Job 11

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Then Sophar the Naamathite answered, and said:	1 Και απεκριθη ο Σωφαρ ο Νααμαθιτης και ειπε?
2 Shall not he that speaketh much, hear also? or shall a man full of talk be justified?	2 Δεν διδεται αποκρισις εις το πληθος των λογων; και ο πολυλογος θελει δικαιωθη;
3 Shall men hold their peace to thee only? and when thou hast mocked others, shall no man confute thee?	3 Αι φλυαριαι σου θελουσιν αποστομωσει τους ανθρωπους; και οταν περιγελας, δεν θελει σε καταισχυνει τις;
4 For thou hast said: My word is pure, and I am clean in thy sight.	4 Διοτι ειπες, Η ομιλια μου ειναι καθαρα, και ειμαι καθαρος ενωπιον σου.
5 And I wish that God would speak with thee, and would open his lips to thee,	5 Αλλ' ειθε να ελαλει ο Θεος και να ηνοιγε τα χειλη αυτου εναντιον σου.
6 That he might shew thee the secrets of wisdom, and that his law is manifold, and thou mightest understand that he exacteth much less of thee, than thy iniquity deserveth.	6 Και να σοι εφανερονε τα κρυφια της σοφιας, οτι ειναι διπλασια των οσα γνωριζονται. Εξευρε λοιπον, οτι ο Θεος απαιτει απο σου ολιγωτερον της ανομιας σου.
7 Peradventure thou wilt comprehend the steps of God, and wilt find out the Almighty perfectly?	7 Δυνασαι να εξιχνιασης τα βαθη του Θεου; δυνασαι να εξιχνιασης τον Παντοδυναμον με εντελειαν;
8 He is higher than heaven, and what wilt thou do ? he is deeper than hell, and how wilt thou know?	8 Ταυτα ειναι ως τα υψη του ουρανου? τι δυνασαι να καμης; ειναι βαθυτερα του αδου? τι δυνασαι να γνωρισης;
9 The measure of him is longer than the earth, and broader than the sea.	9 Το μετρον αυτων ειναι μακροτερον της γης, και πλατυτερον της θαλασσης.
10 If he shall overturn all things, or shall press them together, who shall contradict him?	10 Εαν θεληση να χαλαση και να κλειση, η να συναξη, τοτε τις δυναται να εμποδιση αυτον;
11 For he knoweth the vanity of men, and when he seeth iniquity, doth he not consider it?	11 Διοτι αυτος γνωριζει την ματαιοτητα των ανθρωπων, και βλεπει την ασεβειαν? και δεν θελει εξετασει;
12 A vain man is lifted up into pride, and thinketh himself born free like a wild ass's colt.	12 Ο δε ματαιος ανθρωπος υπερηφανευεται, και γενναται ο ανθρωπος αγριον οναριον.
13 Rut thou hast hardened thy heart, and hast spread thy hands to him.	13 Εαν συ ετοιμασης την καρδιαν σου και εκτεινης τας χειρας σου προς αυτον?
14 If thou wilt put away from thee the iniquity that is in thy hand, and lot not injustice remain in thy tabernacle:	14 εαν την ανομιαν, την εν χερσι σου, απομακρυνης και δεν αφινης να κατοικηση ασεβεια εν ταις σκηναις σου?
15 Then mayst thou lift up thy face without spot, and thou shalt be steadfast, and shalt not fear.	15 τοτε βεβαιως θελεις υψωσει το προσωπον σου ακηλιδωτον? μαλιστα θελεις εισθαι σταθερος και δεν θελεις φοβεισθαι.
16 Thou shalt also forget misery, and remember it only as waters that are passed away.	16 Διοτι συ θελεις λησμονησει την θλιψιν? θελεις ενθυμηθη αυτην ως υδατα διαρρευσαντα?
17 And brightness like that of the noonday, shall arise to thee at evening: and when thou shalt think thyself consumed, thou shalt rise as the day star.	17 και ο καιρος σου θελει ανατειλει λαμπροτερος της μεσημβριας? και εαν επελθη σκοτος επι σε, παλιν θελεις γεινει ως η αυγη?
18 And thou shalt have confidence, hope being set before thee, and being buried thou shalt sleep secure.	18 και θελεις εισθαι ασφαλης, διοτι υπαρχει ελπις εις σε? ναι, θελεις σκαπτει δια την σκηνην σου και θελεις κοιμασθαι εν ασφαλεια?
19 Thou shalt rest, and there shall be none to make thee afraid: and many shall entreat thy face.	19 θελεις πλαγιαζει, και ουδεις θελει σε τρομαζει? και πολλοι θελουσιν ικετευει το προσωπον σου.
20 But the eyes of the wicked shall decay, and the way to escape shall fail them, and their hope the abomination of the soul.	20 Των δε ασεβων οι οφθαλμοι θελουσι μαρανθη, και καταφυγιον θελει λειψει απ' αυτων, και η ελπις αυτων θελει εισθαι να εκπνευσωσι.