Salmi (مزامير) 105
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SMITH VAN DYKE | STUTTGARTENSIA-DELITZSCH |
---|---|
1 احمدوا الرب ادعوا باسمه. عرفوا بين الامم باعماله. | 1 הֹודוּ לַיהוָה קִרְאוּ בִּשְׁמֹו הֹודִיעוּ בָעַמִּים עֲלִילֹותָיו |
2 غنوا له رنموا له. انشدوا بكل عجائبه. | 2 שִׁירוּ־לֹו זַמְּרוּ־לֹו יחוּ בְּכָל־נִפְלְאֹותָיו |
3 افتخروا باسمه القدوس. لتفرح قلوب الذين يلتمسون الرب | 3 הִתְהַלְלוּ בְּשֵׁם קָדְשֹׁו יִשְׂמַח לֵב ׀ מְבַקְשֵׁי יְהוָה |
4 اطلبوا الرب وقدرته. التمسوا وجهه دائما. | 4 דִּרְשׁוּ יְהוָה וְעֻזֹּו בַּקְּשׁוּ פָנָיו תָּמִיד |
5 اذكروا عجائبه التي صنع. آياته واحكام فيه | 5 זִכְרוּ נִפְלְאֹותָיו אֲשֶׁר־עָשָׂה מֹפְתָיו וּמִשְׁפְּטֵי־פִיו |
6 يا ذرية ابراهيم عبده يا بني يعقوب مختاريه. | 6 זֶרַע אַבְרָהָם עַבְדֹּו בְּנֵי יַעֲקֹב בְּחִירָיו |
7 هو الرب الهنا في كل الارض احكامه. | 7 הוּא יְהוָה אֱלֹהֵינוּ בְּכָל־הָאָרֶץ מִשְׁפָּטָיו |
8 ذكر الى الدهر عهده كلاما اوصى به الى الف دور | 8 זָכַר לְעֹולָם בְּרִיתֹו דָּבָר צִוָּה לְאֶלֶף דֹּור |
9 الذي عاهد به ابراهيم وقسمه لاسحق | 9 אֲשֶׁר כָּרַת אֶת־אַבְרָהָם וּשְׁבוּעָתֹו לְיִשְׂחָק |
10 فثبته ليعقوب فريضة ولاسرائيل عهدا ابديا | 10 וַיַּעֲמִידֶהָ לְיַעֲקֹב לְחֹק לְיִשְׂרָאֵל בְּרִית עֹולָם |
11 قائلا لك اعطي ارض كنعان حبل ميراثكم. | 11 לֵאמֹר לְךָ אֶתֵּן אֶת־אֶרֶץ־כְּנָעַן חֶבֶל נַחֲלַתְכֶם |
12 اذ كانوا عددا يحصى قليلين وغرباء فيها. | 12 בִּהְיֹותָם מְתֵי מִסְפָּר כִּמְעַט וְגָרִים בָּהּ |
13 ذهبوا من امة الى امة من مملكة الى شعب آخر. | 13 וַיִּתְהַלְּכוּ מִגֹּוי אֶל־גֹּוי מִמַּמְלָכָה אֶל־עַם אַחֵר |
14 فلم يدع انسانا يظلمهم. بل وبخ ملوكا من اجلهم. | 14 לֹא־הִנִּיחַ אָדָם לְעָשְׁקָם וַיֹּוכַח עֲלֵיהֶם מְלָכִים |
15 قائلا لا تمسوا مسحائي ولا تسيئوا الى انبيائي. | 15 אַל־תִּגְּעוּ בִמְשִׁיחָי וְלִנְבִיאַי אַל־תָּרֵעוּ |
16 دعا بالجوع على الارض كسر قوام الخبز كله. | 16 וַיִּקְרָא רָעָב עַל־הָאָרֶץ כָּל־מַטֵּה־לֶחֶם שָׁבָר |
17 ارسل امامهم رجلا. بيع يوسف عبدا. | 17 שָׁלַח לִפְנֵיהֶם אִישׁ לְעֶבֶד נִמְכַּר יֹוסֵף |
18 آذوا بالقيد رجليه. في الحديد دخلت نفسه | 18 עִנּוּ בַכֶּבֶל [רַגְלָיו כ] (רַגְלֹו ק) בַּרְזֶל בָּאָה נַפְשֹׁו |
19 الى وقت مجيء كلمته. قول الرب امتحنه. | 19 עַד־עֵת בֹּא־דְבָרֹו אִמְרַת יְהוָה צְרָפָתְהוּ |
20 ارسل الملك فحله. ارسل سلطان الشعب فاطلقه. | 20 שָׁלַח מֶלֶךְ וַיַתִּירֵהוּ מֹשֵׁל עַמִּים וַיְפַתְּחֵהוּ |
21 اقامه سيدا على بيته ومسلطا على كل ملكه | 21 שָׂמֹו אָדֹון לְבֵיתֹו וּמֹשֵׁל בְּכָל־קִנְיָנֹו |
22 ليأسر رؤساءه حسب ارادته ويعلم مشايخه حكمة. | 22 לֶאְסֹר שָׂרָיו בְּנַפְשֹׁו וּזְקֵנָיו יְחַכֵּם |
23 فجاء اسرائيل الى مصر ويعقوب تغرب في ارض حام | 23 וַיָּבֹא יִשְׂרָאֵל מִצְרָיִם וְיַעֲקֹב גָּר בְּאֶרֶץ־חָם |
24 جعل شعبه مثمرا جدا واعزه على اعدائه | 24 וַיֶּפֶר אֶת־עַמֹּו מְאֹד וַיַּעֲצִמֵהוּ מִצָּרָיו |
25 حول قلوبهم ليبغضوا شعبه ليحتالوا على عبيده. | 25 הָפַךְ לִבָּם לִשְׂנֹא עַמֹּו לְהִתְנַכֵּל בַּעֲבָדָיו |
26 ارسل موسى عبده وهرون الذي اختاره. | 26 לַח מֹשֶׁה עַבְדֹּו אַהֲרֹן אֲשֶׁר בָּחַר־בֹּו |
27 اقاما بينهم كلام آياته وعجائب في ارض حام. | 27 שָׂמוּ־בָם דִּבְרֵי אֹתֹותָיו וּמֹפְתִים בְּאֶרֶץ חָם |
28 ارسل ظلمة فاظلمت ولم يعصوا كلامه. | 28 שָׁלַח חֹשֶׁךְ וַיַּחְשִׁךְ וְלֹא־מָרוּ אֶת־ [דְּבָרָוו כ] (דְּבָרֹו׃ ק) |
29 حول مياههم الى دم وقتل اسماكهم. | 29 הָפַךְ אֶת־מֵימֵיהֶם לְדָם וַיָּמֶת אֶת־דְּגָתָם |
30 افاضت ارضهم ضفادع. حتى في مخادع ملوكهم. | 30 שָׁרַץ אַרְצָם צְפַרְדְּעִים בְּחַדְרֵי מַלְכֵיהֶם |
31 أمر فجاء الذبان والبعوض في كل تخومهم. | 31 אָמַר וַיָּבֹא עָרֹב כִּנִּים בְּכָל־גְּבוּלָם |
32 جعل امطارهم بردا ونارا ملتهبة في ارضهم. | 32 נָתַן גִּשְׁמֵיהֶם בָּרָד אֵשׁ לֶהָבֹות בְּאַרְצָם |
33 ضرب كرومهم وتينهم وكسر كل اشجار تخومهم. | 33 וַיַּךְ גַּפְנָם וּתְאֵנָתָם וַיְשַׁבֵּר עֵץ גְּבוּלָם |
34 امر فجاء الجراد وغوغاء بلا عدد | 34 אָמַר וַיָּבֹא אַרְבֶּה וְיֶלֶק וְאֵין מִסְפָּר |
35 فأكل كل عشب في بلادهم. وأكل اثمار ارضهم. | 35 וַיֹּאכַל כָּל־עֵשֶׂב בְּאַרְצָם וַיֹּאכַל פְּרִי אַדְמָתָם |
36 قتل كل بكر في ارضهم. اوائل كل قوتهم. | 36 וַיַּךְ כָּל־בְּכֹור בְּאַרְצָם רֵאשִׁית לְכָל־אֹונָם |
37 فاخرجهم بفضة وذهب ولم يكن في اسباطهم عاثر. | 37 וַיֹּוצִיאֵם בְּכֶסֶף וְזָהָב וְאֵין בִּשְׁבָטָיו כֹּושֵׁל |
38 فرحت مصر بخروجهم لان رعبهم سقط عليهم | 38 שָׂמַח מִצְרַיִם בְּצֵאתָם כִּי־נָפַל פַּחְדָּם עֲלֵיהֶם |
39 بسط سحابا سجفا ونارا لتضيء الليل. | 39 פָּרַשׂ עָנָן לְמָסָךְ וְאֵשׁ לְהָאִיר לָיְלָה |
40 سألوا فاتاهم بالسلوى وخبز السماء اشبعهم. | 40 שָׁאַל וַיָּבֵא שְׂלָו וְלֶחֶם מַיִם יַשְׂבִּיעֵם |
41 شق الصخرة فانفجرت المياه. جرت في اليابسة نهرا. | 41 פָּתַח צוּר וַיָּזוּבוּ מָיִם הָלְכוּ בַּצִּיֹּות נָהָר |
42 لانه ذكر كلمة قدسه مع ابراهيم عبده | 42 כִּי־זָכַר אֶת־דְּבַר קָדְשֹׁו אֶת־אַבְרָהָם עַבְדֹּו |
43 فاخرج شعبه بابتهاج ومختاريه بترنم. | 43 וַיֹּוצִא עַמֹּו בְשָׂשֹׂון בְּרִנָּה אֶת־בְּחִירָיו |
44 واعطاهم اراضي الامم. وتعب الشعوب ورثوه. | 44 וַיִּתֵּן לָהֶם אַרְצֹות גֹּויִם וַעֲמַל לְאֻמִּים יִירָשׁוּ |
45 لكي يحفظوا فرائضه ويطيعوا شرائعه. هللويا | 45 בַּעֲבוּר ׀ יִשְׁמְרוּ חֻקָּיו וְתֹורֹתָיו יִנְצֹרוּ הַלְלוּ־יָהּ |