1 ¡Feliz el hombre que no ha faltado con su lengua ni es atormentado por el remordimiento! | 1 μακαριος ανηρ ος ουκ ωλισθησεν εν τω στοματι αυτου και ου κατενυγη εν λυπη αμαρτιων |
2 ¡Feliz el que no tiene que reprocharse a sí mismo y no ve desvanecerse su esperanza! | 2 μακαριος ου ου κατεγνω η ψυχη αυτου και ος ουκ επεσεν απο της ελπιδος αυτου |
3 ¿De qué le sirve la riqueza al mezquino y para qué tiene el avaro su fortuna. | 3 ανδρι μικρολογω ου καλος ο πλουτος και ανθρωπω βασκανω ινα τι χρηματα |
4 El que acumula, privándose de todo, acumula para otros, y otros se darán buena vida con sus bienes. | 4 ο συναγων απο της ψυχης αυτου συναγει αλλοις και εν τοις αγαθοις αυτου τρυφησουσιν ετεροι |
5 El que es malo consigo mismo ¿con quién será bueno? Ni él mismo disfruta de su fortuna. | 5 ο πονηρος εαυτω τινι αγαθος εσται και ου μη ευφρανθησεται εν τοις χρημασιν αυτου |
6 No hay nadie peor que el avaro consigo mismo, y ese es el justo pago de su maldad. | 6 του βασκαινοντος εαυτον ουκ εστιν πονηροτερος και τουτο ανταποδομα της κακιας αυτου |
7 Si hace algún bien, lo hace por descuido, y termina por revelar su malicia. | 7 καν ευ ποιη εν ληθη ποιει και επ' εσχατων εκφαινει την κακιαν αυτου |
8 Es un malvado el que mira con envidia, el que da vuelta la cara y menosprecia a los demás. | 8 πονηρος ο βασκαινων οφθαλμω αποστρεφων προσωπον και υπερορων ψυχας |
9 El ojo del ambicioso no está satisfecho con su parte y la ruindad reseca el alma. | 9 πλεονεκτου οφθαλμος ουκ εμπιπλαται μεριδι και αδικια πονηρα αναξηραινει ψυχην |
10 El miserable mezquina el pan y tiene su mesa siempre vacía. | 10 οφθαλμος πονηρος φθονερος επ' αρτω και ελλιπης επι της τραπεζης αυτου |
11 En la medida de tus recursos, vive bien, hijo mío, y presenta al Señor ofrendas dignas. | 11 τεκνον καθως εαν εχης ευ ποιει σεαυτον και προσφορας κυριω αξιως προσαγε |
12 Recuerda que la muerte no tardará y que el pacto del Abismo no te ha sido revelado. | 12 μνησθητι οτι θανατος ου χρονιει και διαθηκη αδου ουχ υπεδειχθη σοι |
13 Antes de morir, haz el bien a tu amigo y dale con largueza, en la medida de tus fuerzas. | 13 πριν σε τελευτησαι ευ ποιει φιλω και κατα την ισχυν σου εκτεινον και δος αυτω |
14 No te prives de un día agradable ni desaproveches tu parte de gozo legítimo. | 14 μη αφυστερησης απο αγαθης ημερας και μερις επιθυμιας αγαθης μη σε παρελθατω |
15 ¿Acaso no dejarás a otro el fruto de tus trabajos, y el de tus fatigas, para que lo repartan en herencia? | 15 ουχι ετερω καταλειψεις τους πονους σου και τους κοπους σου εις διαιρεσιν κληρου |
16 Da y recibe, olvida tus preocupaciones, porque no hay que buscar delicias en el Abismo. | 16 δος και λαβε και απατησον την ψυχην σου οτι ουκ εστιν εν αδου ζητησαι τρυφην |
17 Todo ser viviente envejece como un vestido, porque está en pie la antigua sentencia: «Tienes que morir». | 17 πασα σαρξ ως ιματιον παλαιουται η γαρ διαθηκη απ' αιωνος θανατω αποθανη |
18 En el follaje de un árbol tupido, unas hojas caen y otras brotan: así son las generaciones de carne y de sangre, una muere y otra nace. | 18 ως φυλλον θαλλον επι δενδρου δασεος τα μεν καταβαλλει αλλα δε φυει ουτως γενεα σαρκος και αιματος η μεν τελευτα ετερα δε γενναται |
19 Toda obra corruptible desaparece y el que la hizo se irá con ella. | 19 παν εργον σηπομενον εκλειπει και ο εργαζομενος αυτο μετ' αυτου απελευσεται |
20 ¡Feliz el hombre que se ocupa de la sabiduría y el que razona con inteligencia, | 20 μακαριος ανηρ ος εν σοφια μελετησει και ος εν συνεσει αυτου διαλεχθησεται |
21 el que reflexiona sobre los caminos de la sabiduría y penetra en sus secretos! | 21 ο διανοουμενος τας οδους αυτης εν καρδια αυτου και εν τοις αποκρυφοις αυτης εννοηθησεται |
22 El la sigue como un rastreador y se queda al acecho de sus pasos; | 22 εξελθε οπισω αυτης ως ιχνευτης και εν ταις οδοις αυτης ενεδρευε |
23 espía por sus ventanas y escucha atentamente a sus puertas; | 23 ο παρακυπτων δια των θυριδων αυτης και επι των θυρωματων αυτης ακροασεται |
24 busca albergue cerca de su casa y clava una estaca en sus muros; | 24 ο καταλυων συνεγγυς του οικου αυτης και πηξει πασσαλον εν τοις τοιχοις αυτης |
25 instala su carpa cerca de ella y se alberga en la mejor de las moradas; | 25 στησει την σκηνην αυτου κατα χειρας αυτης και καταλυσει εν καταλυματι αγαθων |
26 pone a sus hijos bajo el abrigo de ella y vive a la sombre de sus ramas: | 26 θησει τα τεκνα αυτου εν τη σκεπη αυτης και υπο τους κλαδους αυτης αυλισθησεται |
27 ella lo protege del calor y él habita en su gloria. | 27 σκεπασθησεται υπ' αυτης απο καυματος και εν τη δοξη αυτης καταλυσει |