Prima lettera ai Corinzi - 1 Corinthians 15

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Σας φανερονω δε, αδελφοι, το ευαγγελιον, το οποιον εκηρυξα προς εσας, το οποιον και παρελαβετε, εις το οποιον και ιστασθε,	1 Frères, je veux vous rappeler l’Évangile avec lequel je vous ai évangélisés. Vous l’avez reçu, vous y êtes restés fidèles
2 δια του οποιου και σωζεσθε, τινι τροπω σας εκηρυξα αυτο, αν φυλαττητε αυτο, εκτος εαν επιστευσατε ματαιως.	2 et par lui vous êtes sauvés si vous gardez la Bonne Nouvelle comme je vous l’ai annoncée, à moins que par hasard vous ayez cru ce qui ne tient pas.
3 Διοτι παρεδωκα εις εσας εν πρωτοις εκεινο, το οποιον και παρελαβον, οτι ο Χριστος απεθανε δια τας αμαρτιας ημων κατα τας γραφας,	3 Je vous ai transmis ceci d’abord, comme je l’avais reçu moi-même, que le Christ est mort pour nos péchés, en accord avec les Écritures;
4 και οτι εταφη, και οτι ανεστη την τριτην ημεραν κατα τας γραφας,	4 qu’il a été enseveli, et qu’il est ressuscité le troisième jour, en accord avec les Écritures;
5 και οτι εφανη εις τον Κηφαν, επειτα εις τους δωδεκα?	5 qu’il s’est montré à Pierre, et ensuite aux Douze.
6 μετα ταυτα εφανη εις πεντακοσιους και επεκεινα αδελφους δια μιας, εκ των οποιων οι πλειοτεροι μενουσιν εως τωρα, τινες δε και εκοιμηθησαν?	6 Il s’est montré ensuite à plus de 500 frères à la fois, dont quelques-uns sont morts mais la plupart sont encore vivants.
7 επειτα εφανη εις τον Ιακωβον, επειτα εις παντας τους αποστολους?	7 Il s’est montré à Jacques et ensuite à tous les apôtres.
8 τελευταιον δε παντων εφανη και εις εμε ως εις εκτρωμα.	8 Et il s’est montré à moi, - j’allais dire à l’avorton - le dernier de tous.
9 Διοτι εγω ειμαι ο ελαχιστος των αποστολων, οστις δεν ειμαι αξιος να ονομαζωμαι αποστολος, διοτι κατεδιωξα την εκκλησιαν του Θεου?	9 Car je suis le dernier des apôtres et je ne mérite pas d’être appelé apôtre, moi qui ai persécuté l’Église de Dieu.
10 αλλα χαριτι Θεου ειμαι οτι ειμαι? και η εις εμε χαρις αυτου δεν εγεινε ματαια, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, πλην ουχι εγω, αλλ' η χαρις του Θεου η μετ' εμου.	10 Mais par grâce de Dieu je suis ce que je suis, et sa grâce avec moi n’a pas été perdue. Oui, j’ai travaillé plus que tous les autres, non pas moi, mais la grâce de Dieu en moi.
11 Ειτε λοιπον εγω ειτε εκεινοι, ουτω κηρυττομεν και ουτως επιστευσατε.	11 Voilà donc ce que nous proclamons, que ce soit eux ou moi, et voilà ce que vous avez cru.
12 Εαν δε ο Χριστος κηρυττηται οτι ανεστη εκ νεκρων, πως τινες μεταξυ σας λεγουσιν οτι αναστασις νεκρων δεν ειναι;	12 Mais si on proclame un Christ ressuscité d’entre les morts, comment peut-on dire chez vous qu’il n’y a pas de résurrection pour les morts?
13 Και εαν αναστασις νεκρων δεν ηναι, ουδ' ο Χριστος ανεστη?	13 Si les morts ne ressuscitent pas, le Christ non plus n’est pas ressuscité.
14 και αν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαιον αρα ειναι το κηρυγμα ημων, ματαια δε και η πιστις σας.	14 Et si le Christ n’est pas ressuscité, notre prédication ne rime à rien, votre foi ne rime à rien!
15 Ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρες του Θεου, διοτι εμαρτυρησαμεν περι του Θεου οτι ανεστησε τον Χριστον, τον οποιον δεν ανεστησεν, εαν καθ' υποθεσιν δεν ανασταινωνται νεκροι.	15 Nous voilà donc devenus de faux témoins de Dieu, puisque nous affirmons au nom de Dieu qu’il a ressuscité le Christ -
16 Διοτι εαν δεν ανασταινωνται νεκροι, ουδ' ο Χριστος ανεστη?	16 et de fait il ne l’a pas ressuscité, vu que les morts ne ressuscitent pas: si les morts ne ressuscitent pas, le Christ n’a pas pu ressusciter.
17 αλλ' εαν ο Χριστος δεν ανεστη, ματαια η πιστις σας? ετι εισθε εν ταις αμαρτιαις υμων.	17 Si le Christ n’est pas ressuscité, votre foi n’est qu’une illusion et vous êtes encore dans vos péchés.
18 Αρα και οι κοιμηθεντες εν Χριστω απωλεσθησαν.	18 Et finalement ceux qui se sont endormis dans le Christ sont tout à fait perdus.
19 Εαν εν ταυτη τη ζωη μονον ελπιζωμεν εις τον Χριστον, ειμεθα ελεεινοτεροι παντων των ανθρωπων.	19 Si notre espérance dans le Christ se termine avec la vie présente, nous sommes les plus à plaindre de tous les hommes.
20 Αλλα τωρα ο Χριστος ανεστη εκ νεκρων, εγεινεν απαρχη των κεκοιμημενων.	20 Mais en fait le Christ s’est bien relevé d’entre les morts, et il précède tous ceux qui se sont endormis.
21 Διοτι επειδη ο θανατος ηλθε δι' ανθρωπου, ουτω και δι' ανθρωπου η αναστασις των νεκρων.	21 Un homme nous avait amené la mort, et c’est un homme encore qui nous apporte la résurrection des morts.
22 Επειδη καθως παντες αποθνησκουσιν εν τω Αδαμ, ουτω και παντες θελουσι ζωοποιηθη εν τω Χριστω.	22 Tous meurent parce qu’ils sont inclus en Adam, et tous sont rendus à la vie quand ils sont dans le Christ.
23 Εκαστος ομως κατα την ιδιαν αυτου ταξιν? ο Χριστος ειναι η απαρχη, επειτα οσοι ειναι του Χριστου εν τη παρουσια αυτου?	23 Il y a un temps fixé pour tous: le Christ nous précède, et quand il reviendra, ce sera l’heure pour les siens.
24 Υστερον θελει εισθαι το τελος, οταν παραδωση την βασιλειαν εις τον Θεον και Πατερα, οταν καταργηση πασαν αρχην και πασαν εξουσιαν και δυναμιν.	24 Alors viendra la fin. Le Christ aura dominé toutes les lois, les forces et les souverains de l’univers, et il remettra le Royaume à Dieu le Père.
25 Διοτι πρεπει να βασιλευη εωσου θεση παντας τους εχθρους υπο τους ποδας αυτου.	25 Il est dit qu’il doit exercer le pouvoir jusqu’à ce qu’il ait mis ses ennemis sous ses pieds,
26 Εσχατος εχθρος καταργειται ο θανατος?	26 et le dernier des ennemis vaincus sera la mort.
27 διοτι παντα υπεταξεν υπο τους ποδας αυτου. Οταν δε ειπη οτι παντα ειναι υποτεταγμενα, φανερον οτι εξαιρειται ο υποταξας εις αυτον τα παντα.	27 Dieu mettra toutes choses sous ses pieds. Tout lui sera soumis, sauf Dieu bien sûr qui lui soumet l’univers.
28 Οταν δε υποταχθωσιν εις αυτον τα παντα, τοτε και αυτος ο Υιος θελει υποταχθη εις τον υποταξαντα εις αυτον τα παντα, δια να ηναι ο Θεος τα παντα εν πασιν.	28 Quand tout lui sera soumis, le Fils se soumettra à celui qui lui a soumis toutes choses, et Dieu sera désormais tout en tous.
29 Επειδη τι θελουσι καμει οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων, εαν τωοντι οι νεκροι δεν ανασταινωνται, δια τι και βαπτιζονται υπερ των νεκρων;	29 Au fait, ceux qui se font baptiser pour les morts, que veulent-ils? Si de toutes façons les morts ne ressuscitent pas, pourquoi se font-ils baptiser pour eux?
30 δια τι και ημεις κινδυνευομεν πασαν ωραν;	30 Et nous-mêmes, pourquoi risquons-nous notre vie à chaque instant?
31 Καθ' ημεραν αποθνησκω, μα την εις εσας καυχησιν μου, την οποιαν εχω εν Χριστω Ιησου τω Κυριω ημων.	31 Oui, frères, aussi vrai que je suis fier de vous dans le Christ Jésus, notre Seigneur, je meurs un peu chaque jour.
32 Εαν κατα ανθρωπον επολεμησα με θηρια εν Εφεσω, τι το οφελος εις εμε; αν οι νεκροι δεν ανασταινωνται, ας φαγωμεν και ας πιωμεν, διοτι αυριον αποθνησκομεν.	32 S’il n’y a rien d’autre que cette vie, qu’est-ce que j’ai gagné à lutter contre des lions à Éphèse? Si les morts ne ressuscitent pas, mangeons et buvons car demain nous mourrons.
33 Μη πλανασθε? Φθειρουσι τα καλα ηθη αι κακαι συναναστροφαι.	33 Ne vous y trompez pas: les mauvaises doctrines corrompent les bonnes mœurs.
34 Συνελθετε εις εαυτους κατα το δικαιον και μη αμαρτανετε? διοτι τινες εχουσιν αγνωσιαν Θεου? προς εντροπην σας λεγω τουτο.	34 Réveillez-vous pour de bon et sortez du péché, car certains d’entre vous ignorent tout de Dieu, je le dis pour votre honte.
35 Αλλα θελει τις ειπει? Πως ανασταινονται οι νεκροι; και με ποιον σωμα ερχονται;	35 Quelqu’un va me dire: “Comment est cette résurrection des morts? Quelle sorte de corps vont-ils retrouver?”
36 Αφρον, εκεινο το οποιον συ σπειρεις, δεν ζωογονειται εαν δεν αποθανη?	36 Homme sans cervelle! Tout ce que tu sèmes doit mourir d’abord pour recevoir la vie.
37 και εκεινο το οποιον σπειρεις, δεν σπειρεις το σωμα το οποιον μελλει να γεινη, αλλα γυμνον κοκκον, σιτου τυχον η τινος των λοιπων.	37 Et quand tu sèmes, ce n’est pas la future plante que tu sèmes, mais un grain nu, de blé ou de toute autre espèce.
38 Ο δε Θεος διδει εις αυτο σωμα καθως ηθελησε, και εις εκαστον των σπερματων το ιδιαιτερον αυτου σωμα.	38 Dieu ensuite va lui donner un corps selon qu’il a décidé, car il donne à chaque semence un corps différent.
39 Πασα σαρξ δεν ειναι η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν σαρξ των ανθρωπων, αλλη δε σαρξ των κτηνων, αλλη δε των ιχθυων και αλλη των πτηνων.	39 Et puis la chair, ce n’est pas toujours la même chair. Celle d’un homme n’est pas exactement celle des animaux, ou des oiseaux, ou des poissons.
40 Ειναι και σωματα επουρανια και σωματα επιγεια? πλην αλλη μεν η δοξα των επουρανιων, αλλη δε η των επιγειων.	40 Et quand on parle de “corps”, les “corps célestes” sont différents des corps qu’on voit sur la terre: ils sont tout lumineux.
41 Αλλη δοξα ειναι του ηλιου, και αλλη δοξα της σεληνης, και αλλη δοξα των αστερων? διοτι αστηρ διαφερει αστερος κατα την δοξαν.	41 Et encore la lumière du soleil est différente de celle de la lune ou des étoiles, et les étoiles n’ont pas toutes le même éclat.
42 Ουτω και η αναστασις των νεκρων. Σπειρεται εν φθορα, ανισταται εν αφθαρσια?	42 C’est la même chose pour la résurrection des morts. On sème un corps en décomposition, mais il ressuscite incorruptible.
43 σπειρεται εν ατιμια, ανισταται εν δοξη? σπειρεται εν ασθενεια, ανισταται εν δυναμει?	43 On le sème dans son humiliation, mais il ressuscite dans la gloire. On le sème impuissant, mais il ressuscite plein de force;
44 σπειρεται σωμα ζωικον, ανισταται σωμα πνευματικον. Ειναι σωμα ζωικον, και ειναι σωμα πνευματικον.	44 On le sème, ce n’était que vie animale, mais il se réveille corps spirituel. Car si le corps doué de vie animale est une réalité, le corps spirituel l’est tout autant.
45 Ουτως ειναι και γεγραμμενον? Ο πρωτος ανθρωπος Αδαμ εγεινεν εις ψυχην ζωσαν? ο εσχατος Αδαμ εις πνευμα ζωοποιουν.	45 Il est écrit que le premier Adam était homme vivant de vie animale. Le dernier Adam sera esprit et source de vie.
46 Πλην ουχι πρωτον το πνευματικον, αλλα το ζωικον, επειτα το πνευματικον.	46 C’est la vie animale qui apparaît en premier, et non la vie par l’esprit. Ce qui est spirituel ne vient qu’ensuite.
47 Ο πρωτος ανθρωπος ειναι εκ της γης χοικος, ο δευτερος ανθρωπος ο Κυριος εξ ουρανου.	47 Le premier homme est tiré de la terre et il est terre, le second homme vient du ciel.
48 Οποιος ο χοικος, τοιουτοι και οι χοικοι, και οποιος ο επουρανιος, τοιουτοι και οι επουρανιοι?	48 Ceux qui sont de la terre sont comme cet homme de terre, mais ceux qui atteignent le ciel sont semblables à l’homme du ciel.
49 και καθως εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, θελομεν φορεσει και την εικονα του επουρανιου.	49 Aussi, après avoir ressemblé à l’homme de la terre, nous serons à l’image de l’homme du ciel.
50 Τουτο δε λεγω, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν Θεου δεν δυνανται να κληρονομησωσιν, ουδε η φθορα κληρονομει την αφθαρσιαν.	50 Comprenez-moi bien, frères: ce qui est chair et sang ne peut pas entrer dans le Royaume de Dieu. Les forces de décomposition ne peuvent pas avoir part à la vie incorruptible.
51 Ιδου, μυστηριον λεγω προς εσας? παντες μεν δεν θελομεν κοιμηθη, παντες ομως θελομεν μεταμορφωθη,	51 Aussi je vous dis cette chose extraordinaire: même si nous ne mourons pas tous, tous nous serons transformés
52 εν μια στιγμη, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι? διοτι θελει σαλπισει, και οι νεκροι θελουσιν αναστηθη αφθαρτοι, και ημεις θελομεν μεταμορφωθη.	52 lorsque sonnera la trompette finale. Ce sera l’affaire d’un instant, juste un clin d’œil. Quand sonnera la trompette, les morts ressusciteront dans un état définitif, et nous-mêmes nous serons transformés.
53 Διοτι πρεπει το φθαρτον τουτο να ενδυθη αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο να ενδυθη αθανασιαν.	53 Car ce qui en nous subit la décomposition doit revêtir sa forme inaltérable; ce qui en nous va à la mort doit revêtir sa forme immortelle.
54 Οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυθη αφθαρσιαν και το θνητον τουτο ενδυθη αθανασιαν, τοτε θελει γεινει ο λογος ο γεγραμμενος? Κατεποθη ο θανατος εν νικη.	54 Donc, quand ce qui subit la décomposition revêtira sa forme inaltérable, quand cette vie mortelle disparaîtra sous la vie immortelle, on pourra dire cette parole de l’Écriture: Quelle victoire! La mort a été engloutie.
55 Που, θανατε, το κεντρον σου; που, αδη, η νικη σου;	55 Qu’est devenue ta victoire, ô mort? Où est donc, ô mort, ton aiguillon?
56 το δε κεντρον του θανατου ειναι η αμαρτια, και η δυναμις της αμαρτιας ο νομος.	56 L’aiguillon de la mort, c’était le péché, et la Loi faisait sa force.
57 Αλλα χαρις εις τον Θεον, οστις διδει εις ημας την νικην δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου.	57 Mais rendons grâces à Dieu qui nous donne la victoire par Jésus Christ, notre Seigneur.
58 Ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, γινεσθε στερεοι, αμετακινητοι, περισσευοντες παντοτε εις το εργον του Κυριου, γινωσκοντες οτι ο κοπος σας δεν ειναι ματαιος εν Κυριω.	58 Donc, frères bien-aimés, restez fermes. Ne vous laissez pas ébranler, mais donnez-vous pleinement à l’œuvre du Christ à tout instant; et sachez que, dans le Seigneur, votre peine n’est pas perdue.