Scrutatio

Sabato, 11 maggio 2024 - San Fabio e compagni ( Letture di oggi)

Salmos 18


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSNOVA VULGATA
1 Del maestro de coro. De David, el servidor del Señor, que dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando él lo libró de todos sus enemigos y de las manos de Saúl.

1 Magistro chori. David, servi Domini,
qui locutus est ad Dominum verba huius cantici,
quando Dominus eum liberaverat
e potestate omnium inimicorum suorum
2 Dijo:

Yo te amo, Señor, mi fuerza,

2 et e manu Saul. Dixit igitur:
Diligam te, Domine, fortitudo mea.
3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador,

mi Dios, el peñasco en que me refugio,

mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte.

3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus;
Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum;
protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus.
4 Invoqué al Señor, que es digno de alabanza

y quedé a salvo de mis enemigos.

4 Laudabilem invocabo Dominum,
et ab inimicis meis salvus ero.
5 Las olas de la Muerte me envolvieron,

me aterraron los torrentes devastadores,

5 Circumdederunt me fluctus mortis,
et torrentes Belial conturbaverunt me;
6 me cercaron los lazos del Abismo,

las redes de la Muerte llegaron hasta mí,

6 funes inferni circumdederunt me,
praeoccupaverunt me laquei mortis.
7 Pero en mi angustia invoqué al Señor,

grité a mi Dios pidiendo auxilio,

y él escuchó mi voz desde su Templo,

mi grito llegó hasta sus oídos.

7 In tribulatione mea invocavi Dominum
et ad Deum meum clamavi;
exaudivit de templo suo vocem meam,
et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius.
8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra;

vacilaron los fundamentos de las montañas, y

se conmovieron a causa de su furor;

8 Commota est et contremuit terra;
fundamenta montium concussa sunt
et commota sunt, quoniam iratus est.
9 de su nariz se alzó una humareda,

de su boca, un fuego abrasador,

y arrojaba carbones encendidos.

9 Ascendit fumus de naribus eius,
et ignis de ore eius devorans;
carbones succensi processerunt ab eo.
10 El Señor inclinó el cielo, y descendió

con un espeso nubarrón bajo sus pies;

10 Inclinavit caelos et descendit,
et caligo sub pedibus eius.
11 montó en el Querubín y emprendió vuelo,

planeando sobre las alas del viento.

11 Et ascendit super cherub et volavit,
ferebatur super pennas ventorum.
12 Se envolvió en un manto de tinieblas;

un oscuro aguacero y espesas nubes

lo cubrían como un toldo;

12 Et posuit tenebras latibulum suum,
in circuitu eius tabernaculum eius,
tenebrosa aqua, nubes aeris.
13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas

al fulgor de su presencia.

13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt,
grando et carbones ignis.
14 El Señor tronaba desde el cielo,

el Altísimo hacía oír su voz;

14 Et intonuit de caelo Dominus,
et Altissimus dedit vocem suam:
grando et carbones ignis.
15 arrojó sus flechas y los dispersó,

multiplicó sus rayos y sembró la confusión.

15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos,
fulgura iecit et conturbavit eos.
16 Al proferir tus amenazas, Señor,

al soplar el vendaval de tu ira,

aparecieron los cauces del mar

y quedaron a la vista los cimientos.

16 Et apparuerunt fontes aquarum,
et revelata sunt fundamenta orbis terrarum
ab increpatione tua, Domine,
ab inspiratione spiritus irae tuae.
17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó,

me sacó de las aguas caudalosas;

17 Misit de summo et accepit me
et assumpsit me de aquis multis;
18 me libró de mi enemigo poderoso,

de adversarios más fuertes que yo.

18 eripuit me de inimicis meis fortissimis
et ab his, qui oderunt me,
quoniam confortati sunt super me.
19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto,

pero el Señor fue mi apoyo:

19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae,
et factus est Dominus fulcimentum meum;
20 me sacó a un lugar espacioso,

me libró, porque me ama.

20 et eduxit me in latitudinem,
salvum me fecit, quoniam voluit me.
21 El Señor me recompensó por mi justicia,

me retribuyó por la inocencia de mis manos:

21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi,
22 porque seguí fielmente los caminos del Señor,

y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal;

22 quia custodivi vias Domini
nec impie recessi a Deo meo.
23 porque tengo presente todas sus decisiones

y nunca me alejé de sus preceptos.

23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo,
et iustitias eius non reppuli a me;
24 Tuve ante él una conducta irreprochable

y me esforcé por no ofenderlo.

24 et fui immaculatus cum eo
et observavi me ab iniquitate.
25 El Señor me premió, porque yo era justo

y mis manos eran inocentes a sus ojos.

25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam
et secundum puritatem manuum mearum
in conspectu oculorum eius.
26 Tú eres bondadoso con los buenos

y eres íntegro con el hombre intachable;

26 Cum sancto sanctus eris
et cum viro innocente innocens eris
27 eres sincero con los que son sinceros

y te muestras astuto con los falsos.

27 et cum electo electus eris
et cum perverso callidus eris.
28 Porque tú salvas al pueblo oprimido

y humillas los ojos altaneros;

28 Quoniam tu populum humilem salvum facies
et oculos superborum humiliabis.
29 tú eres mi lámpara, Señor;

Dios mío, tú iluminas mis tinieblas.

29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine;
Deus meus illuminat tenebras meas.
30 Contigo puedo asaltar una muralla;

con mi Dios, puedo escalar cualquier muralla.

30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas
et in Deo meo transiliam murum.
31 El camino de Dios es perfecto,

la promesa del Señor es digna de confianza.

El Señor es un escudo para los que se refugian en él,

31 Deus, impolluta via eius,
eloquia Domini igne examinata;
protector est omnium sperantium in se.
32 porque ¿quién es Dios fuera del Señor?

¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios?

32 Quoniam quis Deus praeter Dominum?
Aut quae munitio praeter Deum nostrum?
33 El es el Dios que me ciñe de valor

y hace intachable mi camino;

33 Deus, qui praecinxit me virtute
et posuit immaculatam viam meam;
34 el que me da la rapidez de un ciervo

y me afianza en las alturas;

34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum
et super excelsa statuit me;
35 el que adiestra mis manos para la guerra

y mis brazos para tender el arco de bronce.

35 qui docet manus meas ad proelium,
et tendunt arcum aereum brachia mea.
36 Me entregaste tu escudo victorioso

y tu mano derecha me sostuvo:

me engrandeciste con tu triunfo,

36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae,
et dextera tua suscepit me,
et exauditio tua magnificavit me.
37 me hiciste dar largos pasos,

y no se doblaron mis tobillos.

37 Dilatasti gressus meos subtus me,
et non sunt infirmata vestigia mea.
38 Perseguí y alcancé a mis enemigos,

no me volví hasta que fueron aniquilados;

38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos
et non convertebar, donec deficerent.
39 los derroté y no pudieron rehacerse,

quedaron abatidos bajo mis pies.

39 Confringebam illos, nec poterant stare,
cadebant subtus pedes meos.
40 Tú me ceñiste de valor para la lucha,

doblegaste ante mí a mis agresores;

40 Et praecinxisti me virtute ad bellum
et supplantasti insurgentes in me subtus me.
41 pusiste en fuga a mis enemigos,

y yo exterminé a mis adversarios.

41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum
et odientes me disperdidisti.
42 Imploraron, pero nadie los salvó;

gritaban al Señor, pero no les respondía.

42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret,
ad Dominum, nec exaudivit eos.
43 Los deshice como polvo barrido por el viento,

los pisé como el barro de las calles.

43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti,
ut lutum platearum contrivi eos.
44 Tú me libraste de un ejército incontable

y me pusiste al frente de naciones:

pueblos extraños son mis vasallos.

44 Eripuisti me de contradictionibus populi,
constituisti me in caput gentium.
Populus, quem non cognovi, servivit mihi,
45 Gente extranjera me rinde pleitesía;

apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia.

45 in auditu auris oboedivit mihi.
Filii alieni blanditi sunt mihi,
46 Los extranjeros palidecen ante mí

y, temblando, abandonan sus refugios.

46 filii alieni inveterati sunt,
contremuerunt in abditis suis.
47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca!

¡Glorificado sea el Dios de mi salvación,

47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus,
et exaltetur Deus salutis meae.
48 el Dios que venga mis agravios

y pone a los pueblos a mis pies!

48 Deus, qui das vindictas mihi
et subdis populos sub me,
liberator meus de inimicis meis iracundis;
49 Tú me liberas de mis enemigos,

me haces triunfar de mis agresores

y me libras del hombre violento.

49 et ab insurgentibus in me exaltas me,
a viro iniquo eripis me.
50 Por eso te alabaré entre las naciones

y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre.

50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine,
et nomini tuo psalmum dicam,
51 El concede grandes victorias a su rey

y trata con fidelidad a su Ungido,

a David y a su descendencia para siempre.
51 magnificans salutes regis sui
et faciens misericordiam christo suo
David et semini eius usque in saeculum.