Salmi 38
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA VOLGARE | NOVA VULGATA |
---|---|
1 In fine, cantico di David per Iditun. | 1 Psalmus. David. Ad commemorandum. |
2 Dissi: guarderò le mie vie, acciò non pecchi nella mia lingua. Ho posto guardia alla mia bocca, mentre che il peccatore stae contra di me. | 2 Domine, ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me, |
3 Son fatto muto e umiliato, e tacetti dalli buoni; ed emmi rinnovato il mio dolore. | 3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, et descendit super me manus tua. |
4 (Ad ogni parte) si riscaldò il mio cuore dentro di me; e infiammerassi il fuoco nella mia meditazione. | 4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum. |
5 Ho parlato con la mia lingua: fammi sapere, Signore, il mio fine, e quanto sia il numero de' miei dì; acciò sappia quello mi manchi. | 5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum et sicut onus grave gravant me nimis. - |
6 Ecco che hai mensurati i miei dì; e la mia sostanza dinanzi a te è come niente. E però tutte le cose sono vanità, etiam ogni uomo vivente. | 6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei a facie insipientiae meae. |
7 Nientemeno l' uomo passa come nell' imagine; e però si conturba invano. Rauna li tesauri; e non sa a cui congregaralli. | 7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; tota die contristatus ingrediebar. |
8 E ormai chi è il mio fine? egli è il mio Signore; e appo te è la mia sostanza. | 8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, et non est sanitas in carne mea. |
9 Libera me da tutte le mie iniquità: ha'mi dato in vituperio al pazzo. | 9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, rugiebam a gemitu cordis mei. |
10 Tacetti, e non apersi la mia bocca, però che tu facesti | 10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus. |
11 remuovere da me le tue piaghe. | 11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. |
12 Nella reprensione venni meno dalla fortezza delle tue mani; hai castigato l'uomo per la iniquità. E hai seccata l'anima sua, come tela ragnina; però vanamente conturbasi ogni uomo. | 12 Amici mei et proximi mei procul a plaga mea steterunt, et propinqui mei de longe steterunt. |
13 Esaudi, Signore, la mia orazione e le mie preghiere; ricevi con le orecchie le mie lacrime. Non tacere; per che appresso di te son forestiero e peregrino, come tutti gli miei padri. | 13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias et dolos tota die meditabantur. |
14 Lascia ch' io mi refredda inanzi ch' io vada, e più non sarò. | 14 Ego autem tamquam surdus non audiebam et sicut mutus non aperiens os suum; |
15 et factus sum sicut homo non audiens et non habens in ore suo redargutiones. | |
16 Quoniam in te, Domine, speravi, tu exaudies, Domine Deus meus. | |
17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; dum commoventur pedes mei, magnificantur super me ”. | |
18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. | |
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo et sollicitus sum de peccato meo. | |
20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; et multiplicati sunt, qui oderunt me inique. | |
21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, pro eo quod sequebar bonitatem. | |
22 Ne derelinquas me, Domine; Deus meus, ne discesseris a me. | |
23 Festina in adiutorium meum, Domine, salus mea. |