ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α´ - 1 Maccabei - Maccabees I 10

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και εν ετει εξηκοστω και εκατοστω ανεβη αλεξανδρος ο του αντιοχου ο επιφανης και κατελαβετο πτολεμαιδα και επεδεξαντο αυτον και εβασιλευσεν εκει	1 En l’an 160, Alexandre, fils d’Antiocus Épiphane, se mit en campagne et occupa Ptolémaïs. Il y fut bien reçu et il y commença son règne.
2 και ηκουσεν δημητριος ο βασιλευς και συνηγαγεν δυναμεις πολλας σφοδρα και εξηλθεν εις συναντησιν αυτω εις πολεμον	2 Aussitôt connue la nouvelle, le roi Démétrius réunit une armée très puissante et partit en guerre contre lui.
3 και απεστειλεν δημητριος προς ιωναθαν επιστολας λογοις ειρηνικοις ωστε μεγαλυναι αυτον	3 Démétrius envoya à Jonathan des lettres amicales où il lui promettait de le combler d’honneurs.
4 ειπεν γαρ προφθασωμεν του ειρηνην θειναι μετ' αυτων πριν η θειναι αυτον μετα αλεξανδρου καθ' ημων	4 Il se disait en effet: “Faisons vite la paix avec ces hommes-là avant qu’ils ne la fassent avec Alexandre contre nous,
5 μνησθησεται γαρ παντων των κακων ων συνετελεσαμεν προς αυτον και εις τους αδελφους αυτου και εις το εθνος	5 car sûrement Jonathan n’a pas oublié tout le mal que nous lui avons fait ainsi qu’à ses frères et à sa nation.”
6 και εδωκεν αυτω εξουσιαν συναγαγειν δυναμεις και κατασκευαζειν οπλα και ειναι αυτον συμμαχον αυτου και τα ομηρα τα εν τη ακρα ειπεν παραδουναι αυτω	6 Il donna même à Jonathan l’autorisation de lever une armée, de fabriquer des armes, de se présenter comme son allié, et il ordonna de lui rendre les otages enfermés dans la Citadelle.
7 και ηλθεν ιωναθαν εις ιερουσαλημ και ανεγνω τας επιστολας εις τα ωτα παντος του λαου και των εκ της ακρας	7 Jonathan arriva donc à Jérusalem et lut le message devant tout le peuple et devant les hommes de la Citadelle.
8 και εφοβηθησαν φοβον μεγαν οτε ηκουσαν οτι εδωκεν αυτω ο βασιλευς εξουσιαν συναγαγειν δυναμιν	8 Lorsqu’ils entendirent que le roi l’autorisait à lever des troupes, les gens de la Citadelle eurent grand peur.
9 και παρεδωκαν οι εκ της ακρας ιωναθαν τα ομηρα και απεδωκεν αυτους τοις γονευσιν αυτων	9 Ils rendirent donc les otages à Jonathan qui les rendit à leurs parents.
10 και ωκησεν ιωναθαν εν ιερουσαλημ και ηρξατο οικοδομειν και καινιζειν την πολιν	10 Jonathan s’installa à Jérusalem et commença à rebâtir et à réparer la ville.
11 και ειπεν προς τους ποιουντας τα εργα οικοδομειν τα τειχη και το ορος σιων κυκλοθεν εκ λιθων τετραποδων εις οχυρωσιν και εποιησαν ουτως	11 Il donna en particulier des instructions aux entrepreneurs de travaux pour reconstruire le rempart et le pourtour du mont Sion avec des pierres de taille, pour que ce soit une défense; c’est ce que l’on fit.
12 και εφυγον οι αλλογενεις οι οντες εν τοις οχυρωμασιν οις ωκοδομησεν βακχιδης	12 Les étrangers qui occupaient les forteresses construites par Bakidès prirent la fuite:
13 και κατελιπεν εκαστος τον τοπον αυτου και απηλθεν εις την γην αυτου	13 ils abandonnèrent leur poste et s’en retournèrent dans leur pays.
14 πλην εν βαιθσουροις υπελειφθησαν τινες των καταλιποντων τον νομον και τα προσταγματα ην γαρ εις φυγαδευτηριον	14 À Beth-Sour cependant, on laissa quelques hommes qui avaient abandonné la Loi et les préceptes, on le considéra comme un lieu de refuge.
15 και ηκουσεν αλεξανδρος ο βασιλευς τας επαγγελιας οσας απεστειλεν δημητριος τω ιωναθαν και διηγησαντο αυτω τους πολεμους και τας ανδραγαθιας ας εποιησεν αυτος και οι αδελφοι αυτου και τους κοπους ους εσχον	15 Le roi Alexandre apprit les promesses que Démétrius avait faites à Jonathan; on lui raconta les guerres et les exploits dans lesquels lui et ses frères s’étaient distingués, ainsi que les épreuves qu’ils avaient endurées.
16 και ειπεν μη ευρησομεν ανδρα τοιουτον ενα και νυν ποιησομεν αυτον φιλον και συμμαχον ημων	16 Alors le roi s’écria: “Trouverons-nous jamais un homme comme lui? Faisons de lui notre ami et notre allié.”
17 και εγραψεν επιστολας και απεστειλεν αυτω κατα τους λογους τουτους λεγων	17 Il lui écrivit donc une lettre ainsi rédigée:
18 βασιλευς αλεξανδρος τω αδελφω ιωναθαν χαιρειν	18 “Le roi Alexandre salue son frère Jonathan.
19 ακηκοαμεν περι σου οτι ανηρ δυνατος ισχυι και επιτηδειος ει του ειναι ημων φιλος	19 On nous a fait savoir que tu es un homme de grande valeur, tu mérites de devenir notre ami.
20 και νυν καθεστακαμεν σε σημερον αρχιερεα του εθνους σου και φιλον βασιλεως καλεισθαι σε και απεστειλεν αυτω πορφυραν και στεφανον χρυσουν και φρονειν τα ημων και συντηρειν φιλιας προς ημας	20 C’est pourquoi nous faisons de toi aujourd’hui le grand prêtre de ta nation, et nous te donnons le titre d’Ami du roi - en même temps il lui envoyait le manteau de pourpre et la couronne d’or - ainsi tu seras l’un des nôtres et tu nous garderas ton amitié.”
21 και ενεδυσατο ιωναθαν την αγιαν στολην τω εβδομω μηνι ετους εξηκοστου και εκατοστου εν εορτη σκηνοπηγιας και συνηγαγεν δυναμεις και κατεσκευασεν οπλα πολλα	21 Voilà comment, au septième mois de l’an 160, pour la fête des Tentes, Jonathan revêtit les habits sacrés; il rassembla des troupes et fabriqua beaucoup d’armes.
22 και ηκουσεν δημητριος τους λογους τουτους και ελυπηθη και ειπεν	22 Démétrius fut très contrarié de tout cela:
23 τι τουτο εποιησαμεν οτι προεφθακεν ημας αλεξανδρος του φιλιαν καταλαβεσθαι τοις ιουδαιοις εις στηριγμα	23 “Qu’avons-nous fait? dit-il, Alexandre a été plus vite que nous pour se gagner l’amitié des Juifs et renforcer sa position.
24 γραψω αυτοις καγω λογους παρακλησεως και υψους και δοματων οπως ωσιν συν εμοι εις βοηθειαν	24 Moi aussi je vais leur écrire et les persuader en leur offrant des honneurs et des bénéfices, pour qu’ils viennent à mon aide.”
25 και απεστειλεν αυτοις κατα τους λογους τουτους βασιλευς δημητριος τω εθνει των ιουδαιων χαιρειν	25 Il leur écrivit donc ceci: “Le roi Démétrius salue la nation des Juifs.
26 επει συνετηρησατε τας προς ημας συνθηκας και ενεμεινατε τη φιλια ημων και ου προσεχωρησατε τοις εχθροις ημων ηκουσαμεν και εχαρημεν	26 Vous avez respecté les accords passés avec nous et vous nous avez gardé votre amitié au lieu de passer du côté de nos ennemis: nous l’avons appris et nous en sommes très heureux.
27 και νυν εμμεινατε ετι του συντηρησαι προς ημας πιστιν και ανταποδωσομεν υμιν αγαθα ανθ' ων ποιειτε μεθ' ημων	27 Restez-nous donc fidèles et nous saurons récompenser ce que vous faites pour nous.
28 και αφησομεν υμιν αφεματα πολλα και δωσομεν υμιν δοματα	28 Nous vous déchargerons de beaucoup d’obligations et nous vous ferons des faveurs.
29 και νυν απολυω υμας και αφιημι παντας τους ιουδαιους απο των φορων και της τιμης του αλος και απο των στεφανων	29 Dès aujourd’hui, je dispense tous les Juifs et je leur fais remise des impôts, des droits sur le sel et de la taxe royale.
30 και αντι του τριτου της σπορας και αντι του ημισους του καρπου του ξυλινου του επιβαλλοντος μοι λαβειν αφιημι απο της σημερον και επεκεινα του λαβειν απο γης ιουδα και απο των τριων νομων των προστιθεμενων αυτη απο της σαμαριτιδος και γαλιλαιας απο της σημερον ημερας και εις τον απαντα χρονον	30 Le tiers des produits du sol et la moitié des fruits des arbres qui jusqu’ici me revenaient, je cesse de les prélever dès aujourd’hui et pour toujours dans le pays de Juda et les trois districts de la Samarie-Galilée qui lui sont annexés.
31 και ιερουσαλημ εστω αγια και αφειμενη και τα ορια αυτης αι δεκαται και τα τελη	31 Jérusalem sera une ville sainte, dispensée de dîmes et de droits de même que sa banlieue.
32 αφιημι και την εξουσιαν της ακρας της εν ιερουσαλημ και διδωμι τω αρχιερει οπως αν καταστηση εν αυτη ανδρας ους αν αυτος εκλεξηται του φυλασσειν αυτην	32 Je renonce à la possession de la Citadelle de Jérusalem et je la donne au grand prêtre; il choisira lui-même les hommes chargés de la garder.
33 και πασαν ψυχην ιουδαιων την αιχμαλωτισθεισαν απο γης ιουδα εις πασαν βασιλειαν μου αφιημι ελευθεραν δωρεαν και παντες αφιετωσαν τους φορους και των κτηνων αυτων	33 Je rends la liberté sans rançon à toute personne d’origine juive emmenée en dehors du pays de Juda et maintenant captive où que ce soit dans mon royaume. Tous seront dispensés d’impôts, même sur les bêtes.
34 και πασαι αι εορται και τα σαββατα και νουμηνιαι και ημεραι αποδεδειγμεναι και τρεις ημεραι προ εορτης και τρεις μετα εορτην εστωσαν πασαι ημεραι ατελειας και αφεσεως πασιν τοις ιουδαιοις τοις ουσιν εν τη βασιλεια μου	34 Je veux que toutes les fêtes, les sabbats, les nouvelles lunes, les jours fixés par la Loi et les trois jours qui précèdent et qui suivent, soient des jours où l’on remettra les dettes et les droits d’octroi pour tous les Juifs de mon royaume.
35 και ουχ εξει εξουσιαν ουδεις πρασσειν και παρενοχλειν τινα αυτων περι παντος πραγματος	35 Durant ces jours personne ne pourra exiger un paiement ou inquiéter un Juif pour quelque affaire que ce soit.
36 και προγραφητωσαν των ιουδαιων εις τας δυναμεις του βασιλεως εις τριακοντα χιλιαδας ανδρων και δοθησεται αυτοις ξενια ως καθηκει πασαις ταις δυναμεσιν του βασιλεως	36 Les armées royales recruteront parmi les Juifs jusqu’à 30 000 soldats qui recevront la même solde que les autres troupes du roi.
37 και κατασταθησεται εξ αυτων εν τοις οχυρωμασιν του βασιλεως τοις μεγαλοις και εκ τουτων κατασταθησονται επι χρειων της βασιλειας των ουσων εις πιστιν και οι επ' αυτων και οι αρχοντες εστωσαν εξ αυτων και πορευεσθωσαν τοις νομοις αυτων καθα και προσεταξεν ο βασιλευς εν γη ιουδα	37 On en placera dans les forteresses royales les plus importantes, ainsi que dans les emplois de confiance du royaume. Ceux qui veilleront sur eux et leurs chefs sortiront de leurs rangs et vivront selon leur Loi, comme le roi en a donné l’ordre pour tout le pays de Juda.
38 και τους τρεις νομους τους προστεθεντας τη ιουδαια απο της χωρας σαμαρειας προστεθητω τη ιουδαια προς το λογισθηναι του γενεσθαι υφ' ενα του μη υπακουσαι αλλης εξουσιας αλλ' η του αρχιερεως	38 Les trois districts qui ont été rattachés à la Judée aux dépens de la province de Samarie, seront annexés à la Judée; on les regardera comme relevant d’un seul homme, n’obéissant à personne d’autre que le grand prêtre.
39 πτολεμαιδα και την προσκυρουσαν αυτη δεδωκα δομα τοις αγιοις τοις εν ιερουσαλημ εις την καθηκουσαν δαπανην τοις αγιοις	39 Je donne la ville de Ptolémaïs et le territoire qui s’y rattache au Temple de Jérusalem pour assurer les dépenses nécessitées par le culte.
40 καγω διδωμι κατ' ενιαυτον δεκα πεντε χιλιαδας σικλων αργυριου απο των λογων του βασιλεως απο των τοπων των ανηκοντων	40 Personnellement je donnerai chaque année 15 000 pièces d’argent; on les prendra sur la part qui revient au roi dans des lieux à désigner.
41 και παν το πλεοναζον ο ουκ απεδιδοσαν απο των χρειων ως εν τοις πρωτοις ετεσιν απο του νυν δωσουσιν εις τα εργα του οικου	41 Les fonctionnaires donneront désormais pour les travaux du Temple, tout le surplus qu’ils n’ont pas versé, comme dans les années précédentes.
42 και επι τουτοις πεντακισχιλιους σικλους αργυριου ους ελαμβανον απο των χρειων του αγιου απο του λογου κατ' ενιαυτον και ταυτα αφιεται δια το ανηκειν αυτα τοις ιερευσιν τοις λειτουργουσιν	42 On prélevait autrefois chaque année sur les comptes et revenus du Temple 5 000 pièces d’argent; désormais cette redevance est abandonnée au profit des prêtres qui font le service liturgique.
43 και οσοι εαν φυγωσιν εις το ιερον το εν ιεροσολυμοις και εν πασιν τοις οριοις αυτου οφειλων βασιλικα και παν πραγμα απολελυσθωσαν και παντα οσα εστιν αυτοις εν τη βασιλεια μου	43 Si quelqu’un est poursuivi pour une dette envers le trésor royal ou pour toute autre dette, et s’il se réfugie dans Jérusalem ou dans ses limites, il sera libre ainsi que tous les biens qu’il possède dans mon royaume.
44 και του οικοδομηθηναι και επικαινισθηναι τα εργα των αγιων και η δαπανη δοθησεται εκ του λογου του βασιλεως	44 Les dépenses nécessitées par les travaux de construction ou de restauration du Temple seront prélevées sur le compte du roi.
45 και του οικοδομηθηναι τα τειχη ιερουσαλημ και οχυρωσαι κυκλοθεν και η δαπανη δοθησεται εκ του λογου του βασιλεως και του οικοδομηθηναι τα τειχη εν τη ιουδαια	45 On prélèvera encore sur le compte du roi l’argent nécessaire pour reconstruire les murs de Jérusalem, fortifier son enceinte et relever les remparts des villes de Judée.”
46 ως δε ηκουσεν ιωναθαν και ο λαος τους λογους τουτους ουκ επιστευσαν αυτοις ουδε επεδεξαντο οτι επεμνησθησαν της κακιας της μεγαλης ης εποιησεν εν ισραηλ και εθλιψεν αυτους σφοδρα	46 Lorsque Jonathan et le peuple entendirent ces paroles, ils ne les crurent pas et refusèrent de leur accorder confiance: ils se rappelaient trop bien le mal que Démétrius avait fait à Israël et comment il les avait opprimés.
47 και ευδοκησαν εν αλεξανδρω οτι αυτος εγενετο αυτοις αρχηγος λογων ειρηνικων και συνεμαχουν αυτω πασας τας ημερας	47 Ils choisirent le parti d’Alexandre car ils y voyaient plus d’avantages et ils furent ses fidèles alliés.
48 και συνηγαγεν αλεξανδρος ο βασιλευς δυναμεις μεγαλας και παρενεβαλεν εξ εναντιας δημητριου	48 Le roi Alexandre rassembla alors une grande armée et s’avança contre Démétrius;
49 και συνηψαν πολεμον οι δυο βασιλεις και εφυγεν η παρεμβολη δημητριου και εδιωξεν αυτον ο αλεξανδρος και ισχυσεν επ' αυτους	49 les deux rois engagèrent la bataille et l’armée de Démétrius tourna le dos. Alexandre la poursuivit et prit l’avantage sur elle.
50 και εστερεωσεν τον πολεμον σφοδρα εως εδυ ο ηλιος και επεσεν ο δημητριος εν τη ημερα εκεινη	50 Il combattit énergiquement jusqu’au coucher du soleil, et Démétrius fut tué ce même jour.
51 και απεστειλεν αλεξανδρος προς πτολεμαιον βασιλεα αιγυπτου πρεσβεις κατα τους λογους τουτους λεγων	51 Alors Alexandre envoya au roi d’Égypte, Ptolémée, des ambassadeurs pour lui dire:
52 επει ανεστρεψα εις την βασιλειαν μου και ενεκαθισα επι θρονου πατερων μου και εκρατησα της αρχης και συνετριψα τον δημητριον και επεκρατησα της χωρας ημων	52 “Je suis revenu dans mon royaume et je me suis assis sur le trône de mes pères. Je me suis emparé du pouvoir, j’ai écrasé Démétrius et j’ai pris possession de mon pays.
53 και συνηψα προς αυτον μαχην και συνετριβη αυτος και η παρεμβολη αυτου υφ' ημων και εκαθισαμεν επι θρονου βασιλειας αυτου	53 En effet, je lui ai livré bataille et il ont été écrasés par nous, lui et son armée. Maintenant que je suis monté sur son trône royal,
54 και νυν στησωμεν προς αυτους φιλιαν και νυν δος μοι την θυγατερα σου εις γυναικα και επιγαμβρευσω σοι και δωσω σοι δοματα και αυτη αξια σου	54 faisons ensemble un traité d’amitié. Donne-moi ta fille comme épouse, je serai ton gendre et je te ferai comme à elle des cadeaux dignes de toi.”
55 και απεκριθη πτολεμαιος ο βασιλευς λεγων αγαθη ημερα εν η επεστρεψας εις γην πατερων σου και εκαθισας επι θρονου βασιλειας αυτων	55 Le roi Ptolémée répondit ainsi: “Que le jour où tu es rentré dans le pays de tes pères et où tu as occupé le trône royal soit béni!
56 και νυν ποιησω σοι α εγραψας αλλα απαντησον εις πτολεμαιδα οπως ιδωμεν αλληλους και επιγαμβρευσω σοι καθως ειρηκας	56 Je vais faire pour toi ce que tu m’as demandé, mais viens à ma rencontre à Ptolémaïs pour que nous nous voyions l’un l’autre, et ensuite je serai ton beau-père comme tu l’as dit.”
57 και εξηλθεν πτολεμαιος εξ αιγυπτου αυτος και κλεοπατρα η θυγατηρ αυτου και ηλθεν εις πτολεμαιδα ετους δευτερου και εξηκοστου και εκατοστου	57 Ptolémée partit d’Égypte avec sa fille Cléopâtre, il arriva à Ptolémaïs en l’an 162.
58 και απηντησεν αυτω αλεξανδρος ο βασιλευς και εξεδετο αυτω κλεοπατραν την θυγατερα αυτου και εποιησεν τον γαμον αυτης εν πτολεμαιδι καθως οι βασιλεις εν δοξη μεγαλη	58 Le roi Alexandre vint à la rencontre de Ptolémée qui lui donna sa fille Cléopâtre, et l’on célébra le mariage à Ptolémaïs avec beaucoup de solennité, comme il convient à des rois.
59 και εγραψεν αλεξανδρος ο βασιλευς ιωναθη ελθειν εις συναντησιν αυτω	59 Le roi Alexandre écrivit à Jonathan de venir le retrouver,
60 και επορευθη μετα δοξης εις πτολεμαιδα και απηντησεν τοις δυσιν βασιλευσι και εδωκεν αυτοις αργυριον και χρυσιον και τοις φιλοις αυτων και δοματα πολλα και ευρεν χαριν ενωπιον αυτων	60 Jonathan se rendit donc à Ptolémaïs en grand cortège. Il rencontra les deux rois, il leur donna ainsi qu’à leurs amis de l’argent et de l’or, il distribua de nombreux cadeaux et acquit leur faveur.
61 και επισυνηχθησαν επ' αυτον ανδρες λοιμοι εξ ισραηλ ανδρες παρανομοι εντυχειν κατ' αυτου και ου προσεσχεν αυτοις ο βασιλευς	61 Des renégats, la peste d’Israël, étaient venus en groupe pour se plaindre de lui, mais le roi ne leur prêta aucune attention.
62 και προσεταξεν ο βασιλευς και εξεδυσαν ιωναθαν τα ιματια αυτου και ενεδυσαν αυτον πορφυραν και εποιησαν ουτως	62 Il ordonna même de faire changer ses habits à Jonathan pour l’habiller de pourpre, ce que l’on fit.
63 και εκαθισεν αυτον ο βασιλευς μετ' αυτου και ειπεν τοις αρχουσιν αυτου εξελθατε μετ' αυτου εις μεσον της πολεως και κηρυξατε του μηδενα εντυγχανειν κατ' αυτου περι μηδενος πραγματος και μηδεις αυτω παρενοχλειτω περι παντος λογου	63 Le roi le fit ensuite asseoir près de lui et il dit à ses ministres: “Allez avec lui en ville et proclamez bien ceci: Que personne ne vienne se plaindre de lui pour quelque affaire que ce soit et que personne ne lui cherche d’ennui pour aucune raison.”
64 και εγενετο ως ειδον οι εντυγχανοντες την δοξαν αυτου καθως εκηρυξεν και περιβεβλημενον αυτον πορφυραν και εφυγον παντες	64 Quand ses accusateurs virent les honneurs qu’on lui rendait et la pourpre royale sur ses épaules, quand ils entendirent la proclamation qui était faite, ils prirent tous la fuite.
65 και εδοξασεν αυτον ο βασιλευς και εγραψεν αυτον των πρωτων φιλων και εθετο αυτον στρατηγον και μεριδαρχην	65 Le roi lui fit l’honneur de le compter parmi ses premiers Amis et il l’institua grand chef et gouverneur,
66 και επεστρεψεν ιωναθαν εις ιερουσαλημ μετ' ειρηνης και ευφροσυνης	66 après quoi Jonathan revint tout joyeux à Jérusalem, sain et sauf.
67 και εν ετει πεμπτω και εξηκοστω και εκατοστω ηλθεν δημητριος υιος δημητριου εκ κρητης εις την γην των πατερων αυτου	67 En l’an 165, Démétrius fils de Démétrius arriva de Crète au pays de ses pères.
68 και ηκουσεν αλεξανδρος ο βασιλευς και ελυπηθη σφοδρα και υπεστρεψεν εις αντιοχειαν	68 Quand le roi Alexandre l’apprit, il fut très contrarié et il rentra à Antioche.
69 και κατεστησεν δημητριος απολλωνιον τον οντα επι κοιλης συριας και συνηγαγεν δυναμιν μεγαλην και παρενεβαλεν επι ιαμνειαν και απεστειλεν προς ιωναθαν τον αρχιερεα λεγων	69 Démétrius confirma Apollonius dans la charge de gouverneur de Cœlé-Syrie, et celui-ci rassembla une puissante armée. Il fit dresser son camp à Jamnia et envoya dire ceci au grand prêtre Jonathan:
70 συ μονωτατος επαιρη εφ' ημας εγω δε εγενηθην εις καταγελωτα και εις ονειδισμον δια σε και δια τι συ εξουσιαζη εφ' ημας εν τοις ορεσι	70 “Veux-tu être le seul à prendre parti contre nous? Ne vois-tu pas qu’on se moque de moi et qu’on m’insulte à cause de toi? Pourquoi veux-tu commander seul sans nous dans tes montagnes?
71 νυν ουν ει πεποιθας επι ταις δυναμεσιν σου καταβηθι προς ημας εις το πεδιον και συγκριθωμεν εαυτοις εκει οτι μετ' εμου εστιν δυναμις των πολεων	71 Si tu es si confiant dans ton armée, descends donc vers nous dans la plaine, et là nous nous mesurerons, car j’ai avec moi l’armée des villes.
72 ερωτησον και μαθε τις ειμι και οι λοιποι οι βοηθουντες ημιν και λεγουσιν ουκ εστιν υμιν στασις ποδος κατα προσωπον ημων οτι δις ετροπωθησαν οι πατερες σου εν τη γη αυτων	72 Renseigne-toi et tu sauras qui je suis et qui sont ceux qui sont avec moi; on me dit que vous ne pourrez pas nous résister puisque par deux fois tes pères ont été mis en fuite dans leur propre pays.
73 και νυν ου δυνηση υποστηναι την ιππον και δυναμιν τοιαυτην εν τω πεδιω οπου ουκ εστιν λιθος ουδε κοχλαξ ουδε τοπος του φυγειν	73 Maintenant tu ne pourras pas tenir devant ma cavalerie et une armée si puissante, dans cette plaine où il n’y a ni rocher, ni pierre, ni chemin, pour s’enfuir.”
74 ως δε ηκουσεν ιωναθαν των λογων απολλωνιου εκινηθη τη διανοια και επελεξεν δεκα χιλιαδας ανδρων και εξηλθεν εξ ιερουσαλημ και συνηντησεν αυτω σιμων ο αδελφος αυτου επι βοηθειαν αυτω	74 Lorsque Jonathan entendit les paroles d’Apollonius, il fut très secoué. Il recruta 10 000 hommes et partit de Jérusalem; son frère Simon vint le rejoindre et lui prêter main-forte.
75 και παρενεβαλεν επι ιοππην και απεκλεισαν αυτην οι εκ της πολεως οτι φρουρα απολλωνιου εν ιοππη και επολεμησαν αυτην	75 Il établit son camp en face de Joppé; les gens de la ville lui fermèrent leurs portes, car il y avait dans Joppé une garnison d’Apollonius. On attaqua la ville:
76 και φοβηθεντες ηνοιξαν οι εκ της πολεως και εκυριευσεν ιωναθαν ιοππης	76 pris de peur, les habitants de Joppé ouvrirent les portes et Jonathan se rendit maître de la ville.
77 και ηκουσεν απολλωνιος και παρενεβαλεν τρισχιλιαν ιππον και δυναμιν πολλην και επορευθη εις αζωτον ως διοδευων και αμα προηγεν εις το πεδιον δια το εχειν αυτον πληθος ιππου και πεποιθεναι επ' αυτη	77 Quand Apollonius apprit cela, il équipa 3 000 cavaliers et une nombreuse infanterie et il prit la direction d’Azotos comme s’il voulait traverser le pays. Il s’enfonçait ainsi dans la plaine, confiant dans l’importance de sa cavalerie.
78 και κατεδιωξεν οπισω αυτου εις αζωτον και συνηψαν αι παρεμβολαι εις πολεμον	78 Jonathan le poursuivit en direction d’Azotos et les deux armées engagèrent la bataille.
79 και απελιπεν απολλωνιος χιλιαν ιππον κρυπτως κατοπισθεν αυτων	79 Apollonius avait laissé 1 000 cavaliers cachés derrière lui,
80 και εγνω ιωναθαν οτι εστιν ενεδρον κατοπισθεν αυτου και εκυκλωσαν αυτου την παρεμβολην και εξετιναξαν τας σχιζας εις τον λαον εκ πρωιθεν εως δειλης	80 mais Jonathan apprit l’existence de cette embuscade dans son dos. Les cavaliers entourèrent son armée et lancèrent sur elle leurs flèches depuis le matin jusqu’au soir.
81 ο δε λαος ειστηκει καθως επεταξεν ιωναθαν και εκοπιασαν οι ιπποι αυτων	81 L’armée résista comme Jonathan en avait donné l’ordre, pendant que les chevaux de l’ennemi se fatiguaient.
82 και ειλκυσεν σιμων την δυναμιν αυτου και συνηψεν προς την φαλαγγα η γαρ ιππος εξελυθη και συνετριβησαν υπ' αυτου και εφυγον	82 Une fois la cavalerie épuisée, Simon lança ses troupes à l’attaque des bataillons. Les ennemis furent enfoncés et s’enfuirent
83 και η ιππος εσκορπισθη εν τω πεδιω και εφυγον εις αζωτον και εισηλθον εις βηθδαγων το ειδωλιον αυτων του σωθηναι	83 pendant que la cavalerie se dispersait dans la plaine. Les fuyards arrivèrent à Azotos et entrèrent dans Beth-Dagon, le temple de leur idole, pour y chercher refuge.
84 και ενεπυρισεν ιωναθαν την αζωτον και τας πολεις τας κυκλω αυτης και ελαβεν τα σκυλα αυτων και το ιερον δαγων και τους συμφυγοντας εις αυτο ενεπυρισεν πυρι	84 Mais Jonathan incendia Azotos et les villes des environs; il ramassa tout sur le terrain et brûla le temple de Dagon avec tous ceux qui s’y étaient réfugiés.
85 και εγενοντο οι πεπτωκοτες μαχαιρα συν τοις εμπυρισθεισιν εις ανδρας οκτακισχιλιους	85 Le nombre de ceux qui étaient tombés sous l’épée ou avaient été brûlés atteignait les 8 000.
86 και απηρεν εκειθεν ιωναθαν και παρενεβαλεν επι ασκαλωνα και εξηλθον οι εκ της πολεως εις συναντησιν αυτω εν δοξη μεγαλη	86 Jonathan partit de là et dressa son camp près d’Ascalon; les habitants de cette ville sortirent à sa rencontre et le reçurent avec beaucoup d’égards.
87 και επεστρεψεν ιωναθαν εις ιερουσαλημ συν τοις παρ' αυτου εχοντες σκυλα πολλα	87 Jonathan revint ensuite à Jérusalem avec ses compagnons ramenant un immense butin.
88 και εγενετο ως ηκουσεν αλεξανδρος ο βασιλευς τους λογους τουτους και προσεθετο ετι δοξασαι τον ιωναθαν	88 Lorsque le roi Alexandre apprit cela, il accorda de nombreux honneurs à Jonathan.
89 και απεστειλεν αυτω πορπην χρυσην ως εθος εστιν διδοσθαι τοις συγγενεσιν των βασιλεων και εδωκεν αυτω την ακκαρων και παντα τα ορια αυτης εις κληροδοσιαν	89 Il lui envoya une agrafe d’or comme cela se fait pour les parents des rois, et il lui donna en propriété Akaron avec tous ses environs.