Isaiah 10

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 Woe to those who enact unjust statutes and who write oppressive decrees,	1 ουαι τοις γραφουσιν πονηριαν γραφοντες γαρ πονηριαν γραφουσιν
2 Depriving the needy of judgment and robbing my people's poor of their rights, Making widows their plunder, and orphans their prey!	2 εκκλινοντες κρισιν πτωχων αρπαζοντες κριμα πενητων του λαου μου ωστε ειναι αυτοις χηραν εις αρπαγην και ορφανον εις προνομην
3 What will you do on the day of punishment, when ruin comes from afar? To whom will you flee for help? Where will you leave your wealth,	3 και τι ποιησουσιν εν τη ημερα της επισκοπης η γαρ θλιψις υμιν πορρωθεν ηξει και προς τινα καταφευξεσθε του βοηθηθηναι και που καταλειψετε την δοξαν υμων
4 Lest it sink beneath the captive or fall beneath the slain? For all this, his wrath is not turned back, his hand is still outstretched!	4 του μη εμπεσειν εις επαγωγην επι πασι τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη
5 Woe to Assyria! My rod in anger, my staff in wrath.	5 ουαι ασσυριοις η ραβδος του θυμου μου και οργης εστιν εν ταις χερσιν αυτων
6 Against an impious nation I send him, and against a people under my wrath I order him To seize plunder, carry off loot, and tread them down like the mud of the streets.	6 την οργην μου εις εθνος ανομον αποστελω και τω εμω λαω συνταξω ποιησαι σκυλα και προνομην και καταπατειν τας πολεις και θειναι αυτας εις κονιορτον
7 But this is not what he intends, nor does he have this in mind; Rather, it is in his heart to destroy, to make an end of nations not a few.	7 αυτος δε ουχ ουτως ενεθυμηθη και τη ψυχη ουχ ουτως λελογισται αλλα απαλλαξει ο νους αυτου και του εθνη εξολεθρευσαι ουκ ολιγα
8 "Are not my commanders all kings?" he says,	8 και εαν ειπωσιν αυτω συ μονος ει αρχων
9 "Is not Calno like Carchemish, Or Hamath like Arpad, or Samaria like Damascus?	9 και ερει ουκ ελαβον την χωραν την επανω βαβυλωνος και χαλαννη ου ο πυργος ωκοδομηθη και ελαβον αραβιαν και δαμασκον και σαμαρειαν
10 Just as my hand reached out to idolatrous kingdoms that had more images than Jerusalem and Samaria,	10 ον τροπον ταυτας ελαβον εν τη χειρι μου και πασας τας αρχας λημψομαι ολολυξατε τα γλυπτα εν ιερουσαλημ και εν σαμαρεια
11 Just as I treated Samaria and her idols, shall I not do to Jerusalem and her graven images?"	11 ον τροπον γαρ εποιησα σαμαρεια και τοις χειροποιητοις αυτης ουτως ποιησω και ιερουσαλημ και τοις ειδωλοις αυτης
12 (But when the LORD has brought to an end all his work on Mount Zion and in Jerusalem, I will punish the utterance of the king of Assyria's proud heart,	12 και εσται οταν συντελεση κυριος παντα ποιων εν τω ορει σιων και εν ιερουσαλημ επαξει επι τον νουν τον μεγαν τον αρχοντα των ασσυριων και επι το υψος της δοξης των οφθαλμων αυτου
13 and the boastfulness of his haughty eyes. For he says:) "By my own power I have done it, and by my wisdom, for I am shrewd. I have moved the boundaries of peoples, their treasures I have pillaged, and, like a giant, I have put down the enthroned.	13 ειπεν γαρ τη ισχυι ποιησω και τη σοφια της συνεσεως αφελω ορια εθνων και την ισχυν αυτων προνομευσω και σεισω πολεις κατοικουμενας
14 My hand has seized like a nest the riches of nations; As one takes eggs left alone, so I took in all the earth; No one fluttered a wing, or opened a mouth, or chirped!"	14 και την οικουμενην ολην καταλημψομαι τη χειρι ως νοσσιαν και ως καταλελειμμενα ωα αρω και ουκ εστιν ος διαφευξεται με η αντειπη μοι
15 Will the axe boast against him who hews with it? Will the saw exalt itself above him who wields it? As if a rod could sway him who lifts it, or a staff him who is not wood!	15 μη δοξασθησεται αξινη ανευ του κοπτοντος εν αυτη η υψωθησεται πριων ανευ του ελκοντος αυτον ωσαυτως εαν τις αρη ραβδον η ξυλον
16 Therefore the Lord, the LORD of hosts, will send among his fat ones leanness, And instead of his glory there will be kindling like the kindling of fire.	16 και ουχ ουτως αλλα αποστελει κυριος σαβαωθ εις την σην τιμην ατιμιαν και εις την σην δοξαν πυρ καιομενον καυθησεται
17 The Light of Israel will become a fire, Israel's Holy One a flame, That burns and consumes his briers and his thorns in a single day.	17 και εσται το φως του ισραηλ εις πυρ και αγιασει αυτον εν πυρι καιομενω και φαγεται ωσει χορτον την υλην τη ημερα εκεινη
18 His splendid forests and orchards will be consumed, soul and body;	18 αποσβεσθησεται τα ορη και οι βουνοι και οι δρυμοι και καταφαγεται απο ψυχης εως σαρκων και εσται ο φευγων ως ο φευγων απο φλογος καιομενης
19 And the remnant of the trees in his forest will be so few, Like poles set up for signals, that any boy can record them.	19 και οι καταλειφθεντες απ' αυτων εσονται αριθμος και παιδιον γραψει αυτους
20 On that day The remnant of Israel, the survivors of the house of Jacob, will no more lean upon him who struck them; But they lean upon the LORD, the Holy One of Israel, in truth.	20 και εσται εν τη ημερα εκεινη ουκετι προστεθησεται το καταλειφθεν ισραηλ και οι σωθεντες του ιακωβ ουκετι μη πεποιθοτες ωσιν επι τους αδικησαντας αυτους αλλα εσονται πεποιθοτες επι τον θεον τον αγιον του ισραηλ τη αληθεια
21 A remnant will return, the remnant of Jacob, to the mighty God.	21 και εσται το καταλειφθεν του ιακωβ επι θεον ισχυοντα
22 For though your people, O Israel, were like the sand of the sea, Only a remnant of them will return; their destruction is decreed as overwhelming justice demands.	22 και εαν γενηται ο λαος ισραηλ ως η αμμος της θαλασσης το καταλειμμα αυτων σωθησεται λογον γαρ συντελων και συντεμνων εν δικαιοσυνη
23 Yes, the destruction he has decreed, the Lord, the GOD of hosts, will carry out within the whole land.	23 οτι λογον συντετμημενον ποιησει ο θεος εν τη οικουμενη ολη
24 Therefore thus says the Lord, the GOD of hosts: O my people, who dwell in Zion, do not fear the Assyrian, though he strikes you with a rod, and raises his staff against you.	24 δια τουτο ταδε λεγει κυριος σαβαωθ μη φοβου ο λαος μου οι κατοικουντες εν σιων απο ασσυριων οτι εν ραβδω παταξει σε πληγην γαρ εγω επαγω επι σε του ιδειν οδον αιγυπτου
25 For only a brief moment more, and my anger shall be over; but them I will destroy in wrath.	25 ετι γαρ μικρον και παυσεται η οργη ο δε θυμος μου επι την βουλην αυτων
26 Then the LORD of hosts will raise against them a scourge such as struck Midian at the rock of Oreb; and he will raise his staff over the sea as he did against Egypt.	26 και επεγερει ο θεος επ' αυτους κατα την πληγην την μαδιαμ εν τοπω θλιψεως και ο θυμος αυτου τη οδω τη κατα θαλασσαν εις την οδον την κατ' αιγυπτον
27 On that day, His burden shall be taken from your shoulder, and his yoke shattered from your neck. He has come up from the direction of Rimmon,	27 και εσται εν τη ημερα εκεινη αφαιρεθησεται ο φοβος αυτου απο σου και ο ζυγος αυτου απο του ωμου σου και καταφθαρησεται ο ζυγος απο των ωμων υμων
28 he has reached Aiath, passed through Migron, at Michmash his supplies are stored.	28 ηξει γαρ εις την πολιν αγγαι και παρελευσεται εις μαγεδω και εν μαχμας θησει τα σκευη αυτου
29 They cross the ravine: "We will spend the night at Geba." Ramah is in terror, Gibeah of Saul has fled.	29 και παρελευσεται φαραγγα και ηξει εις αγγαι φοβος λημψεται ραμα πολιν σαουλ φευξεται
30 Cry and shriek, O daughter of Gallim! Hearken, Laishah! Answer her, Anathoth!	30 η θυγατηρ γαλλιμ επακουσεται λαισα επακουσεται αναθωθ
31 Madmenah is in flight, the inhabitants of Gebim seek refuge.	31 εξεστη μαδεβηνα και οι κατοικουντες γιββιρ παρακαλειτε
32 Even today he will halt at Nob, he will shake his fist at the mount of daughter Zion, the hill of Jerusalem!	32 σημερον εν οδω του μειναι τη χειρι παρακαλειτε το ορος την θυγατερα σιων και οι βουνοι οι εν ιερουσαλημ
33 Behold, the Lord, the LORD of hosts, lops off the boughs with terrible violence; The tall of stature are felled, and the lofty ones brought low;	33 ιδου γαρ ο δεσποτης κυριος σαβαωθ συνταρασσει τους ενδοξους μετα ισχυος και οι υψηλοι τη υβρει συντριβησονται και οι υψηλοι ταπεινωθησονται
34 The forest thickets are felled with the axe, and Lebanon in its splendor falls.	34 και πεσουνται οι υψηλοι μαχαιρα ο δε λιβανος συν τοις υψηλοις πεσειται