Livre de la Sagesse 19

BIBLES DES PEUPLES	Biblia Tysiąclecia
1 Pour les impies par contre, une fureur impitoyable les frappa jusqu’au bout, car Dieu savait d’avance ce qu’ils feraient:	1 A nad bezbożnymi trwał aż do końca gniew bezlitosny, Bóg przewidział bowiem również przyszłe ich sprawy:
2 après avoir autorisé ton peuple à s’en aller, et l’y avoir même poussé, ils changèrent d’avis et se mirent à sa poursuite.	2 że pozwoliwszy tamtym odejść i odesławszy ich spiesznie, pożałują tego i będą ścigali.
3 Ils n’avaient pas fini de pleurer les morts et de se lamenter sur les tombes lorsqu’ils prirent la folle décision de poursuivre comme des fugitifs ceux qu’ils avaient supplié de partir.	3 Jeszcze byli pogrążeni w żałobie i płakali nad grobami umarłych, a już powzięli inny nierozsądny zamiar i ścigali jak zbiegów tych, których pozbyli się z błaganiem.
4 Une juste fatalité les poussa à cette mesure extrême et leur fit oublier tout ce qui était déjà arrivé: il fallait que de nouveaux tourments mettent le comble à leur châtiment.	4 Sprawiedliwy los pchał ich ku tej ostateczności i przywiódł do zapomnienia o tym, co się stało, by dopełnili kary, której brakowało plagom,
5 Ton peuple allait faire l’expérience d’un voyage incroyable, mais eux devaient connaître une mort peu commune.	5 i by lud Twój podjął przedziwną wędrówkę, oni zaś - by znaleźli śmierć niespotykaną.
6 Sur ton ordre toute la création, avec ses propriétés naturelles, fut renouvelée d’en haut afin de protéger tes enfants.	6 Całe stworzenie znów zostało przekształcone w swej naturze, powolne Twoim rozkazom, by dzieci Twe zachować bez szkody.
7 On vit une nuée couvrir le camp de son ombre et la terre sèche apparaître au milieu de l’eau; un passage sûr s’ouvrit dans la mer Rouge, une plaine verdoyante remplaça les flots impétueux,	7 Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzano, jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej: drogą otwartą - Morze Czerwone i pole zielone - z burzliwej głębiny.
8 et tout le peuple y passa. Protégé par ta main, il fut témoin de ces prodiges étonnants.	8 Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu.
9 Ils folâtraient comme des chevaux au pâturage, ils gambadaient comme des agneaux, ils te louaient, Seigneur, car tu les avais délivrés.	9 Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił.
10 Ils pouvaient se rappeler ce qu’ils avaient vu dans le pays de leur exil, comment le sol s’était couvert, non pas d’animaux mais de moustiques, et comment le fleuve avait rejeté, non pas des poissons, mais d’innombrables grenouilles.	10 Jeszcze bowiem pamiętali swoje przesiedlenie: jak to zamiast rodzić stworzenia, ziemia wydała komary i zamiast istot wodnych rzeka mnóstwo żab wyrzuciła.
11 Plus tard, ils virent encore des oiseaux naître d’une nouvelle façon, lorsque la faim les pressait et qu’ils demandaient une nourriture plus substantielle;	11 Potem zaś widzieli również nowe narodziny ptaków, gdy wiedzeni żądzą prosili o wyszukane pokarmy:
12 des cailles sortirent de la mer pour subvenir à leurs besoins.	12 dla jej zaspokojenia bowiem z morza przyszły im przepiórki.
13 Les autres, les pécheurs, avaient été avertis par de violents orages, avant que les châtiments ne s’abattent sur eux. Ils étaient punis en toute justice pour leur propre méchanceté, car ils avaient montré une haine cruelle envers des étrangers.	13 A i kary przychodziły na grzeszników nie bez uprzednich znaków - gwałtownych piorunów. Słusznie cierpieli za swe własne złości, bo żywili ku gościom najgorszą nienawiść.
14 Ailleurs on avait refusé d’accueillir des inconnus, mais eux avaient réduit en servitude un peuple bienfaisant installé chez eux.	14 Tamci nie przyjęli przybyszów nieznanych, ci wzięli w niewolę dobroczynnych gości.
15 Ceux qui avaient odieusement reçu des étrangers devaient être punis,	15 I nie tylko to: tamci zasłużą na wzgląd niejaki, bo nieradzi przyjmowali obcych,
16 mais eux, qui avaient accueilli nos pères avec des fêtes, ils les avaient ensuite accablés de terribles corvées après les avoir traités en égaux!	16 ci zaś przyjąwszy z uroczystościami i już do swoich praw dopuściwszy, utrapili trudami okropnymi.
17 Aussi furent-ils frappés d’aveuglement, comme il était arrivé aux habitants de Sodome devant la porte de Lot, le juste: ils s’étaient retrouvés dans le noir et chacun allait à tâtons, cherchant sa propre porte.	17 Poraziła ich też ślepota, jak tamtych u drzwi sprawiedliwego, kiedy nieprzenikniona ciemność ich otoczyła i każdy szukał drogi do drzwi swoich.
18 C’est ainsi que les différents éléments du monde interchangeaient leurs propriétés, tout comme sur la cithare l’alternance des sons change le rythme, chaque note gardant toutefois sa tonalité propre. Et, si l’on examine les faits, c’est bien ce qui arrivait.	18 Żywioły bowiem, gdy się inaczej ze sobą zestroją, odmieniają rodzaj rytmu, jakby dźwięk harfy, zawsze pozostając w tonie. Łatwo to wykazać, widząc, co się stało:
19 Ce qui vit sur terre s’adaptait à l’eau, ce qui est fait pour l’eau devenait terrestre.	19 ziemne bowiem stworzenia zmieniały się w wodne, a wodne na ląd wychodziły.
20 Le feu brûlait plus fort au contact de l’eau, et celle-ci oubliait de l’éteindre.	20 Ogień w wodzie wzmagał swoją siłę, a woda zapominała o swej własności gaszenia.
21 Les flammes ne brûlaient pas les insectes fragiles qui les traversaient; elles ne faisaient pas fondre la manne, cette nourriture divine qui aurait dû se liquéfier, comme le givre, en un instant.	21 I na odwrót: płomienie nie spalały ciał wątłych stworzeń pośród nich chodzących ani łatwo topliwego pokarmu niebieskiego o wyglądzie lodu.
22 Oui, Seigneur, de mille façons tu as exalté et glorifié ton peuple! Jamais tu ne l’as oublié, mais tu l’as assisté toujours et partout!	22 Pod każdym bowiem względem wywyższyłeś lud Twój, Panie, i rozsławiłeś, i nie zapomniałeś, wspierając go w każdym czasie i na każdym miejscu.