ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.	1 Sapiens mulier ædificat domum suam ; insipiens exstructam quoque manibus destruet.
2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.	2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo qui infami graditur via.
3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.	3 In ore stulti virga superbiæ ; labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.	4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.	5 Testis fidelis non mentitur ; profert autem mendacium dolosus testis.
6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.	6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit ; doctrina prudentium facilis.
7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.	7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.
8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.	8 Sapientia callidi est intelligere viam suam, et imprudentia stultorum errans.
9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.	9 Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia.
10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.	10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.	11 Domus impiorum delebitur : tabernacula vero justorum germinabunt.
12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.	12 Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem.
13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.	13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.	14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.	15 Innocens credit omni verbo ; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni ; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus.
16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.	16 Sapiens timet, et declinat a malo ; stultus transilit, et confidit.
17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.	17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.
18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.	18 Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam.
19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.	19 Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum.
20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.	20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit : amici vero divitum multi.
21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.	21 Qui despicit proximum suum peccat ; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.
22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.	22 Errant qui operantur malum ; misericordia et veritas præparant bona.
23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.	23 In omni opere erit abundantia ; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.	24 Corona sapientium divitiæ eorum ; fatuitas stultorum imprudentia.
25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.	25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.
26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.	26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes.
27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.	27 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.
28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.	28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis.
29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.	29 Qui patiens est multa gubernatur prudentia ; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.	30 Vita carnium sanitas cordis ; putredo ossium invidia.
31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.	31 Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ; honorat autem eum qui miseretur pauperis.
32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.	32 In malitia sua expelletur impius : sperat autem justus in morte sua.
33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.	33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.	34 Justitia elevat gentem ; miseros autem facit populos peccatum.
35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.	35 Acceptus est regi minister intelligens ; iracundiam ejus inutilis sustinebit.