Salmos 18
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Del maestro de coro. De David, el servidor del Señor, que dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando él lo libró de todos sus enemigos y de las manos de Saúl. | 1 Magistro chori. David, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorum |
2 Dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza, | 2 et e manu Saul. Dixit igitur: Diligam te, Domine, fortitudo mea. |
3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte. | 3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus; Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum; protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus. |
4 Invoqué al Señor, que es digno de alabanza y quedé a salvo de mis enemigos. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores, | 5 Circumdederunt me fluctus mortis, et torrentes Belial conturbaverunt me; |
6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí, | 6 funes inferni circumdederunt me, praeoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius. |
8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra; vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor; | 8 Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt et commota sunt, quoniam iratus est. |
9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos. | 9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo. |
10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies; | 10 Inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. |
11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento. | 11 Et ascendit super cherub et volavit, ferebatur super pennas ventorum. |
12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo; | 12 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius, tenebrosa aqua, nubes aeris. |
13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia. | 13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis. |
14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz; | 14 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. |
15 arrojó sus flechas y los dispersó, multiplicó sus rayos y sembró la confusión. | 15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos, fulgura iecit et conturbavit eos. |
16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos. | 16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae. |
17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas; | 17 Misit de summo et accepit me et assumpsit me de aquis multis; |
18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo. | 18 eripuit me de inimicis meis fortissimis et ab his, qui oderunt me, quoniam confortati sunt super me. |
19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo: | 19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus fulcimentum meum; |
20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama. | 20 et eduxit me in latitudinem, salvum me fecit, quoniam voluit me. |
21 El Señor me recompensó por mi justicia, me retribuyó por la inocencia de mis manos: | 21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi, |
22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal; | 22 quia custodivi vias Domini nec impie recessi a Deo meo. |
23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos. | 23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo, et iustitias eius non reppuli a me; |
24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo. | 24 et fui immaculatus cum eo et observavi me ab iniquitate. |
25 El Señor me premió, porque yo era justo y mis manos eran inocentes a sus ojos. | 25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius. |
26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable; | 26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris |
27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos. | 27 et cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. |
28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros; | 28 Quoniam tu populum humilem salvum facies et oculos superborum humiliabis. |
29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas. | 29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine; Deus meus illuminat tenebras meas. |
30 Contigo puedo asaltar una muralla; con mi Dios, puedo escalar cualquier muralla. | 30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas et in Deo meo transiliam murum. |
31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él, | 31 Deus, impolluta via eius, eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se. |
32 porque ¿quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios? | 32 Quoniam quis Deus praeter Dominum? Aut quae munitio praeter Deum nostrum? |
33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino; | 33 Deus, qui praecinxit me virtute et posuit immaculatam viam meam; |
34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas; | 34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me; |
35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce. | 35 qui docet manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. |
36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo: me engrandeciste con tu triunfo, | 36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae, et dextera tua suscepit me, et exauditio tua magnificavit me. |
37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. |
38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados; | 38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos et non convertebar, donec deficerent. |
39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies. | 39 Confringebam illos, nec poterant stare, cadebant subtus pedes meos. |
40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores; | 40 Et praecinxisti me virtute ad bellum et supplantasti insurgentes in me subtus me. |
41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios. | 41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum et odientes me disperdidisti. |
42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía. | 42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum, nec exaudivit eos. |
43 Los deshice como polvo barrido por el viento, los pisé como el barro de las calles. | 43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti, ut lutum platearum contrivi eos. |
44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos. | 44 Eripuisti me de contradictionibus populi, constituisti me in caput gentium. Populus, quem non cognovi, servivit mihi, |
45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia. | 45 in auditu auris oboedivit mihi. Filii alieni blanditi sunt mihi, |
46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios. | 46 filii alieni inveterati sunt, contremuerunt in abditis suis. |
47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea el Dios de mi salvación, | 47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae. |
48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies! | 48 Deus, qui das vindictas mihi et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis; |
49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento. | 49 et ab insurgentibus in me exaltas me, a viro iniquo eripis me. |
50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre. | 50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam, |
51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido, a David y a su descendencia para siempre. | 51 magnificans salutes regis sui et faciens misericordiam christo suo David et semini eius usque in saeculum. |