Livre de Judith 4

JERUSALEM	LXX
1 Les Israélites établis en Judée, apprenant ce qu'Holopherne, général en chef de Nabuchodonosor roides Assyriens, avait fait aux différents peuples et comment, après avoir dépouillé leurs temples, il les avait livrésà la destruction,	1 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ οι κατοικουντες εν τη ιουδαια παντα οσα εποιησεν ολοφερνης τοις εθνεσιν ο αρχιστρατηγος ναβουχοδονοσορ βασιλεως ασσυριων και ον τροπον εσκυλευσεν παντα τα ιερα αυτων και εδωκεν αυτα εις αφανισμον
2 furent saisis d'une extrême frayeur à son approche et tremblèrent pour Jérusalem et le Temple duSeigneur leur Dieu.	2 και εφοβηθησαν σφοδρα σφοδρα απο προσωπου αυτου και περι ιερουσαλημ και του ναου κυριου θεου αυτων εταραχθησαν
3 A peine venaient-ils de remonter de captivité, et le regroupement du peuple en Judée, la purificationdu mobilier sacré, de l'autel et du Temple profanés étaient choses récentes.	3 οτι προσφατως ησαν αναβεβηκοτες εκ της αιχμαλωσιας και νεωστι πας ο λαος συνελελεκτο της ιουδαιας και τα σκευη και το θυσιαστηριον και ο οικος εκ της βεβηλωσεως ηγιασμενα ην
4 Ils alertèrent donc toute la Samarie, Kona, Bethorôn, Belmaïn, Jéricho, Choba, Esora et la vallée deSalem.	4 και απεστειλαν εις παν οριον σαμαρειας και κωνα και βαιθωρων και βελμαιν και ιεριχω και εις χωβα και αισωρα και τον αυλωνα σαλημ
5 Les sommets des plus hautes montagnes furent occupés, les bourgs qui s'y trouvaient, fortifiés. Onprépara des approvisionnements en vue de la guerre, car les champs venaient d'être moissonnés.	5 και προκατελαβοντο πασας τας κορυφας των ορεων των υψηλων και ετειχισαν τας εν αυτοις κωμας και παρεθεντο εις επισιτισμον εις παρασκευην πολεμου οτι προσφατως ην τα πεδια αυτων τεθερισμενα
6 Le grand prêtre Ioakim, alors en résidence à Jérusalem, écrivit aux habitants de Béthulie et deBétomestaïm, villes situées en face d'Esdrelon et vers la plaine de Dotaïn,	6 και εγραψεν ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας ος ην εν ταις ημεραις εν ιερουσαλημ τοις κατοικουσι βαιτυλουα και βαιτομεσθαιμ η εστιν απεναντι εσδρηλων κατα προσωπον του πεδιου του πλησιον δωθαιμ
7 pour leur dire d'occuper les hautes passes de la montagne, seule voie d'accès vers la Judée. Il leurserait d'ailleurs aisé d'arrêter les assaillants, l'étroitesse du passage ne permettant d'y avancer que deux de front.	7 λεγων διακατασχειν τας αναβασεις της ορεινης οτι δι' αυτων ην η εισοδος εις την ιουδαιαν και ην ευχερως διακωλυσαι αυτους προσβαινοντας στενης της προσβασεως ουσης επ' ανδρας τους παντας δυο
8 Les Israélites exécutèrent les ordres du grand prêtre Ioakim et du Conseil des anciens du peupled'Israël siégeant à Jérusalem.	8 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ καθα συνεταξεν αυτοις ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια παντος δημου ισραηλ οι εκαθηντο εν ιερουσαλημ
9 Avec une ardeur soutenue, tous les hommes d'Israël crièrent vers Dieu et s'humilièrent devant lui.	9 και ανεβοησαν πας ανηρ ισραηλ προς τον θεον εν εκτενεια μεγαλη και εταπεινωσαν τας ψυχας αυτων εν εκτενεια μεγαλη
10 Eux, leurs femmes, leurs enfants, leurs troupeaux, tous ceux qui vivaient avec eux, mercenaires ouesclaves, ceignirent leurs reins de sacs.	10 αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα νηπια αυτων και τα κτηνη αυτων και πας παροικος και μισθωτος και αργυρωνητος αυτων επεθεντο σακκους επι τας οσφυας αυτων
11 Tous les Israélites de Jérusalem, femmes et enfants compris, se prosternèrent devant le sanctuaire et,la tête couverte de cendres, étendirent les mains devant le Seigneur	11 και πας ανηρ ισραηλ και γυνη και τα παιδια οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ επεσον κατα προσωπον του ναου και εσποδωσαντο τας κεφαλας αυτων και εξετειναν τους σακκους αυτων κατα προσωπον κυριου
12 Ils entourèrent d'un sac l'autel lui-même. A grands cris ils suppliaient unanimement et avec ardeur leDieu d'Israël de ne pas livrer leurs enfants au pillage, leurs femmes au rapt, les villes de leur héritage à ladestruction, le Temple à la profanation et à l'ironie outrageante des païens.	12 και το θυσιαστηριον σακκω περιεβαλον και εβοησαν προς τον θεον ισραηλ ομοθυμαδον εκτενως του μη δουναι εις διαρπαγην τα νηπια αυτων και τας γυναικας εις προνομην και τας πολεις της κληρονομιας αυτων εις αφανισμον και τα αγια εις βεβηλωσιν και ονειδισμον επιχαρμα τοις εθνεσιν
13 Attentif à leur voix, le Seigneur prit en considération leur détresse. Dans toute la Judée et àJérusalem devant le sanctuaire du Seigneur Tout-Puissant le peuple jeûnait de longs jours.	13 και εισηκουσεν κυριος της φωνης αυτων και εισειδεν την θλιψιν αυτων και ην ο λαος νηστευων ημερας πλειους εν παση τη ιουδαια και ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων κυριου παντοκρατορος
14 Le grand prêtre Ioakim et tous ceux qui se tenaient devant le Seigneur, prêtres et ministres duSeigneur, le sac sur les reins, offraient l'holocauste perpétuel, les oblations votives et les dons volontaires dupeuple,	14 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και παντες οι παρεστηκοτες ενωπιον κυριου ιερεις και οι λειτουργουντες κυριω σακκους περιεζωσμενοι τας οσφυας αυτων προσεφερον την ολοκαυτωσιν του ενδελεχισμου και τας ευχας και τα εκουσια δοματα του λαου
15 et, le turban couvert de cendres, ils suppliaient intensément le Seigneur de visiter la maison d'Israël.	15 και ην σποδος επι τας κιδαρεις αυτων και εβοων προς κυριον εκ πασης δυναμεως εις αγαθον επισκεψασθαι παν οικον ισραηλ