Livre de la Genèse 12

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Yahvé dit à Abram: “Quitte ton pays, ta parenté et la maison de ton père pour le pays que je te montrerai.	1 και ειπεν κυριος τω αβραμ εξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενειας σου και εκ του οικου του πατρος σου εις την γην ην αν σοι δειξω
2 Je ferai de toi une grande nation, je te bénirai. Je ferai que ton nom soit grand, et tu seras une source de bénédiction.	2 και ποιησω σε εις εθνος μεγα και ευλογησω σε και μεγαλυνω το ονομα σου και εση ευλογητος
3 Je bénirai ceux qui te béniront, et je maudirai celui qui te maudira: en toi seront bénies toutes les familles de la terre.”	3 και ευλογησω τους ευλογουντας σε και τους καταρωμενους σε καταρασομαι και ενευλογηθησονται εν σοι πασαι αι φυλαι της γης
4 Abram partit donc comme Yahvé le lui avait ordonné, et Lot partit avec lui. Abram était âgé de 75 ans lorsqu’il partit de Harrân.	4 και επορευθη αβραμ καθαπερ ελαλησεν αυτω κυριος και ωχετο μετ' αυτου λωτ αβραμ δε ην ετων εβδομηκοντα πεντε οτε εξηλθεν εκ χαρραν
5 Abram prit Saraï, sa femme, et Lot, le fils de son frère, tous les biens qu’il avait réunis et les gens qu’il avait acquis à Harrân; ils se mirent en route pour gagner le pays de Canaan. Arrivé au pays de Canaan,	5 και ελαβεν αβραμ την σαραν γυναικα αυτου και τον λωτ υιον του αδελφου αυτου και παντα τα υπαρχοντα αυτων οσα εκτησαντο και πασαν ψυχην ην εκτησαντο εν χαρραν και εξηλθοσαν πορευθηναι εις γην χανααν και ηλθον εις γην χανααν
6 Abram traversa le pays jusqu’au lieu saint de Sichem, jusqu’à l’Arbre de Moré. Les Cananéens occupaient alors le pays.	6 και διωδευσεν αβραμ την γην εις το μηκος αυτης εως του τοπου συχεμ επι την δρυν την υψηλην οι δε χαναναιοι τοτε κατωκουν την γην
7 Yahvé apparut à Abram et lui dit: “Je donnerai cette terre à ta descendance.” Et Abram construisit là un autel à Yahvé qui lui était apparu.	7 και ωφθη κυριος τω αβραμ και ειπεν αυτω τω σπερματι σου δωσω την γην ταυτην και ωκοδομησεν εκει αβραμ θυσιαστηριον κυριω τω οφθεντι αυτω
8 De là, il passa à la montagne qui est à l’orient de Béthel; il dressa sa tente entre Béthel, à l’occident, et Aï, à l’orient. Il construisit là un autel à Yahvé et invoqua le nom de Yahvé.	8 και απεστη εκειθεν εις το ορος κατ' ανατολας βαιθηλ και εστησεν εκει την σκηνην αυτου βαιθηλ κατα θαλασσαν και αγγαι κατ' ανατολας και ωκοδομησεν εκει θυσιαστηριον τω κυριω και επεκαλεσατο επι τω ονοματι κυριου
9 Puis, de campement en campement, Abram marcha vers le Négueb.	9 και απηρεν αβραμ και πορευθεις εστρατοπεδευσεν εν τη ερημω
10 Il y eut alors une grande famine dans le pays et Abram descendit vers l’Égypte pour s’y installer.	10 και εγενετο λιμος επι της γης και κατεβη αβραμ εις αιγυπτον παροικησαι εκει οτι ενισχυσεν ο λιμος επι της γης
11 Comme il approchait de l’Égypte, il dit à Saraï, sa femme: “Tu es une belle femme, je le sais!	11 εγενετο δε ηνικα ηγγισεν αβραμ εισελθειν εις αιγυπτον ειπεν αβραμ σαρα τη γυναικι αυτου γινωσκω εγω οτι γυνη ευπροσωπος ει
12 Lorsque les Égyptiens te verront, ils diront: C’est sa femme. Alors ils me tueront et te laisseront vivre.	12 εσται ουν ως αν ιδωσιν σε οι αιγυπτιοι ερουσιν οτι γυνη αυτου αυτη και αποκτενουσιν με σε δε περιποιησονται
13 Dis-leur que tu es ma sœur: ils me feront du bien à cause de toi, et grâce à toi j’aurai la vie sauve.”	13 ειπον ουν οτι αδελφη αυτου ειμι οπως αν ευ μοι γενηται δια σε και ζησεται η ψυχη μου ενεκεν σου
14 En effet, lorsque Abram entra en Égypte, les Égyptiens virent que sa femme était très belle.	14 εγενετο δε ηνικα εισηλθεν αβραμ εις αιγυπτον ιδοντες οι αιγυπτιοι την γυναικα οτι καλη ην σφοδρα
15 Les officiers de Pharaon, quand ils la virent, en firent grand éloge auprès de leur maître et on emmena la femme dans le palais de Pharaon.	15 και ειδον αυτην οι αρχοντες φαραω και επηνεσαν αυτην προς φαραω και εισηγαγον αυτην εις τον οικον φαραω
16 Celui-ci combla de biens Abram à cause d’elle: il eut du petit et du gros bétail, des ânes, des serviteurs et des servantes, des ânesses et des chameaux.	16 και τω αβραμ ευ εχρησαντο δι' αυτην και εγενοντο αυτω προβατα και μοσχοι και ονοι παιδες και παιδισκαι ημιονοι και καμηλοι
17 Mais, pour cette affaire de Saraï, femme d’Abram, Yahvé frappa de grandes plaies Pharaon et sa maison.	17 και ητασεν ο θεος τον φαραω ετασμοις μεγαλοις και πονηροις και τον οικον αυτου περι σαρας της γυναικος αβραμ
18 Pharaon fit appeler Abram et lui dit: “Que m’as-tu fait! Pourquoi ne m’as-tu pas dit qu’elle était ta femme?	18 καλεσας δε φαραω τον αβραμ ειπεν τι τουτο εποιησας μοι οτι ουκ απηγγειλας μοι οτι γυνη σου εστιν
19 Tu m’as dit que c’était ta sœur, c’est pourquoi je l’ai prise pour femme. Maintenant donc, voilà ta femme, prends-la et va-t’en!”	19 ινα τι ειπας οτι αδελφη μου εστιν και ελαβον αυτην εμαυτω εις γυναικα και νυν ιδου η γυνη σου εναντιον σου λαβων αποτρεχε
20 Pharaon donna des ordres à ses serviteurs: ils le reconduisirent jusqu’à la frontière avec sa femme et tout ce qui était à lui.	20 και ενετειλατο φαραω ανδρασιν περι αβραμ συμπροπεμψαι αυτον και την γυναικα αυτου και παντα οσα ην αυτω και λωτ μετ' αυτου