ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

GREEK BIBLE	DOUAI-RHEIMS
1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.	1 My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;	2 I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;	3 Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man's hand fight against me.
4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.	4 Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.	5 He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.	6 He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.	7 My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.	8 The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.	9 And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.	10 Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.	11 My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.	12 They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.	13 If I wait hell is my house, and I have made my bed in darkness.
14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.	14 If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;	15 Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.	16 All that I have shall go down into the deepest pit: thinkest thou that there at least I shall have rest?