Livre de Job 5

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 5:3 J’ai vu l’insensé bien enraciné, et tout d’un coup sa demeure s’est écroulée.	1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη
2 5:4 Ses enfants ne trouvaient plus qui les aide, qui les défende en haut lieu face aux attaques.	2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος
3 5:5 Des affamés pillaient leur récolte et l’emportaient dans leurs cachettes; d’autres avaient soif de leurs biens.	3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα
4 5:6 Non, le désordre ne sort pas de la terre, le malheur ne germe pas du sol.	4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος
5 5:7 Mais si l’homme est né pour mal faire, c’est alors que les flammes s’élèvent.	5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς
6 5:2 L’insensé est victime de ses délires, c’est leur propre violence qui tue les têtes folles.	6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος
7 5:1 Tu voudrais appeler? Mais qui te répondra? Vers lequel des Saints te tourneras-tu?	7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται
8 À ta place, j’irais droit à Dieu: c’est à lui que j’exposerais ma cause,	8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι
9 car ses œuvres dépassent ce qu’on peut comprendre, il fait des miracles sans nombre.	9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος
10 Il déverse la pluie sur la terre pour irriguer la surface des champs.	10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον
11 Il élève ceux qui étaient bas, et rend la joie aux affligés.	11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα
12 Il déjoue les manœuvres des astucieux, et quoi qu’ils fassent, ils ne peuvent s’en remettre.	12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες
13 Il prend au piège les sages dans leur astuce, et réduit à rien les projets des intrigants.	13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν
14 En plein jour les ténèbres les assaillent, ils tâtonnent à midi comme dans la nuit.	14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι
15 Mais Dieu sauve de leur gueule les opprimés, il arrache le faible à la main du violent.	15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου
16 Le pauvre alors reprend espoir: l’injustice? On lui a fermé la bouche.	16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη
17 Heureux l’homme que Dieu corrige! ne méprise pas la leçon du Tout-Puissant.	17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου
18 Après avoir blessé il soigne la plaie, après avoir meurtri, ses mains guérissent.	18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο
19 Par six fois il te sauve de la détresse, une septième encore? le mal ne t’atteint pas.	19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον
20 Que vienne la famine, il t’arrache à la mort; au combat, il te préservera de l’épée.	20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε
21 Tu échapperas aux coups de la langue, tu n’auras pas à craindre l’assaut du pillard.	21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων
22 Les agressions, la pénurie, tu en riras, les bêtes féroces, tu n’en auras pas peur.	22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης
23 Plus de pierres dans tes champs: la terre te servira, les bêtes nuisibles feront la paix avec toi.	23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι
24 Tu sauras que tout prospère en ta tente, visitant tes terres, tu n’y verras nul dommage.	24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη
25 Sous tes yeux ta race se multipliera, tes rejetons pousseront comme l’herbe des champs.	25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου
26 Tu iras à la tombe quand tu seras mûr, comme une gerbe qu’on ramasse en son temps.	26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα
27 Tout cela, nous l’avons observé: c’est vrai! nous en sommes témoins, sache-le toi aussi.	27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας