Livre de Judith 5

JERUSALEM	LXX
1 On annonça à Holopherne, général en chef de l'armée assyrienne, que les Israélites se préparaient aucombat: ils avaient, disait-on, fermé les passes de la montagne, fortifié les hautes cimes et, dans les plaines,disposés des obstacles.	1 και ανηγγελη ολοφερνη αρχιστρατηγω δυναμεως ασσουρ διοτι οι υιοι ισραηλ παρεσκευασαντο εις πολεμον και τας διοδους της ορεινης συνεκλεισαν και ετειχισαν πασαν κορυφην ορους υψηλου και εθηκαν εν τοις πεδιοις σκανδαλα
2 Il entra alors dans une très violente colère, convoqua tous les princes de Moab, tous les générauxd'Ammon tous les satrapes du littoral.	2 και ωργισθη θυμω σφοδρα και εκαλεσεν παντας τους αρχοντας μωαβ και τους στρατηγους αμμων και παντας σατραπας της παραλιας
3 Hommes de Canaan, leur dit-il, renseignez-moi: quel est ce peuple qui demeure dans la régionmontagneuse? Quelles sont les villes qu'il habite? Quelle est l'importance de son armée? En quoi résident sapuissance et sa force? Quel est le roi qui est à sa tête et dirige son armée?	3 και ειπεν αυτοις αναγγειλατε δη μοι υιοι χανααν τις ο λαος ουτος ο καθημενος εν τη ορεινη και τινες ας κατοικουσιν πολεις και το πληθος της δυναμεως αυτων και εν τινι το κρατος αυτων και η ισχυς αυτων και τις ανεστηκεν επ' αυτων βασιλευς ηγουμενος στρατιας αυτων
4 Pourquoi a-t-il dédaigné de venir au-devant de moi, contrairement à ce qu'ont fait tous les habitantsde la région occidentale?"	4 και δια τι κατενωτισαντο του μη ελθειν εις απαντησιν μοι παρα παντας τους κατοικουντας εν δυσμαις
5 Achior, chef de tous les Ammonites, lui répondit: "Que Monseigneur écoute, je t'en prie, les parolesprononcées par ton serviteur. Je vais te dire la vérité sur ce peuple de montagnards qui demeure tout près de toi.De la bouche de ton serviteur aucun mensonge ne sortira.	5 και ειπεν προς αυτον αχιωρ ο ηγουμενος παντων υιων αμμων ακουσατω δη λογον ο κυριος μου εκ στοματος του δουλου σου και αναγγελω σοι την αληθειαν περι του λαου τουτου ος κατοικει την ορεινην ταυτην πλησιον σου οικουντος και ουκ εξελευσεται ψευδος εκ του στοματος του δουλου σου
6 Les gens de ce peuple sont des descendants des Chaldéens.	6 ο λαος ουτος εισιν απογονοι χαλδαιων
7 Anciennement ils vinrent habiter en Mésopotamie parce qu'ils n'avaient pas voulu suivre les dieux deleurs pères établis en Chaldée.	7 και παρωκησαν το προτερον εν τη μεσοποταμια οτι ουκ εβουληθησαν ακολουθησαι τοις θεοις των πατερων αυτων οι εγενοντο εν γη χαλδαιων
8 Ils s'écartèrent donc de la voie de leurs ancêtres et adorèrent le Dieu du ciel, Dieu qu'ils avaientreconnu. Bannis alors de la face de leurs dieux, ils s'enfuirent en Mésopotamie où ils habitèrent longtemps.	8 και εξεβησαν εξ οδου των γονεων αυτων και προσεκυνησαν τω θεω του ουρανου θεω ω επεγνωσαν και εξεβαλον αυτους απο προσωπου των θεων αυτων και εφυγον εις μεσοποταμιαν και παρωκησαν εκει ημερας πολλας
9 Leur Dieu leur ayant signifié de sortir de leur résidence et de s'en aller au pays de Canaan, ils s'yinstallèrent et y furent surabondamment comblés d'or, d'argent et de nombreux troupeaux.	9 και ειπεν ο θεος αυτων εξελθειν εκ της παροικιας αυτων και πορευθηναι εις γην χανααν και κατωκησαν εκει και επληθυνθησαν χρυσιω και αργυριω και εν κτηνεσιν πολλοις σφοδρα
10 Ils descendirent ensuite en Egypte, car une famine s'était abattue sur la terre de Canaan, et ils ydemeurèrent tant qu'ils y trouvèrent de la nourriture. Là ils devinrent une grande multitude et une raceinnombrable.	10 και κατεβησαν εις αιγυπτον εκαλυψεν γαρ το προσωπον της γης χανααν λιμος και παρωκησαν εκει μεχρις ου διετραφησαν και εγενοντο εκει εις πληθος πολυ και ουκ ην αριθμος του γενους αυτων
11 Mais le roi d'Egypte se dressa contre eux et se joua d'eux en les astreignant au travail des briques.On les humilia, on les assujettit à l'esclavage.	11 και επανεστη αυτοις ο βασιλευς αιγυπτου και κατεσοφισατο αυτους εν πονω και πλινθω εταπεινωσαν αυτους και εθεντο αυτους εις δουλους
12 Ils crièrent vers leur Dieu, qui frappa la terre d'Egypte tout entière de plaies sans remède. LesEgyptiens les chassèrent alors loin d'eux.	12 και ανεβοησαν προς τον θεον αυτων και επαταξεν πασαν την γην αιγυπτου πληγαις εν αις ουκ ην ιασις και εξεβαλον αυτους οι αιγυπτιοι απο προσωπου αυτων
13 Devant eux Dieu dessécha la mer Rouge	13 και κατεξηρανεν ο θεος την ερυθραν θαλασσαν εμπροσθεν αυτων
14 et les conduisit par le chemin du Sinaï et de Cadès-Barné. Après avoir repoussé tous les habitants dudésert,	14 και ηγαγεν αυτους εις οδον του σινα και καδης βαρνη και εξεβαλον παντας τους κατοικουντας εν τη ερημω
15 ils s'établirent dans le pays des Amorites et, vigoureusement, exterminèrent tous les habitants deHeshbôn. Puis, traversant le Jourdain, ils prirent possession de toute la montagne,	15 και ωκησαν εν γη αμορραιων και παντας τους εσεβωνιτας εξωλεθρευσαν εν τη ισχυι αυτων και διαβαντες τον ιορδανην εκληρονομησαν πασαν την ορεινην
16 expulsant devant eux les Cananéens, les Perizzites, les Jébuséens, les Sichémites ainsi que tous lesGirgashites, et ils y habitèrent de longs jours.	16 και εξεβαλον εκ προσωπου αυτων τον χαναναιον και τον φερεζαιον και τον ιεβουσαιον και τον συχεμ και παντας τους γεργεσαιους και κατωκησαν εν αυτη ημερας πολλας
17 Tant qu'ils ne péchèrent pas en présence de leur Dieu, la prospérité fut avec eux, car ils ont un Dieuqui hait l'iniquité.	17 και εως ουχ ημαρτον ενωπιον του θεου αυτων ην μετ' αυτων τα αγαθα οτι θεος μισων αδικιαν μετ' αυτων εστιν
18 Quand au contraire ils s'écartèrent de la voie qu'il leur avait assignée, une partie fut complètementdétruite en de multiples guerres, l'autre fut conduite en captivité dans une terre étrangère. Le Temple de leurDieu fut rasé et leurs villes tombèrent au pouvoir de leurs adversaires.	18 οτε δε απεστησαν απο της οδου ης διεθετο αυτοις εξωλεθρευθησαν εν πολλοις πολεμοις επι πολυ σφοδρα και ηχμαλωτευθησαν εις γην ουκ ιδιαν και ο ναος του θεου αυτων εγενηθη εις εδαφος και αι πολεις αυτων εκρατηθησαν υπο των υπεναντιων
19 Alors ils se retournèrent de nouveau vers leur Dieu, remontèrent de leur dispersion, des lieux où ilsavaient été disséminés, reprirent possession de Jérusalem où se trouve leur Temple et repeuplèrent la montagnedemeurée déserte.	19 και νυν επιστρεψαντες επι τον θεον αυτων ανεβησαν εκ της διασπορας ου διεσπαρησαν εκει και κατεσχον την ιερουσαλημ ου το αγιασμα αυτων και κατωκισθησαν εν τη ορεινη οτι ην ερημος
20 Et maintenant, maître et seigneur, s'il y a dans ce peuple quelque égarement, s'ils ont péché contreleur Dieu, alors assurons-nous qu'il y a bien en eux cette cause de chute. Puis montons, attaquons-les.	20 και νυν δεσποτα κυριε ει μεν εστιν αγνοημα εν τω λαω τουτω και αμαρτανουσιν εις τον θεον αυτων και επισκεψομεθα οτι εστιν εν αυτοις σκανδαλον τουτο και αναβησομεθα και εκπολεμησομεν αυτους
21 Mais s'il n'y a pas d'injustice dans leur nation, que Monseigneur s'abstienne, de peur que leurSeigneur et Dieu ne les protège. Nous serions alors la risée de toute la terre!"	21 ει δ' ουκ εστιν ανομια εν τω εθνει αυτων παρελθετω δη ο κυριος μου μηποτε υπερασπιση ο κυριος αυτων και ο θεος αυτων υπερ αυτων και εσομεθα εις ονειδισμον εναντιον πασης της γης
22 Quand Achior eut cessé de parler, toute la foule massée autour de la tente se prit à murmurer. Lesnotables d'Holopherne, tous les habitants de la côte comme ceux de Moab parlaient de le mettre en pièces.	22 και εγενετο ως επαυσατο αχιωρ λαλων τους λογους τουτους και εγογγυσεν πας ο λαος ο κυκλων την σκηνην και περιεστως και ειπαν οι μεγιστανες ολοφερνου και παντες οι κατοικουντες την παραλιαν και την μωαβ συγκοψαι αυτον
23 "Qu'avons-nous donc à craindre des Israélites? C'est un peuple sans force ni puissance, incapable detenir dans un combat un peu rude.	23 ου γαρ φοβηθησομεθα απο υιων ισραηλ ιδου γαρ λαος εν ω ουκ εστιν δυναμις ουδε κρατος εις παραταξιν ισχυραν
24 Allons donc! Montons et ton armée n'en fera qu'une bouchée, ô notre maître, Holopherne!"	24 διο δη αναβησομεθα και εσονται εις καταβρωσιν πασης της στρατιας σου δεσποτα ολοφερνη