Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 22

MODERN HEBREW BIBLE	SMITH VAN DYKE
1 ויען ישוע ויסף דבר במשלים אליהם לאמר	1 وجعل يسوع يكلمهم ايضا بامثال قائلا.
2 דומה מלכות השמים למלך בשר ודם אשר עשה חתנה לבנו	2 يشبه ملكوت السموات انسانا ملكا صنع عرسا لابنه.
3 וישלח את עבדיו לקרא הקרואים אל החתנה ולא אבו לבוא	3 وارسل عبيده ليدعوا المدعوين الى العرس فلم يريدوا ان يأتوا.
4 ויסף שלח עבדים אחרים לאמר אמרו אל הקרואים הנה ערכתי את סעודתי שורי ומריאי טבוחים והכל מוכן באו אל החתנה	4 فارسل ايضا عبيدا آخرين قائلا قولوا للمدعوين هوذا غذائي اعددته. ثيراني ومسمناتي قد ذبحت وكل شيء معد. تعالوا الى العرس.
5 והם לא שתו לבם לזאת וילכו להם זה אל שדהו וזה אל מסחרו	5 ولكنهم تهاونوا ومضوا واحد الى حقله وآخر الى تجارته.
6 והנשארים תפשו את עבדיו ויתעללו בם ויהרגום	6 والباقون امسكوا عبيده وشتموهم وقتلوهم.
7 ויקצף המלך וישלח צבאותיו ויאבד את המרצחים ההם ואת עירם שרף באש	7 فلما سمع الملك غضب وارسل جنوده واهلك أولئك القاتلين واحرق مدينتهم.
8 אז אמר אל עבדיו הן החתנה מוכנה והקרואים לא היו ראוים לה	8 ثم قال لعبيده اما العرس فمستعد واما المدعوون فلم يكونوا مستحقين.
9 לכן לכו נא אל ראשי הדרכים וכל איש אשר תמצאו קראו אתו אל החתנה	9 فاذهبوا الى مفارق الطرق وكل من وجدتموه فادعوه الى العرس.
10 ויצאו העבדים ההם אל הדרכים ויאספו את כל אשר מצאו גם רעים גם טובים וימלא בית החתנה מסבים	10 فخرج أولئك العبيد الى الطرق وجمعوا كل الذين وجدوهم اشرارا وصالحين. فامتلأ العرس من المتكئين.
11 ויהי כבוא המלך לראות את המסבים וירא בהם איש ולא היה לבוש בגדי חתנה	11 فلما دخل الملك لينظر المتكئين رأى هناك انسانا لم يكن لابسا لباس العرس.
12 ויאמר אליו רעי איכה באת הנה ואין לך בגדי חתנה ויאלם	12 فقال له يا صاحب كيف دخلت الى هنا وليس عليك لباس العرس. فسكت.
13 ויאמר המלך למשרתים אסרו ידיו ורגליו ונשאתם והשלכתם אותו אל החשך החיצון שם תהיה היללה וחרק השנים	13 حينئذ قال الملك للخدام اربطوا رجليه ويديه وخذوه واطرحوه في الظلمة الخارجية. هناك يكون البكاء وصرير الاسنان.
14 כי רבים הם הקרואים ומעטים הנבחרים	14 لان كثيرين يدعون وقليلين ينتخبون
15 וילכו הפרושים ויתיעצו איך יכשילהו בדבר	15 حينئذ ذهب الفريسيون وتشاوروا لكي يصطادوه بكلمة.
16 וישלחו אליו את תלמידיהם עם ההורדוסיים לאמר רבי ידענו כי איש אמת אתה ותורה באמת את דרך אלהים ולא תגור מפני איש כי אינך מכיר פני אדם	16 فارسلوا اليه تلاميذهم مع الهيرودسيين قائلين يا معلّم نعلم انك صادق وتعلّم طريق الله بالحق ولا تبالي باحد لانك لا تنظر الى وجوه الناس.
17 לכן הגידה נא לנו את דעתך הנכון לנו לתת מס אל הקיסר אם לא	17 فقل لنا ماذا تظن. أيجوز ان تعطى جزية لقيصر ام لا.
18 וישוע ידע את רשעתם ויאמר החנפים מה תנסוני	18 فعلم يسوع خبثهم وقال لماذا تجربونني يا مراؤون.
19 הראוני את מטבע המס ויביאו לו דינר	19 أروني معاملة الجزية. فقدموا له دينارا.
20 ויאמר אליהם של מי הצורה הזאת והמכתב אשר עליו	20 فقال لهم لمن هذه الصورة والكتابة.
21 ויאמרו אליו של הקיסר ויאמר אליהם לכן תנו לקיסר את אשר לקיסר ולאלהים את אשר לאלהים	21 قالوا له لقيصر. فقال لهم اعطوا اذا ما لقيصر لقيصر وما للّه للّه.
22 וכשמעם את זאת תמהו ויעזבהו וילכו להם	22 فلما سمعوا تعجبوا وتركوه ومضوا
23 ביום ההוא נגשו אליו צדוקים האמרים כי אין תחית המתים וישאלו אתו לאמר	23 في ذلك اليوم جاء اليه صدوقيون الذين يقولون ليس قيامة فسألوه
24 רבי הן משה אמר איש כי ימות ובנים אין לו אחיו ייבם את אשתו והקים זרע לאחיו	24 قائلين يا معلّم قال موسى ان مات احد وليس له اولاد يتزوج اخوه بامرأته ويقم نسلا لاخيه.
25 ואתנו היו שבעה אחים והראשון נשא אשה וימת וזרע אין לו ויעזב את אשתו לאחיו	25 فكان عندنا سبعة اخوة وتزوج الاول ومات. واذ لم يكن له نسل ترك امرأته لاخيه.
26 וכמו כן גם השני וכן גם השלישי עד השבעה	26 وكذلك الثاني والثالث الى السبعة.
27 ואחרי כלם מתה גם האשה	27 وآخر الكل ماتت المرأة ايضا.
28 ועתה בתחית המתים למי מן השבעה תהיה לאשה כי לכלם היתה	28 ففي القيامة لمن من السبعة تكون زوجة. فانها كانت للجميع.
29 ויען ישוע ויאמר להם טעים אתם באשר אינכם יודעים את הכתובים וגם את גבורת האלהים	29 فاجاب يسوع وقال لهم تضلون اذ لا تعرفون الكتب ولا قوة الله.
30 כי בתחית המתים לא ישאו נשים ולא תנשאנה כי אם כמלאכי אלהים בשמים יהיו	30 لانهم في القيامة لا يزوجون ولا يتزوجون بل يكونون كملائكة الله في السماء.
31 ועל דבר תחית המתים הלא קראתם את הנאמר לכם מפי האלהים לאמר	31 واما من جهة قيامة الاموات أفما قرأتم ما قيل لكم من قبل الله القائل
32 אנכי אלהי אברהם ואלהי יצחק ואלהי יעקב והוא איננו אלהי המתים כי אם אלהי החיים	32 انا اله ابراهيم واله اسحق واله يعقوب. ليس الله اله اموات بل اله احياء.
33 וישמע המון העם וישתומממו על תורתו	33 فلما سمع الجموع بهتوا من تعليمه
34 והפרושים כשמעם כי סכר פי הצדוקים ויועדו יחדו	34 اما الفريسيون فلما سمعوا انه ابكم الصدوقيين اجتمعوا معا.
35 ואחד מהם מבין בתורה שאל אתו לנסותו לאמר	35 وسأله واحد منهم وهو ناموسي ليجربه قائلا
36 רבי אי זו מצוה גדולה היא בתורה	36 يا معلّم اية وصية هي العظمى في الناموس.
37 ויאמר ישוע אליו ואהבת את יהוה אלהיך בכל לבבך ובכל נפשך ובכל מדעך	37 فقال له يسوع تحب الرب الهك من كل قلبك ومن كل نفسك ومن كل فكرك.
38 זאת היא המצוה הגדולה והראשונה	38 هذه هي الوصية الاولى والعظمى.
39 והשנית דומה לה ואהבת לרעך כמוך	39 والثانية مثلها. تحب قريبك كنفسك.
40 בשתי המצות האלה כל התורה תלויה וגם הנביאים	40 بهاتين الوصيتين يتعلق الناموس كله والانبياء
41 ויהי בהקהל הפרושים וישאלם ישוע לאמר	41 وفيما كان الفريسيون مجتمعين سألهم يسوع
42 מה דעתכם על המשיח בן מי הוא ויאמרו אליו בן דוד	42 قائلا ماذا تظنون في المسيح. ابن من هو. قالوا له ابن داود.
43 ויאמר אליהם ואיך קרא לו דוד ברוח אדון באמרו	43 قال لهم فكيف يدعوه داود بالروح ربا قائلا
44 נאם יהוה לאדני שב לימיני עד אשית איביך הדם לרגליך	44 قال الرب لربي اجلس عن يميني حتى اضع اعداءك موطئا لقدميك.
45 ועתה אם דוד קרא לו אדון איך הוא בנו	45 فان كان داود يدعوه ربا فكيف يكون ابنه.
46 ולא יכל איש לענות אתו דבר ולא ערב עוד איש את לבו מן היום ההוא לשאל אותו	46 فلم يستطع احد ان يجيبه بكلمة. ومن ذلك اليوم لم يجسر احد ان يسأله بتة