Livre d'Isaïe 16

JERUSALEM	LXX
1 Envoyez l'agneau du maître du pays, de Séla, située vers le désert, à la montagne de la fille de Sion.	1 αποστελω ως ερπετα επι την γην μη πετρα ερημος εστιν το ορος σιων
2 Elles seront semblables à l'oiseau qui s'enfuit, à une nichée dispersée, les filles de Moab, aux gués del'Arnon.	2 εση γαρ ως πετεινου ανιπταμενου νεοσσος αφηρημενος θυγατερ μωαβ επειτα δε αρνων
3 "Tenez un conseil, prenez une décision. En plein midi, étends ton ombre comme celle de la nuit,cache les dispersés, ne trahis pas le fugitif;	3 πλειονα βουλευου ποιειτε σκεπην πενθους αυτη δια παντος εν μεσημβρινη σκοτια φευγουσιν εξεστησαν μη απαχθης
4 qu'ils demeurent chez toi, les dispersés de Moab, sois pour eux un asile contre le dévastateur. Quandl'oppression aura cessé, que la dévastation aura pris fin, que seront partis ceux qui foulent le pays,	4 παροικησουσιν σοι οι φυγαδες μωαβ εσονται σκεπη υμιν απο προσωπου διωκοντος οτι ηρθη η συμμαχια σου και ο αρχων απωλετο ο καταπατων επι της γης
5 le trône sera affermi dans la piété, et sur ce trône, dans la fidélité, sous la tente de David, siégera unjuge, soucieux du droit et zélé pour la justice."	5 και διορθωθησεται μετ' ελεους θρονος και καθιεται επ' αυτου μετα αληθειας εν σκηνη δαυιδ κρινων και εκζητων κριμα και σπευδων δικαιοσυνην
6 Nous avons entendu parler de l'orgueil de Moab, le très orgueilleux, de son arrogance, de son orgueilet de sa rage, de ses bavardages ineptes.	6 ηκουσαμεν την υβριν μωαβ υβριστης σφοδρα την υπερηφανιαν εξηρας ουχ ουτως η μαντεια σου
7 C'est pourquoi Moab se lamente sur Moab, tout entier il se lamente. Au sujet des gâteaux de raisin deQir-Harésèt, vous gémissez, tout consternés.	7 ουχ ουτως ολολυξει μωαβ εν γαρ τη μωαβιτιδι παντες ολολυξουσιν τοις κατοικουσιν δεσεθ μελετησεις και ουκ εντραπηση
8 Car les vignobles de Heshbôn dépérissent, la vigne de Sibma, dont les raisins vermeils terrassaient lesmaîtres des nations. Elle atteignait jusqu'à Yazèr et s'infiltrait au désert, ses rejetons se multipliaient, ilsfranchissaient la mer.	8 τα πεδια εσεβων πενθησει αμπελος σεβαμα καταπινοντες τα εθνη καταπατησατε τας αμπελους αυτης εως ιαζηρ ου μη συναψητε πλανηθητε την ερημον οι απεσταλμενοι εγκατελειφθησαν διεβησαν γαρ την ερημον
9 Aussi je pleure, comme pleure Yazèr, la vigne de Sibma; je t'arrose de mes larmes, Heshbôn et toi,Eléalé, parce que sur ta récolte et sur ta moisson le cri s'est éteint.	9 δια τουτο κλαυσομαι ως τον κλαυθμον ιαζηρ αμπελον σεβαμα τα δενδρα σου κατεβαλεν εσεβων και ελεαλη οτι επι τω θερισμω και επι τω τρυγητω σου καταπατησω και παντα πεσουνται
10 La joie et l'allégresse ont disparu des vergers, dans les vignes, plus de liesse ni de cri joyeux; lefouleur ne foule plus le vin dans les pressoirs, le cri a cessé.	10 και αρθησεται ευφροσυνη και αγαλλιαμα εκ των αμπελωνων σου και εν τοις αμπελωσιν σου ου μη ευφρανθησονται και ου μη πατησουσιν οινον εις τα υποληνια πεπαυται γαρ
11 C'est pourquoi mes entrailles, pour Moab, frémissent comme une cithare, et mon coeur pour Qir-Hérès.	11 δια τουτο η κοιλια μου επι μωαβ ως κιθαρα ηχησει και τα εντος μου ωσει τειχος ο ενεκαινισας
12 On verra Moab se fatiguer sur le haut lieu et entrer dans son sanctuaire pour supplier, mais il nepourra rien.	12 και εσται εις το εντραπηναι σε οτι εκοπιασεν μωαβ επι τοις βωμοις και εισελευσεται εις τα χειροποιητα αυτης ωστε προσευξασθαι και ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτον
13 Telle est la parole qu'a adressée Yahvé à Moab jadis.	13 τουτο το ρημα ο ελαλησεν κυριος επι μωαβ οποτε και ελαλησεν
14 Et maintenant Yahvé a parlé en ces termes: Dans trois ans, comme des années de mercenaire, lagloire de Moab sera humiliée, malgré sa grande multitude. Elle sera réduite à rien, un reste insignifiant.	14 και νυν λεγω εν τρισιν ετεσιν ετων μισθωτου ατιμασθησεται η δοξα μωαβ εν παντι τω πλουτω τω πολλω και καταλειφθησεται ολιγοστος και ουκ εντιμος