Premier livre de Samuel 5

JERUSALEM	LXX
1 Lorsque les Philistins se furent emparés de l'arche de Dieu, ils la conduisirent d'Eben-ha-Ezèr àAshdod.	1 και αλλοφυλοι ελαβον την κιβωτον του θεου και εισηνεγκαν αυτην εξ αβεννεζερ εις αζωτον
2 Les Philistins prirent l'arche de Dieu, l'introduisirent dans le temple de Dagôn et la déposèrent àcôté de Dagôn.	2 και ελαβον αλλοφυλοι την κιβωτον κυριου και εισηνεγκαν αυτην εις οικον δαγων και παρεστησαν αυτην παρα δαγων
3 Quand les Ashdodites se levèrent le lendemain matin et vinrent au temple de Dagôn, voilà queDagôn était tombé sur sa face, par terre, devant l'arche de Yahvé. Ils relevèrent Dagôn et le remirent à sa place.	3 και ωρθρισαν οι αζωτιοι και εισηλθον εις οικον δαγων και ειδον και ιδου δαγων πεπτωκως επι προσωπον αυτου ενωπιον κιβωτου του θεου και ηγειραν τον δαγων και κατεστησαν εις τον τοπον αυτου και εβαρυνθη χειρ κυριου επι τους αζωτιους και εβασανισεν αυτους και επαταξεν αυτους εις τας εδρας αυτων την αζωτον και τα ορια αυτης
4 Mais, quand ils se levèrent le lendemain de bon matin, voilà que Dagôn était tombé sur sa face,par terre, devant l'arche de Yahvé, et la tête de Dagôn et ses deux mains gisaient coupées sur le seuil: il ne restaità sa place que le tronc de Dagôn.	4 και εγενετο οτε ωρθρισαν το πρωι και ιδου δαγων πεπτωκως επι προσωπον αυτου ενωπιον κιβωτου διαθηκης κυριου και η κεφαλη δαγων και αμφοτερα τα ιχνη χειρων αυτου αφηρημενα επι τα εμπροσθια αμαφεθ εκαστον και αμφοτεροι οι καρποι των χειρων αυτου πεπτωκοτες επι το προθυρον πλην η ραχις δαγων υπελειφθη
5 C'est pourquoi les prêtres de Dagôn et tous ceux qui entrent dans le temple de Dagôn ne foulentpas du pied le seuil de Dagôn à Ashdod, encore aujourd'hui.	5 δια τουτο ουκ επιβαινουσιν οι ιερεις δαγων και πας ο εισπορευομενος εις οικον δαγων επι βαθμον οικου δαγων εν αζωτω εως της ημερας ταυτης οτι υπερβαινοντες υπερβαινουσιν
6 La main de Yahvé s'appesantit sur les Ashdodites: il les ravagea et les affligea de tumeurs, Ashdodet son territoire.	6 και εβαρυνθη χειρ κυριου επι αζωτον και επηγαγεν αυτοις και εξεζεσεν αυτοις εις τας ναυς και μεσον της χωρας αυτης ανεφυησαν μυες και εγενετο συγχυσις θανατου μεγαλη εν τη πολει
7 Quand les gens d'Ashdod virent ce qui arrivait, ils dirent: "Que l'arche du Dieu d'Israël ne reste paschez nous, car sa main s'est raidie contre nous et contre notre dieu Dagôn."	7 και ειδον οι ανδρες αζωτου οτι ουτως και λεγουσιν οτι ου καθησεται κιβωτος του θεου ισραηλ μεθ' ημων οτι σκληρα χειρ αυτου εφ' ημας και επι δαγων θεον ημων
8 Ils firent donc convoquer tous les princes des Philistins auprès d'eux et dirent: "Que devons-nousfaire de l'arche du Dieu d'Israël?" Ils décidèrent: "C'est à Gat que s'en ira l'arche du Dieu d'Israël", et on emmenal'arche du Dieu d'Israël.	8 και αποστελλουσιν και συναγουσιν τους σατραπας των αλλοφυλων προς αυτους και λεγουσιν τι ποιησωμεν κιβωτω θεου ισραηλ και λεγουσιν οι γεθθαιοι μετελθετω κιβωτος του θεου προς ημας και μετηλθεν κιβωτος του θεου εις γεθθα
9 Mais après qu'ils l'eurent amenée, la main de Yahvé fut sur la ville et il y eut une très grandepanique: les gens de la ville furent frappés, du plus petit au plus grand, et il leur sortit des tumeurs.	9 και εγενηθη μετα το μετελθειν αυτην και γινεται χειρ κυριου εν τη πολει ταραχος μεγας σφοδρα και επαταξεν τους ανδρας της πολεως απο μικρου εως μεγαλου και επαταξεν αυτους εις τας εδρας αυτων και εποιησαν εαυτοις οι γεθθαιοι εδρας
10 Ils envoyèrent alors l'arche de Dieu à Eqrôn, mais lorsque l'arche de Dieu arriva à Eqrôn, lesEqrônites s'écrièrent: "Ils m'ont amené l'arche du Dieu d'Israël pour me faire périr moi et mon peuple!"	10 και εξαποστελλουσιν την κιβωτον του θεου εις ασκαλωνα και εγενηθη ως εισηλθεν κιβωτος θεου εις ασκαλωνα και εβοησαν οι ασκαλωνιται λεγοντες τι απεστρεψατε προς ημας την κιβωτον του θεου ισραηλ θανατωσαι ημας και τον λαον ημων
11 Ils firent convoquer tous les princes des Philistins et dirent: "Renvoyez l'arche du Dieu d'Israël, etqu'elle retourne à son lieu et ne me fasse pas mourir, moi et mon peuple." Il y avait en effet une panique mortelledans toute la ville, tant s'y était appesantie la main de Dieu.	11 και εξαποστελλουσιν και συναγουσιν τους σατραπας των αλλοφυλων και ειπον εξαποστειλατε την κιβωτον του θεου ισραηλ και καθισατω εις τον τοπον αυτης και ου μη θανατωση ημας και τον λαον ημων οτι εγενηθη συγχυσις θανατου εν ολη τη πολει βαρεια σφοδρα ως εισηλθεν κιβωτος θεου ισραηλ εκει
12 Les gens qui ne mouraient pas étaient affligés de tumeurs et le cri de détresse de la ville montaitjusqu'au ciel.	12 και οι ζωντες και ουκ αποθανοντες επληγησαν εις τας εδρας και ανεβη η κραυγη της πολεως εις τον ουρανον