1 POI avvenne nell’anno quarto del re Dario, che la parola del Signore fu indirizzata a Zaccaria, nel quarto giorno del nono mese, cioè, di Chisleu; | 1 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini adZachariam in quarta mensis noni, qui est Casleu. |
2 quando que’ della Casa di Dio ebbero mandati Sareser, e Reghemmelec, e i lor principali, per far supplicazione nel cospetto del Signore; | 2 Et Bethel miserat Sarasar etRegemmelech et viros, qui erant cum eo, ad deprecandam faciem Domini, |
3 e per dire a’ sacerdoti della Casa del Signor degli eserciti, ed a’ profeti, in questa maniera: Piangerò io nel quinto mese, separandomi, come ho fatto già per tanti anni? | 3 utdicerent sacerdotibus domus Domini exercituum et prophetis loquentes: “Numquid flendum est mihi in quinto mense vel ieiunandum, sicut iam feci multisannis? ”.
|
4 E la parola del Signore mi fu indirizzata, dicendo: | 4 Et factum est verbum Domini exercituum ad me dicens: |
5 Parla a tutto il popolo del paese, ed ai sacerdoti, dicendo: Quando voi avete digiunato, e pianto, nel quinto, e nel settimo mese, lo spazio di settant’anni, avete voi pur digiunato a me? | 5 “ Loquere ad omnempopulum terrae et ad sacerdotes dicens: Cum ieiunaretis et plangeretis in quintoet septimo mense per hos septuaginta annos, numquid revera ieiunastis mihi? |
6 E quando voi mangiate, e quando bevete, non siete voi quelli che mangiate, e che bevete? | 6 Etcum comedistis et bibistis, numquid non vobis comedistis et vobismetipsisbibistis? |
7 Non son queste le parole che il Signore ha fatte predicare per li profeti de’ tempi passati, mentre Gerusalemme era abitata, e tranquilla, insieme con le sue città d’intorno; ed era parimente abitata la parte meridionale, e la pianura? | 7 Numquid non sunt verba, quae locutus est Dominus in manu prophetarumpriorum, cum adhuc Ierusalem habitaretur et esset opulenta, ipsa et urbes incircuitu eius, et Nageb habitaretur simul cum Sephela? ”.
|
8 Poi la parola del Signore fu indirizzata a Zaccaria, dicendo: | 8 Et factum est verbum Domini ad Zachariam dicens: |
9 Così disse già il Signor degli eserciti: Fate fedel giudicio, ed usate benignità, e pietà, ciascuno inverso il suo fratello. | 9 “ Haec ait Dominusexercituum dicens: Iudicium verum iudicate et misericordiam et miserationesfacite unusquisque cum fratre suo; |
10 E non oppressate la vedova, nè l’orfano, nè il forestiere nè il povero; e non macchinate nel vostro cuore male alcuno l’un contro all’altro. | 10 et viduam et pupillum et advenam etpauperem nolite calumniari, et malum unusquisque contra fratrem suum nolitecogitare in corde vestro. |
11 Ma essi ricusarono di attendere, e porsero una spalla ritrosa, ed aggravarono le loro orecchie, per non ascoltare; | 11 Et noluerunt attendere; et opposuerunt dorsumrebelle et aures suas aggravaverunt, ne audirent. |
12 e rendettero il cuor loro simile ad un diamante, per non ascoltar la Legge, nè le parole che il Signor degli eserciti mandava a dir loro per lo suo Spirito, per lo ministerio de’ profeti de’ tempi passati; laonde vi è stata grande indegnazione da parte del Signor degli eserciti. | 12 Et cor suum posueruntadamantem, ne audirent legem et verba, quae misit Dominus exercituum in spiritusuo per manum prophetarum priorum, et facta est indignatio magna a Dominoexercituum. |
13 Ed è avvenuto che, come quando egli chiamava, essi non ascoltarono; così, quando hanno gridato, io non li ho ascoltati, ha detto il Signor degli eserciti. | 13 Et factum est, sicut cum clamaret, et ipsi non audierunt, sicclamabunt, et non exaudiam, dicit Dominus exercituum. |
14 Ed io li ho dissipati fra tutte le genti, le quali essi non conoscevano; e il paese è stato desolato dietro a loro, senza che alcuno andasse, o venisse più per esso; ed essi han messo il paese dilettissimo in desolazione | 14 Et disperdam eos peromnes gentes, quas nesciunt; et terra desolata est post eos, ita ut non essettransiens et revertens. Et posuerunt terram desiderabilem in desertum ”.
|