְאָנֹכִי אֲדַבֵּר	31 فاصغ يا ايوب واستمع لي. انصت فانا اتكلم.
32 אִם־יֵשׁ־מִלִּין הֲשִׁיבֵנִי דַּבֵּר כִּי־חָפַצְתִּי צַדְּקֶךָּ	32 ان كان عندك كلام فاجبني. تكلم. فاني اريد تبريرك.
33 אִם־אַיִן אַתָּה שְׁמַע־לִי הַחֲרֵשׁ וַאֲאַלֶּפְךָ חָכְמָה׃ ס	33 والا فاستمع انت لي. انصت فاعلمك الحكمة