Baruch 4

BIBLES DES PEUPLES	Biblia Tysiąclecia
1 Elle est le livre des commandements de Dieu, la Loi qui demeure pour toujours. Quiconque s’y attache, vivra, mais pour ceux qui l’abandonnent c’est la mort.	1 Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.
2 Reviens, Jacob, embrasse cette sagesse, marche à sa lumière jusqu’à la splendeur.	2 Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!
3 Ne cède pas à d’autres ta gloire, ni tes privilèges à une nation étrangère.	3 Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!
4 Heureux sommes-nous Israël: ce qui plaît à Dieu nous a été révélé!	4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.
5 Courage, ô mon peuple, toi qui gardes vivant le souvenir d’Israël.	5 Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!
6 Vous avez été vendus aux nations, mais non pour votre ruine; vous aviez excité la colère de Dieu et c’est pourquoi vous avez été livrés à vos ennemis.	6 Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.
7 Vous aviez irrité celui qui vous a faits, avec vos sacrifices offerts, non à Dieu, mais aux démons.	7 Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu.
8 Vous avez oublié le Dieu éternel qui vous a nourris, et vous avez fait la tristesse de Jérusalem qui vous a élevés.	8 Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.
9 Voyant la colère qui de par Dieu venait sur vous, elle a dit: “Voyez, cités voisines de Sion, quel deuil il a fait tomber sur moi!	9 Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: "Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,
10 J’ai vu l’exil de mes fils et de mes filles: c’est l’Éternel qui l’a voulu pour eux.	10 widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
11 J’étais joyeuse quand je les nourrissais, et ce furent des larmes de deuil quand je les vis partir.	11 Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.
12 Que nul ne se réjouisse, me voyant veuve, abandonnée de tous. C’est à cause des péchés de mes fils que je suis restée seule: tous s’étaient détournés de la loi de Dieu.	12 Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.
13 Ils ont négligé ses préceptes, ils n’ont pas marché dans la voie de ses commandements, ils n’ont pas suivi la discipline qui mène à la droiture.	13 Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.
14 Venez, voisines de Sion, faites mémoire de l’exil que l’Éternel a voulu pour mes fils et mes filles.	14 Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
15 Il a fait venir contre eux, de très loin, une nation cruelle au langage barbare, qui n’a pas respecté le vieillard, et n’a eu nulle pitié pour l’enfant;	15 Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.
16 elle a pris le fils unique de la veuve, elle a emmené sa fille et l’a laissée seule.	16 Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.
17 Comment pourrais-je, moi, vous secourir?	17 Ja zaś jak wam mogę pomóc?
18 Mais celui qui a fait venir sur vous ce malheur vous reprendra de la main de vos ennemis.	18 Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.
19 Allez mes fils, allez: je reste seule.	19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.
20 J’ai quitté ma robe des jours de fête et j’ai revêtu le sac de la pénitence, car je veux crier vers l’Éternel tous les jours de ma vie.	20 Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.
21 Courage mes fils, criez vers le Seigneur, c’est lui qui vous arrachera à la violence de l’ennemi.	21 Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.
22 J’ai attendu de l’Éternel votre délivrance, et voici que l’Éternel m’a rendu la joie: bientôt se lèvera sur vous la miséricorde de l’Éternel, votre Sauveur.	22 Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.
23 Je vous ai laissé partir dans les larmes et le deuil, mais dans la joie et la fête Dieu vous ramènera à moi pour toujours.	23 Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.
24 Les voisines de Sion ont vu votre captivité, mais bientôt elles vous verront délivrés par Dieu; il vous manifestera la gloire immense et l’éclat du Dieu éternel.	24 Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.
25 Mes enfants, supportez avec patience ce châtiment de Dieu qui est tombé sur vous; votre ennemi vous a persécuté mais bientôt vous verrez sa chute et vous mettrez votre pied sur son cou.	25 Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.
26 Mes enfants bien-aimés ont marché par de rudes chemins; ils allaient comme un troupeau volé par l’ennemi.	26 Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.
27 Courage, mes fils, criez vers le Seigneur: celui qui a fait venir l’épreuve se souviendra de vous.	27 Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.
28 Vous avez voulu vous éloigner de Dieu: avec dix fois plus d’ardeur revenez à lui et cherchez-le.	28 Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.
29 Celui qui vous a envoyé le malheur vous donnera salut et joie éternelle.”	29 Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym".
30 Courage Jérusalem, celui qui t’a donné ton nom te consolera.	30 Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.
31 Malheur à ceux qui t’ont fait du mal et se sont réjouis de ta chute!	31 Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.
32 Malheur aux villes dans lesquelles tes enfants furent esclaves! Malheur à la nation où ils ont dû vivre!	32 Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.
33 Elle s’est réjouie de ta chute, elle a pris plaisir à ta ruine! Mais à son tour elle connaîtra la douleur et la ruine.	33 Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.
34 Elle n’aura plus la joie d’être un peuple nombreux, son orgueil fera place au deuil.	34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.
35 Un feu venu de l’Éternel la brûlera pour de longs jours, elle sera pour longtemps un refuge de démons.	35 Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.
36 Tourne-toi vers l’orient, Jérusalem, vois: la joie te vient de Dieu.	36 Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.
37 Tes fils dispersés reviennent; de l’orient comme de l’occident ils se rassemblent à l’appel du Saint et jouissent de la gloire de Dieu.	37 Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.