ΙΩΒ - Giobbe - Job 10

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου? θελω παραδοθη εις το παραπονον μου? θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου.	1 Tædet animam meam vitæ meæ ; dimittam adversum me eloquium meum : loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Θελω ειπει προς τον Θεον, μη με καταδικασης? δειξον μοι δια τι με δικαζεις.	2 Dicam Deo : Noli me condemnare ; indica mihi cur me ita judices.
3 Ειναι καλον εις σε να καταθλιβης, να καταφρονης το εργον των χειρων σου και να ευοδονης την βουλην των ασεβων;	3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves ?
4 Σαρκος οφθαλμους εχεις; η βλεπεις καθως βλεπει ανθρωπος;	4 Numquid oculi carnei tibi sunt ? aut sicut videt homo, et tu videbis ?
5 Ανθρωπινος ειναι ο βιος σου; η τα ετη σου ως ημεραι ανθρωπου,	5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 ωστε αναζητεις την ανομιαν μου και ανερευνας την αμαρτιαν μου;	6 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
7 Ενω εξευρεις οτι δεν ησεβησα? και δεν υπαρχει ο ελευθερων εκ των χειρων σου.	7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?
8 Αι χειρες σου με εμορφωσαν και με επλασαν ολον κυκλω? και με καταστρεφεις.	8 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu : et sic repente præcipitas me ?
9 Ενθυμηθητι, δεομαι, οτι ως πηλον με εκαμες? και εις χωμα θελεις με επιστρεψει.	9 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Δεν με ημελξας ως γαλα και με επηξας ως τυρον;	10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti ?
11 Δερμα και σαρκα με ενεδυσας και με οστα και νευρα με περιεφραξας.	11 Pelle et carnibus vestisti me ; ossibus et nervis compegisti me.
12 Ζωην και ελεος εχαρισας εις εμε, και η επισκεψις σου εφυλαξε το πνευμα μου?	12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 ταυτα ομως εκρυπτες εν τη καρδια σου? εξευρω οτι τουτο ητο μετα σου.	13 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Εαν αμαρτησω, με παραφυλαττεις, και απο της ανομιας μου δεν θελεις με αθωωσει.	14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?
15 Εαν ασεβησω, ουαι εις εμε? και εαν ημαι δικαιος, δεν δυναμαι να σηκωσω την κεφαλην μου? ειμαι πληρης ατιμιας? ιδε λοιπον την θλιψιν μου,	15 Et si impius fuero, væ mihi est ; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 διοτι αυξανει. Με κυνηγεις ως αγριος λεων? και επιστρεφων δεικνυεσαι θαυμαστος κατ' εμου.	16 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Ανανεονεις τους μαρτυρας σου εναντιον μου, και πληθυνεις την οργην σου κατ' εμου? αλλαγαι στρατευματος γινονται επ' εμε.	17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Δια τι λοιπον με εξηγαγες εκ της μητρας; ειθε να εξεπνεον, και οφθαλμος να μη με εβλεπεν.	18 Quare de vulva eduxisti me ? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 Ηθελον εισθαι ως μη υπαρξας? ηθελον φερθη εκ της μητρας εις τον ταφον.	19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Αι ημεραι μου δεν ειναι ολιγαι; παυσον λοιπον, και αφες με, δια να αναλαβω ολιγον,	20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi ? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 πριν υπαγω οθεν δεν θελω επιστρεψει, εις γην σκοτους και σκιας θανατου?	21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine :
22 γην γνοφεραν, ως το σκοτος της σκιας του θανατου, οπου ταξις δεν ειναι, και το φως ειναι ως το σκοτος.	22 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.