Evangelio di Santo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA VOLGARE | NOVA VULGATA |
---|---|
1 E respondendo Iesù, ancora li parlò in parabole, dicendo: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 Simile è il regno del cielo a uno uomo re, che fece convito a uno suo figliuolo. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 E mandò li servi suoi a quelli ch' erano invitati, che venissero al convito; ma loro non volsero venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Ed egli ancora vi rimandò altri servi, e disse loro: (andate e) dicete alli invitati, che il desinare mio è apparecchiato, e li tauri e le salvaticine sono uccise; e però ditegli che vengano alle nozze. | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma egli non volseno venire; anzi alcuni di loro n' andorono in villa, e alcuni andorono a fare altri loro fatti. | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 E alcuni altri ritenneno li servi suoi, e con vergogna e con li strazii li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 E udendo queste cose, il re adirossi molto; e mandò lo esercito suo, e fece uccidere e distruggere quelli uomini, e le loro cittadi fece ardere. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 E poi disse alli suoi servi: le nozze sono pur apparecchiate, ma quelli che furono invitati non erano degni di esservi. | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 E però vi dico che andate ad ogni uscita di via, e chiunque trovate, menateli alle nozze. | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Allora li servi andorono, e radunorono quaJunque trovorono, buoni e rei; intanto che alle nozze (furono tanti mangiatori che) tutti li luoghi furono pieni. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Allora il re entrò per vedere coloro che mangiavano, e vide uno che non avea vestimento di nozze. | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 Al qual disse: amico, come se' tu entrato qua dentro alle nozze, chè non abi il vestimento nuziale? E quello tacette (e non fece motto). | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora disse il re legateli le mani e li piedi, e ponetelo nelle tenebre di sotto, dove è pianto e stridore di denti. | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Ma molti sono chiamati, ma pochi sono eletti. | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora si radunorono li Farisei insieme; e fecero consiglio, in che modo potessero comprendere Iesù nel parlare. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 E mandorono li discepoli loro con la famiglia d' Erode, e dissero: Maestro, noi sapemo che tu se' verace uomo, e la via vera ch' è di Dio insegni, e non guardi più a una persona che a una altra. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Adunque di' a noi, se ti pare a dare censo a Cesare, e se è lecito o non. | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 E Iesù, conoscendo loro iniquità, disse: o ipocriti, perchè mi tentate? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del censo. E quelli la mostrorono. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 E Iesù li domandò: di cui è questa imagine e questa soprascritta? | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Ed egli dissero di Cesare. E Iesù disse a loro: quello ch' è di Cesare, datelo a Cesare, e quello ch' è di Dio, datelo a Dio. | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 E udendo maravigliaronsi; e lasciato quello, partironsi. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quel giorno andorono a lui li Sadducei, li quali dicono non essere la resurrezione, e addomandoronlo, | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 dicendo: Maestro, Moisè disse: se alcuno morirà non avendo figliuolo, che il suo fratello togli sua mogliere, e susciti il seme al suo fratello. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 E appresso di noi erano sette fratelli; e il primo, menata ch' egli ebbe la moglie, lui moritte; e non avendo seme, lasciò la mogliere sua al fratello suo. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 E similmente il secondo, e il terzo, insino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Ultimamente etiam la femina è morta. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Nella resurrezione adunque di cui sarà mogliere, de' sette fratelli? imperò che ciascuno l'ha avuta. | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 Respondendo Iesù sì li disse: voi errate, non sapendo le Scritture, nè etiam la virtù di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Onde nella resurrezione non mariteranno nè saranno maritate; ma sono a modo delli angioli di Dio in cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Non avete leggiuto, della resurrezione dei morti essere detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 Io son Dio di Abraam, Dio di Isaac, e Dio di Iacob? Egli non è Dio de' morti, ma de' 'viventi. | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 E udendo le turbe, maravigliavansi nella sua dottrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 Ma udendo li Farisei che Iesù (non) avea posto silenzio alli Sadducei, radunoronsi insieme. | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 E uno de' loro dottori della legge, volendolo tentare, domandogli e disse: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 Maestro, qual è nella legge il maggior comandamento? | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 E Iesù li disse: ama il tuo Signore Iddio con tutto il tuo cuore e con tutta l'anima tua. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 E questo è il grande e maggiore comandamento, ed è il primo comandamento. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 E il secondo è simile a questo: ama il prossimo tuo sì come te medesimo. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 E in questi duo comandamenti dipende tutta la legge e li profeti. | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 E in questo radunoronsi li Farisei, e Iesù domandogli, | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 e disse: di cui vi pare che Cristo sia figliuolo? Ed egli (risposero e) dissero: di David. | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Dissegli Iesù: come adunque David chiamò in spirito lo Signore, e dice: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 Disse il Signore al Signore mio: siedi dal lato diritto mio, insino a tanto ch' io ponga li tuoi inimici per scabello de' tuoi piedi? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se adunque David chiamò lui Signore, com'è egli suo figliuolo? | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 E niuno non gli sapeva rispondere parola; e d'allora innanzi niuno fu ardito addomandarli di nulla. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |