ΙΩΒ - Giobbe - Job 15

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Élifaz de Téman prit alors la parole:
2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος	2 Un savoir aussi creux, est-ce la réponse d’un sage: rien qu’un vent d’est, et le voilà rempli!
3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος	3 Il parle, et ce sont des critiques négatives, des mots qui n’apportent rien.
4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου	4 Voilà que tu renverses la sainte crainte, tu ne veux plus penser à la manière de Dieu.
5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων	5 Ton fond mauvais te fait parler, et te fournit des raisons paradoxales.
6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου	6 Ce sont tes mots qui te condamnent, pas moi, ta propre bouche témoigne contre toi!
7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης	7 Es-tu né le premier dans l’espèce humaine, venu au jour quand les montagnes n’étaient pas?
8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια	8 Quand Dieu décidait, étais-tu là pour entendre, as-tu fais main basse sur la sagesse?
9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις	9 Que sais-tu que nous ne sachions? Comprends-tu des choses qui nous échappent?
10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις	10 Dans notre camp sont nos aînés, les anciens: ils seraient plus âgés que ton père.
11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας	11 Tu ne veux donc pas des consolations de Dieu et des paroles qu’on te dit gentiment?
12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου	12 Pourquoi réagir avec tant de passion, pourquoi ces regards égarés,
13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα	13 pour te défouler contre Dieu et déblatérer sans aucune retenue?
14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος	14 Un humain pourrait-il prétendre qu’il est pur? peut-il se justifier, celui qui naît d’une femme?
15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου	15 À ses anges même Dieu ne fait pas confiance; la voûte cristalline n’est pas pure à ses yeux.
16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω	16 Que dire de cet être écœurant, corrompu, qui boit l’injustice comme l’eau?
17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι	17 Écoute-moi, je veux t’instruire; je vais te raconter ce que j’ai vu.
18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων	18 Voici ce qu’enseignent les sages: ce qu’ils nous disent, le tenant de leurs pères,
19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους	19 ces hommes à qui le pays fut donné loin de toute présence étrangère:
20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη	20 c’est un tourment que la vie du méchant, les années auxquelles a droit le violent.
21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη	21 Il entend sans cesse des propos alarmistes: est-il en paix? les pillards vont l’assaillir,
22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου	22 plus moyen d’échapper aux ténèbres, il en est sûr, son destin c’est l’épée,
23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει	23 après quoi il sera la proie des vautours, il sent que le jour fatal est proche: il est là!
24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων	24 Détresse et angoisse: c’est l’épouvante; attaqué par un roi, son mal ne serait pas pire.
25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν	25 Mais voilà: il levait le poing contre Dieu, face au Tout-Puissant il jouait au brave.
26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου	26 Il s’élançait contre lui, tête baissée, s’abritant derrière un gros bouclier,
27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων	27 on lui voyait une face bouffie, la ceinture alourdie de graisse.
28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται	28 Il s’était établi en des villes détruites, avec des maisons où nul n’habite, toujours en danger de s’écrouler.
29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν	29 Mais il ne s’y fera pas riche! Sa fortune ne tiendra pas, il ne couvrira pas le pays de son ombre.
30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος	30 Il n’échappera pas aux ténèbres, le feu dessèchera ses tiges vertes, le vent emportera sa fleur.
31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω	31 Il a su s’élever: qu’il ne s’y fie pas, nous savons que c’est pure apparence.
32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση	32 Ses rejetons se flétriront avant le jour, sa ramure ne reverdira pas.
33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας	33 Comme pour la vigne ses fruits verts se perdront, comme l’olivier il laissera tomber ses fleurs.
34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων	34 Oui, le parti des impies est stérile, et les corrompus, le feu dévore leurs tentes.
35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον	35 Qui a conçu du Mal enfante le malheur; son propre ventre lui mûrit sa déception.