1 Jó continuou seu discurso nestes termos: | 1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω |
2 Pela vida de Deus que me recusa justiça, pela vida do Todo-poderoso que enche minha alma de amargura, | 2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην |
3 enquanto em mim houver alento, e o sopro de Deus passar por minhas narinas, | 3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν |
4 meus lábios nada pronunciarão de perverso e minha língua não proferirá mentira. | 4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα |
5 Longe de mim vos dar razão! Até o último suspiro defenderei minha inocência, | 5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν |
6 mantenho minha justiça, não a abandonarei; minha consciência não acusa nenhum de meus dias. | 6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας |
7 Que meu inimigo seja tratado como culpado, e meu adversário como um mentiroso! | 7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων |
8 Que pode esperar o ímpio de sua oração, quando eleva para Deus a sua alma? | 8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται |
9 Deus escutará seu clamor quando a angústia cair sobre ele? | 9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης |
10 Encontra ele suas delícias no Todo-poderoso, invoca ele Deus em todo o tempo? | 10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου |
11 Eu vos ensinarei o proceder de Deus, não vos ocultarei os desígnios do Todo-poderoso. | 11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι |
12 Mas todos vós já o sabeis; e por que proferis palavras vãs? | 12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε |
13 Eis a sorte que Deus reserva aos maus, e a parte reservada ao violento pelo Todo-poderoso. | 13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους |
14 Se seus filhos se multiplicam, é para a espada, e seus descendentes não terão o que comer. | 14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν |
15 Seus sobreviventes serão sepultados na morte, e suas viúvas não os chorarão. | 15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει |
16 Se amontoa prata como poeira, se ajunta vestimentas como argila, | 16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον |
17 ele amontoa, mas é o justo quem os veste, é um homem honesto quem herda a prata. | 17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν |
18 Constrói sua casa como a casa da aranha, como a choupana que o vigia constrói. | 18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη |
19 Deita-se rico: é pela última vez. Quando abre os olhos, já deixou de sê-lo. | 19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν |
20 O terror o invade como um dilúvio, um redemoinho o arrebata durante a noite. | 20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος |
21 O vento de leste o levanta e o faz desaparecer: varre-o violentamente de seu lugar. | 21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου |
22 Precipitam-se sobre ele sem poupá-lo, é arrastado numa fuga desvairada. | 22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται |
23 Sua ruína é aplaudida; de sua própria casa assobiarão sobre ele. | 23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου |