1 וַיַּעַן צֹפַר הַנַּעֲמָתִי וַיֹּאמַר | 1 فاجاب صوفر النعماتي وقال |
2 לָכֵן שְׂעִפַּי יְשִׁיבוּנִי וּבַעֲבוּר חוּשִׁי בִי | 2 من اجل ذلك هواجسي تجيبني ولهذا هيجاني فيّ. |
3 מוּסַר כְּלִמָּתִי אֶשְׁמָע וְרוּחַ מִבִּינָתִי יַעֲנֵנִי | 3 تعيير توبيخي اسمع. وروح من فهمي يجيبني |
4 הֲזֹאת יָדַעְתָּ מִנִּי־עַד מִנִּי שִׂים אָדָם עֲלֵי־אָרֶץ | 4 أما علمت هذا من القديم منذ وضع الانسان على الارض |
5 כִּי רִנְנַת רְשָׁעִים מִקָּרֹוב וְשִׂמְחַת חָנֵף עֲדֵי־רָגַע | 5 ان هتاف الاشرار من قريب وفرح الفاجر الى لحظة. |
6 אִם־יַעֲלֶה לַשָּׁמַיִם שִׂיאֹו וְרֹאשֹׁו לָעָב יַגִּיעַ | 6 ولو بلغ السموات طوله ومسّ راسه السحاب. |
7 כְּגֶלֲלֹו לָנֶצַח יֹאבֵד רֹאָיו יֹאמְרוּ אַיֹּו | 7 كجلّته الى الابد يبيد. الذين رأوه يقولون اين هو. |
8 כַּחֲלֹום יָעוּף וְלֹא יִמְצָאוּהוּ וְיֻדַּד כְּחֶזְיֹון לָיְלָה | 8 كالحلم يطير فلا يوجد ويطرد كطيف الليل. |
9 עַיִן זָפַתּוּ וְלֹא תֹוסִיף וְלֹא־עֹוד תְּשׁוּרֶנּוּ מְקֹומֹו | 9 عين ابصرته لا تعود تراه ومكانه لن يراه بعد. |
10 בָּנָיו יְרַצּוּ דַלִּים וְיָדָיו תָּשֵׁבְנָה אֹונֹו | 10 بنوه يترضون الفقراء ويداه تردان ثروته. |
11 עַצְמֹותָיו מָלְאוּ [עֲלוּמֹו כ] (עֲלוּמָיו ק) וְעִמֹּו עַל־עָפָר תִּשְׁכָּב | 11 عظامه ملآنة شبيبة ومعه في التراب تضطجع. |
12 אִם־תַּמְתִּיק בְּפִיו רָעָה יַכְחִידֶנָּה תַּחַת לְשֹׁונֹו | 12 ان حلا في فمه الشر واخفاه تحت لسانه |
13 יַחְמֹל עָלֶיהָ וְלֹא יַעַזְבֶנָּה וְיִמְנָעֶנָּה בְּתֹוךְ חִכֹּו | 13 اشفق عليه ولم يتركه بل حبسه وسط حنكه |
14 לַחְמֹו בְּמֵעָיו נֶהְפָּךְ מְרֹורַת פְּתָנִים בְּקִרְבֹּו | 14 فخبزه في امعائه يتحول. مرارة اصلال في بطنه. |
15 חַיִל בָּלַע וַיְקִאֶנּוּ מִבִּטְנֹו יֹורִשֶׁנּוּ אֵל | 15 قد بلع ثروة فيتقيأها. الله يطردها من بطنه. |
16 רֹאשׁ־פְּתָנִים יִינָק תַּהַרְגֵהוּ לְשֹׁון אֶפְעֶה | 16 سمّ الاصلال يرضع. يقتله لسان الافعى. |
17 אַל־יֵרֶא בִפְלַגֹּות נַהֲרֵי נַחֲלֵי דְּבַשׁ וְחֶמְאָה | 17 لا يرى الجداول انهار سواقي عسل ولبن. |
18 מֵשִׁיב יָגָע וְלֹא יִבְלָע כְּחֵיל תְּמוּרָתֹו וְלֹא יַעֲלֹס | 18 يرد تعبه ولا يبلعه. كمال تحت رجع. ولا يفرح. |
19 כִּי־רִצַּץ עָזַב דַּלִּים בַּיִת גָּזַל וְלֹא יִבֶנֵהוּ | 19 لانه رضض المساكين وتركهم واغتصب بيتا ولم يبنه |
20 כִּי ׀ לֹא־יָדַע שָׁלֵו בְּבִטְנֹו בַּחֲמוּדֹו לֹא יְמַלֵּט | 20 لانه لم يعرف في بطنه قناعة لا ينجو بمشتهاه. |
21 אֵין־שָׂרִיד לְאָכְלֹו עַל־כֵּן לֹא־יָחִיל טוּבֹו | 21 ليست من اكله بقية لاجل ذلك لا يدوم خيره. |
22 בִּמְלֹאות פְקֹו יֵצֶר לֹו כָּל־יַד עָמֵל תְּבֹואֶנּוּ | 22 مع ملء رغده يتضايق. تأتي عليه يد كل شقي. |
23 יְהִי ׀ לְמַלֵּא בִטְנֹו יְשַׁלַּח־בֹּו חֲרֹון אַפֹּו וְיַמְטֵר עָלֵימֹו בִּלְחוּמֹו | 23 يكون عندما يملأ بطنه ان الله يرسل عليه حمو غضبه ويمطره عليه عند طعامه. |
24 יִבְרַח מִנֵּשֶׁק בַּרְזֶל תַּחְלְפֵהוּ קֶשֶׁת נְחוּשָׁה | 24 يفر من سلاح حديد. تخرقه قوس نحاس. |
25 שָׁלַף וַיֵּצֵא מִגֵּוָה וּבָרָק מִמְּרֹרָתֹו יַהֲלֹךְ עָלָיו אֵמִים | 25 جذبه فخرج من بطنه والبارق من مرارته مرق. عليه رعوب. |
26 כָּל־חֹשֶׁךְ טָמוּן לִצְפּוּנָיו תְּאָכְלֵהוּ אֵשׁ לֹא־נֻפָּח יֵרַע שָׂרִיד בְּאָהֳלֹו | 26 كل ظلمة مختبأة لذخائره. تأكله نار لم تنفخ. ترعى البقية في خيمته. |
27 יְגַלּוּ שָׁמַיִם עֲוֹנֹו וְאֶרֶץ מִתְקֹומָמָה לֹו | 27 السموات تعلن اثمه والارض تنهض عليه. |
28 יִגֶל יְבוּל בֵּיתֹו נִגָּרֹות בְּיֹום אַפֹּו | 28 تزول غلة بيته. تهراق في يوم غضبه. |
29 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע מֵאֱלֹהִים וְנַחֲלַת אִמְרֹו מֵאֵל׃ פ | 29 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث أمره من القدير |