Livre des Psaumes 137

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Sur les bords des canaux de Babel nous venions nous asseoir et pleurer, nous souvenant de Sion.	1 τω δαυιδ εξομολογησομαι σοι κυριε εν ολη καρδια μου οτι ηκουσας τα ρηματα του στοματος μου και εναντιον αγγελων ψαλω σοι
2 Lorsque aux saules de la rive nous pendions nos cithares,	2 προσκυνησω προς ναον αγιον σου και εξομολογησομαι τω ονοματι σου επι τω ελεει σου και τη αληθεια σου οτι εμεγαλυνας επι παν ονομα το λογιον σου
3 nos vainqueurs nous demandaient de leur redire une chanson. Nos bourreaux réclamaient des chants joyeux: “Chantez-nous un cantique de Sion!”	3 εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ταχυ επακουσον μου πολυωρησεις με εν ψυχη μου εν δυναμει
4 Comment chanterions-nous un cantique du Seigneur sur une terre étrangère?	4 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντες οι βασιλεις της γης οτι ηκουσαν παντα τα ρηματα του στοματος σου
5 Que ma main droite se détache si je t’oublie, Jérusalem!	5 και ασατωσαν εν ταις οδοις κυριου οτι μεγαλη η δοξα κυριου
6 Que ma langue se colle à mon palais si ton souvenir en moi se perd, si Jérusalem n’est plus en tête de mes joies.	6 οτι υψηλος κυριος και τα ταπεινα εφορα και τα υψηλα απο μακροθεν γινωσκει
7 Souviens-toi, Seigneur, des fils d’Édom quand vint le jour de Jérusalem, et qu’ils disaient: “Mettez tout par terre! Que rien ne reste sur les fondations!”	7 εαν πορευθω εν μεσω θλιψεως ζησεις με επ' οργην εχθρων μου εξετεινας χειρα σου και εσωσεν με η δεξια σου
8 Mais toi, Babel, tu seras dévastée, heureux celui qui te rendra cela même que tu nous as fait,	8 κυριος ανταποδωσει υπερ εμου κυριε το ελεος σου εις τον αιωνα τα εργα των χειρων σου μη παρης
9 heureux qui prendra tes enfants, à deux mains pour les briser sur le roc.