Livre d'Isaïe 5

JERUSALEM	LXX
1 Que je chante à mon bien-aimé le chant de mon ami pour sa vigne. Mon bien-aimé avait une vigne, surun coteau fertile.	1 ασω δη τω ηγαπημενω ασμα του αγαπητου τω αμπελωνι μου αμπελων εγενηθη τω ηγαπημενω εν κερατι εν τοπω πιονι
2 Il la bêcha, il l'épierra, il y planta du raisin vermeil. Au milieu il bâtit une tour, il y creusa même unpressoir. Il attendait de beaux raisins: elle donna des raisins sauvages.	2 και φραγμον περιεθηκα και εχαρακωσα και εφυτευσα αμπελον σωρηχ και ωκοδομησα πυργον εν μεσω αυτου και προληνιον ωρυξα εν αυτω και εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
3 Et maintenant, habitants de Jérusalem et gens de Juda, soyez juges entre moi et ma vigne.	3 και νυν ανθρωπος του ιουδα και οι ενοικουντες εν ιερουσαλημ κρινατε εν εμοι και ανα μεσον του αμπελωνος μου
4 Que pouvais-je encore faire pour ma vigne que je n'aie fait? Pourquoi espérais-je avoir de beauxraisins, et a-t-elle donné des raisins sauvages?	4 τι ποιησω ετι τω αμπελωνι μου και ουκ εποιησα αυτω διοτι εμεινα του ποιησαι σταφυλην εποιησεν δε ακανθας
5 Et maintenant, que je vous apprenne ce que je vais faire à ma vigne! en ôter la haie pour qu'on viennela brouter, en briser la clôture pour qu'on la piétine;	5 νυν δε αναγγελω υμιν τι ποιησω τω αμπελωνι μου αφελω τον φραγμον αυτου και εσται εις διαρπαγην και καθελω τον τοιχον αυτου και εσται εις καταπατημα
6 j'en ferai un maquis: elle ne sera ni taillée ni sarclée, ronces et épines y croîtront, j'interdirai aux nuagesd'y faire tomber la pluie.	6 και ανησω τον αμπελωνα μου και ου μη τμηθη ουδε μη σκαφη και αναβησεται εις αυτον ως εις χερσον ακανθα και ταις νεφελαις εντελουμαι του μη βρεξαι εις αυτον υετον
7 Eh bien! la vigne de Yahvé Sabaot, c'est la maison d'Israël, et l'homme de Juda, c'est son plant dechoix. Il attendait le droit et voici l'iniquité, la justice et voici les cris.	7 ο γαρ αμπελων κυριου σαβαωθ οικος του ισραηλ εστιν και ανθρωπος του ιουδα νεοφυτον ηγαπημενον εμεινα του ποιησαι κρισιν εποιησεν δε ανομιαν και ου δικαιοσυνην αλλα κραυγην
8 Malheur à ceux qui ajoutent maison à maison, qui joignent champ à champ jusqu'à ne plus laisser deplace et rester seuls habitants au milieu du pays.	8 ουαι οι συναπτοντες οικιαν προς οικιαν και αγρον προς αγρον εγγιζοντες ινα του πλησιον αφελωνται τι μη οικησετε μονοι επι της γης
9 A mes oreilles, Yahvé Sabaot l'a juré: Oui, nombre de maisons seront réduites en ruine, grandes etbelles, elles seront inhabitées.	9 ηκουσθη γαρ εις τα ωτα κυριου σαβαωθ ταυτα εαν γαρ γενωνται οικιαι πολλαι εις ερημον εσονται μεγαλαι και καλαι και ουκ εσονται οι ενοικουντες εν αυταις
10 Car dix arpents de vigne ne donneront qu'un tonnelet, et un muid de semence ne produira qu'unemesure.	10 ου γαρ εργωνται δεκα ζευγη βοων ποιησει κεραμιον εν και ο σπειρων αρταβας εξ ποιησει μετρα τρια
11 Malheur à ceux qui se lèvent tôt le matin pour courir à la boisson, qui s'attardent le soir, ivres de vin.	11 ουαι οι εγειρομενοι το πρωι και το σικερα διωκοντες οι μενοντες το οψε ο γαρ οινος αυτους συγκαυσει
12 Ce ne sont que harpes et cithares, tambourins et flûtes, et du vin pour leurs beuveries. Mais pourl'oeuvre de Yahvé, pas un regard, l'action de ses mains, ils ne la voient pas.	12 μετα γαρ κιθαρας και ψαλτηριου και τυμπανων και αυλων τον οινον πινουσιν τα δε εργα κυριου ουκ εμβλεπουσιν και τα εργα των χειρων αυτου ου κατανοουσιν
13 C'est pourquoi mon peuple est exilé, faute de connaissance; sa noblesse: des gens affamés! ses foulesséchant de soif!	13 τοινυν αιχμαλωτος ο λαος μου εγενηθη δια το μη ειδεναι αυτους τον κυριον και πληθος εγενηθη νεκρων δια λιμον και διψαν υδατος
14 C'est pourquoi le shéol dilate sa gorge et bée d'une gueule démesurée. Ils y descendent, ses nobles, sesfoules et ses criards, et ils y exultent.	14 και επλατυνεν ο αδης την ψυχην αυτου και διηνοιξεν το στομα αυτου του μη διαλιπειν και καταβησονται οι ενδοξοι και οι μεγαλοι και οι πλουσιοι και οι λοιμοι αυτης
15 Le mortel a été humilié, l'homme a été abaissé et les yeux des orgueilleux sont baissés.	15 και ταπεινωθησεται ανθρωπος και ατιμασθησεται ανηρ και οι οφθαλμοι οι μετεωροι ταπεινωθησονται
16 Yahvé Sabaot fut exalté dans son jugement et le Dieu saint a révélé sa sainteté dans la justice.	16 και υψωθησεται κυριος σαβαωθ εν κριματι και ο θεος ο αγιος δοξασθησεται εν δικαιοσυνη
17 Les agneaux paîtront comme dans leurs pâtures, les pacages dévastés des bêtes grasses seront lanourriture des chevreaux.	17 και βοσκηθησονται οι διηρπασμενοι ως ταυροι και τας ερημους των απειλημμενων αρνες φαγονται
18 Malheur à qui tire la faute avec les liens de la tromperie, et le péché comme avec un trait de chariot;	18 ουαι οι επισπωμενοι τας αμαρτιας ως σχοινιω μακρω και ως ζυγου ιμαντι δαμαλεως τας ανομιας
19 à ceux qui disent: "Qu'il fasse vite, qu'il hâte son oeuvre, pour que nous la voyions; que s'approche etse réalise le projet du Saint d'Israël, que nous le reconnaissions."	19 οι λεγοντες το ταχος εγγισατω α ποιησει ινα ιδωμεν και ελθατω η βουλη του αγιου ισραηλ ινα γνωμεν
20 Malheur à ceux qui appellent le mal bien et le bien mal, qui font des ténèbres la lumière et de lalumière les ténèbres, qui font de l'amer le doux et du doux l'amer.	20 ουαι οι λεγοντες το πονηρον καλον και το καλον πονηρον οι τιθεντες το σκοτος φως και το φως σκοτος οι τιθεντες το πικρον γλυκυ και το γλυκυ πικρον
21 Malheur à ceux qui sont sages à leurs propres yeux et s'estiment intelligents.	21 ουαι οι συνετοι εν εαυτοις και ενωπιον εαυτων επιστημονες
22 Malheur à ceux qui sont des héros pour boire du vin et des champions pour mélanger la boisson,	22 ουαι οι ισχυοντες υμων οι τον οινον πινοντες και οι δυνασται οι κεραννυντες το σικερα
23 qui acquittent le coupable pour un pot-de-vin, et refusent au juste la justice.	23 οι δικαιουντες τον ασεβη ενεκεν δωρων και το δικαιον του δικαιου αιροντες
24 Oui, comme la flamme dévore la paille, comme le foin s'enflamme et disparaît, leur racineressemblera à de la pourriture, leur bourgeon sera emporté comme la poussière. Car ils ont rejeté la loi de YahvéSabaot, ils ont méprisé la parole du Saint d'Israël.	24 δια τουτο ον τροπον καυθησεται καλαμη υπο ανθρακος πυρος και συγκαυθησεται υπο φλογος ανειμενης η ριζα αυτων ως χνους εσται και το ανθος αυτων ως κονιορτος αναβησεται ου γαρ ηθελησαν τον νομον κυριου σαβαωθ αλλα το λογιον του αγιου ισραηλ παρωξυναν
25 C'est pourquoi la colère de Yahvé s'est enflammée contre son peuple; il a levé la main contre lui pourle frapper, les montagnes ont tremblé, et les cadavres sont comme des ordures au milieu des rues. Avec tout celala colère de Yahvé ne s'est pas calmée, sa main reste levée.	25 και εθυμωθη οργη κυριος σαβαωθ επι τον λαον αυτου και επεβαλεν την χειρα αυτου επ' αυτους και επαταξεν αυτους και παρωξυνθη τα ορη και εγενηθη τα θνησιμαια αυτων ως κοπρια εν μεσω οδου και εν πασι τουτοις ουκ απεστραφη ο θυμος αλλ' ετι η χειρ υψηλη
26 Il dresse un signal pour le peuple lointain, il le siffle des extrémités de la terre, et voici qu'aussitôt ilaccourt, léger.	26 τοιγαρουν αρει συσσημον εν τοις εθνεσιν τοις μακραν και συριει αυτοις απ' ακρου της γης και ιδου ταχυ κουφως ερχονται
27 Chez lui nul n'est fatigué, nul ne trébuche, nul ne dort ni ne sommeille, nul ne dénoue la ceinture deses reins, nul n'a la courroie de ses sandales rompue.	27 ου πεινασουσιν ουδε κοπιασουσιν ουδε νυσταξουσιν ουδε κοιμηθησονται ουδε λυσουσιν τας ζωνας αυτων απο της οσφυος αυτων ουδε μη ραγωσιν οι ιμαντες των υποδηματων αυτων
28 Ses flèches sont aiguisées et tous ses arcs tendus, les sabots de ses chevaux, on dirait du rocher, et sesroues, un tourbillon.	28 ων τα βελη οξεια εστιν και τα τοξα αυτων εντεταμενα οι ποδες των ιππων αυτων ως στερεα πετρα ελογισθησαν οι τροχοι των αρματων αυτων ως καταιγις
29 Son rugissement est celui d'une lionne, il rugit comme les lionceaux, il gronde et saisit sa proie, ill'emporte et nul ne le fait lâcher;	29 ορμωσιν ως λεοντες και παρεστηκαν ως σκυμνος λεοντος και επιλημψεται και βοησει ως θηριου και εκβαλει και ουκ εσται ο ρυομενος αυτους
30 il gronde contre lui, en ce jour-là, comme gronde la mer. Il regarde le pays: et voici les ténèbres,l'angoisse, et la lumière est obscurcie par les nuages.	30 και βοησει δι' αυτους εν τη ημερα εκεινη ως φωνη θαλασσης κυμαινουσης και εμβλεψονται εις την γην και ιδου σκοτος σκληρον εν τη απορια αυτων