Livre de Judith 6

JERUSALEM	LXX
1 Quand se fut apaisé le tumulte des gens attroupés autour du Conseil, Holopherne, général en chef del'armée d'Assur, invectiva Achior devant toute la foule des étrangers et les Ammonites:	1 και ως κατεπαυσεν ο θορυβος των ανδρων των κυκλω της συνεδριας και ειπεν ολοφερνης αρχιστρατηγος δυναμεως ασσουρ προς αχιωρ εναντιον παντος του δημου αλλοφυλων και προς παντας υιους μωαβ
2 "Qui es-tu donc, Achior, toi avec les mercenaires d'Ephraïm, pour vaticiner chez nous comme tu lefais aujourd'hui et pour nous dissuader de partir en guerre contre la race d'Israël? Tu prétends que leur Dieu lesprotégera? Qui donc est dieu hormis Nabuchodonosor? C'est lui qui va envoyer sa puissance et les fairedisparaître de la face de la terre, et ce n'est pas leur Dieu qui les sauvera!	2 και τις ει συ αχιωρ και οι μισθωτοι του εφραιμ οτι επροφητευσας εν ημιν καθως σημερον και ειπας το γενος ισραηλ μη πολεμησαι οτι ο θεος αυτων υπερασπιει αυτων και τις θεος ει μη ναβουχοδονοσορ ουτος αποστελει το κρατος αυτου και εξολεθρευσει αυτους απο προσωπου της γης και ου ρυσεται αυτους ο θεος αυτων
3 Mais nous, ses serviteurs, nous les broierons comme un seul homme! Ils ne pourront contenir lapuissance de nos chevaux.	3 αλλ' ημεις οι δουλοι αυτου παταξομεν αυτους ως ανθρωπον ενα και ουχ υποστησονται το κρατος των ιππων ημων
4 Nous les brûlerons pêle-mêle. Leurs monts s'enivreront de leur sang et leurs plaines seront rempliesde leurs cadavres. Loin de pouvoir tenir pied devant nous, ils périront du premier au dernier, dit le roiNabuchodonosor, le maître de toute la terre. Car il a parlé et ses paroles ne seront pas vaines.	4 κατακαυσομεν γαρ αυτους εν αυτοις και τα ορη αυτων μεθυσθησεται εν τω αιματι αυτων και τα πεδια αυτων πληρωθησεται των νεκρων αυτων και ουκ αντιστησεται το ιχνος των ποδων αυτων κατα προσωπον ημων αλλα απωλεια απολουνται λεγει ο βασιλευς ναβουχοδονοσορ ο κυριος πασης της γης ειπεν γαρ ου ματαιωθησεται τα ρηματα των λογων αυτου
5 Toi donc, Achior, mercenaire ammonite, toi qui as proféré ce discours en un moment d'emportement,à partir d'aujourd'hui tu ne verras plus mon visage jusqu'au jour où je me serai vengé de cette engeance évadéed'Egypte.	5 συ δε αχιωρ μισθωτε του αμμων ος ελαλησας τους λογους τουτους εν ημερα αδικιας σου ουκ οψει ετι το προσωπον μου απο της ημερας ταυτης εως ου εκδικησω το γενος των εξ αιγυπτου
6 Alors l'épée de mes soldats et la lance de mes serviteurs te transperceront le flanc. Tu tomberas parmiles blessés quand je me tournerai contre Israël.	6 και τοτε διελευσεται ο σιδηρος της στρατιας μου και ο λαος των θεραποντων μου τας πλευρας σου και πεση εν τοις τραυματιαις αυτων οταν επιστρεψω
7 Mes serviteurs vont maintenant te mener dans la montagne et te laisser près d'une des villes situéesdans les défilés.	7 και αποκαταστησουσιν σε οι δουλοι μου εις την ορεινην και θησουσιν σε εν μια των πολεων των αναβασεων
8 Tu ne périras pas sans partager leur ruine.	8 και ουκ απολη εως ου εξολεθρευθης μετ' αυτων
9 Ne prends pas cet air abattu si tu nourris le secret espoir qu'elles ne seront pas capturées! J'ai dit;aucune de mes paroles ne restera sans effet."	9 και ειπερ ελπιζεις τη καρδια σου οτι ου συλλημφθησονται μη συμπεσετω σου το προσωπον ελαλησα και ουδεν διαπεσειται των ρηματων μου
10 Holopherne ordonna aux gens de service dans sa tente de saisir Achior, de le mener à Béthulie et dele remettre aux mains des Israélites.	10 και προσεταξεν ολοφερνης τοις δουλοις αυτου οι ησαν παρεστηκοτες εν τη σκηνη αυτου συλλαβειν τον αχιωρ και αποκαταστησαι αυτον εις βαιτυλουα και παραδουναι εις χειρας υιων ισραηλ
11 Les serviteurs le prirent donc, le conduisirent hors du camp à travers la plaine et de là, prenant ladirection de la montagne, ils parvinrent aux sources situées en contrebas de Béthulie.	11 και συνελαβον αυτον οι δουλοι αυτου και ηγαγον αυτον εξω της παρεμβολης εις το πεδιον και απηραν εκ μεσου της πεδινης εις την ορεινην και παρεγενοντο επι τας πηγας αι ησαν υποκατω βαιτυλουα
12 Quand les hommes de la ville les virent, ils prirent leurs armes, sortirent de la cité et gagnèrent lacrête de la montagne, tandis que, pour les empêcher de monter, les frondeurs les criblaient de pierres.	12 και ως ειδαν αυτους οι ανδρες της πολεως επι την κορυφην του ορους ανελαβον τα οπλα αυτων και απηλθον εξω της πολεως επι την κορυφην του ορους και πας ανηρ σφενδονητης διεκρατησαν την αναβασιν αυτων και εβαλλον εν λιθοις επ' αυτους
13 Aussi purent-ils tout juste se glisser au bas des pentes, ligoter Achior et le laisser étendu au pied dela montagne avant de s'en retourner vers leur maître.	13 και υποδυσαντες υποκατω του ορους εδησαν τον αχιωρ και αφηκαν ερριμμενον υπο την ριζαν του ορους και απωχοντο προς τον κυριον αυτων
14 Les Israélites descendirent alors de leur ville, s'arrêtèrent près de lui, le délièrent, le conduisirent àBéthulie et le présentèrent aux chefs de la cité,	14 καταβαντες δε οι υιοι ισραηλ εκ της πολεως αυτων επεστησαν αυτω και λυσαντες αυτον απηγαγον εις την βαιτυλουα και κατεστησαν αυτον επι τους αρχοντας της πολεως αυτων
15 qui étaient alors Ozias, fils de Michée, de la tribu de Siméon, Chabris, fils de Gothoniel, et Charmis,fils de Melchiel.	15 οι ησαν εν ταις ημεραις εκειναις οζιας ο του μιχα εκ της φυλης συμεων και χαβρις ο του γοθονιηλ και χαρμις υιος μελχιηλ
16 Ceux-ci convoquèrent les anciens de la ville. Les jeunes gens et les femmes accoururent aussi àl'assemblée. Ozias interrogea Achior, debout au milieu du peuple, sur ce qui était arrivé.	16 και συνεκαλεσαν παντας τους πρεσβυτερους της πολεως και συνεδραμον πας νεανισκος αυτων και αι γυναικες εις την εκκλησιαν και εστησαν τον αχιωρ εν μεσω παντος του λαου αυτων και επηρωτησεν αυτον οζιας το συμβεβηκος
17 Prenant la parole, il leur fit connaître les délibérations du conseil d'Holopherne, tout ce qu'il avaitlui-même dit parmi les chefs assyriens, ainsi que les rodomontades d'Holopherne à l'adresse de la maisond'Israël.	17 και αποκριθεις απηγγειλεν αυτοις τα ρηματα της συνεδριας ολοφερνου και παντα τα ρηματα οσα ελαλησεν εν μεσω των αρχοντων υιων ασσουρ και οσα εμεγαλορρημονησεν ολοφερνης εις τον οικον ισραηλ
18 Alors le peuple se prosterna, adora Dieu et cria:	18 και πεσοντες ο λαος προσεκυνησαν τω θεω και εβοησαν λεγοντες
19 "Seigneur, Dieu du ciel, considère leur orgueil démesuré et prends en pitié l'humiliation de notrerace. En ce jour tourne un visage favorable vers ceux qui te sont consacrés."	19 κυριε ο θεος του ουρανου κατιδε επι τας υπερηφανιας αυτων και ελεησον την ταπεινωσιν του γενους ημων και επιβλεψον επι το προσωπον των ηγιασμενων σοι εν τη ημερα ταυτη
20 Puis on rassura Achior, vivement félicité.	20 και παρεκαλεσαν τον αχιωρ και επηνεσαν αυτον σφοδρα
21 Au sortir de la réunion, Ozias le prit chez lui et offrit un banquet aux anciens. Durant toute cettenuit-là on implora le secours du Dieu d'Israël.	21 και παρελαβεν αυτον οζιας εκ της εκκλησιας εις οικον αυτου και εποιησεν ποτον τοις πρεσβυτεροις και επεκαλεσαντο τον θεον ισραηλ εις βοηθειαν ολην την νυκτα εκεινην