Livro dos Salmos 9
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SAGRADA BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Ao mestre de canto. Segundo a melodia A morte para o filho. Salmo de Davi. Eu vos louvarei, Senhor, de todo o coração, todas as vossas maravilhas narrarei. | 1 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. |
2 Em vós eu estremeço de alegria, cantarei vosso nome, ó Altíssimo! | 2 Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua. |
3 Porque meus inimigos recuaram, fraquejaram, pereceram ante a vossa face. | 3 Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime. |
4 Pois tomastes a vós meu direito e minha causa, assentastes, ó justo Juiz, em vosso tribunal. | 4 In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. |
5 Com efeito, perseguistes as nações, destruístes o ímpio; apagastes, para sempre, o seu nome. | 5 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. |
6 Meus inimigos pereceram, consumou-se sua ruína eterna; demolistes suas cidades, sua própria lembrança se acabou. | 6 Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. |
7 O Senhor, porém, domina eternamente; num trono sólido, ele pronuncia seus julgamentos. | 7 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ; |
8 Ele mesmo julgará o universo com justiça, com eqüidade pronunciará sentença sobre os povos. | 8 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, |
9 O Senhor torna-se refúgio para o oprimido, uma defesa oportuna para os tempos de perigo. | 9 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate : judicabit populos in justitia. |
10 Aqueles que conheceram vosso nome confiarão em vós, porque, Senhor, jamais abandonais quem vos procura. | 10 Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. |
11 Salmodiai ao Senhor, que habita em Sião; proclamai seus altos feitos entre os povos. | 11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. |
12 Porque, vingador do sangue derramado, ele se lembra deles e não esqueceu o clamor dos infelizes. | 12 Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus : |
13 Tende piedade de mim, Senhor, vede a miséria a que me reduziram os inimigos; arrancai-me das portas da morte, | 13 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum. |
14 para que nas portas da filha de Sião eu publique vossos louvores, e me regozije de vosso auxílio. | 14 Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis, |
15 Caíram as nações no fosso que cavaram; prenderam-se seus pés na armadilha que armaram. | 15 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion : |
16 O Senhor se manifestou e fez justiça, capturando o ímpio em suas próprias redes. | 16 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. |
17 Que os pecadores caiam na região dos mortos, todos esses povos que olvidaram a Deus. | 17 Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. |
18 O pobre, porém, não ficará no eterno esquecimento; nem a esperança dos aflitos será frustrada para sempre. | 18 Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. |
19 Levantai-vos, Senhor! Não seja o homem quem tenha a última palavra! Que diante de vós sejam julgadas as nações. | 19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem. |
20 Enchei-as de pavor, Senhor, para que saibam que não passam de simples homens. | 20 Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo. |
21 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. | |
22 Ut quid, Domine, recessisti longe ; despicis in opportunitatibus, in tribulatione ? | |
23 Dum superbit impius, incenditur pauper : comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. | |
24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. | |
25 Exacerbavit Dominum peccator : secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. | |
26 Non est Deus in conspectu ejus ; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus ; omnium inimicorum suorum dominabitur. | |
27 Dixit enim in corde suo : Non movebor a generatione in generationem, sine malo. | |
28 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ; sub lingua ejus labor et dolor. | |
29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. | |
30 Oculi ejus in pauperem respiciunt ; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem ; rapere pauperem dum attrahit eum. | |
31 In laqueo suo humiliabit eum ; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. | |
32 Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ; avertit faciem suam, ne videat in finem. | |
33 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ; ne obliviscaris pauperum. | |
34 Propter quid irritavit impius Deum ? dixit enim in corde suo : Non requiret. | |
35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper ; orphano tu eris adjutor. | |
36 Contere brachium peccatoris et maligni ; quæretur peccatum illius, et non invenietur. | |
37 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ; peribitis, gentes, de terra illius. | |
38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus ; præparationem cordis eorum audivit auris tua : | |
39 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. |